Καλησπέρα, καλησπέρα. Μ’ αυτήν τη φράση δεν άρχιζε τις εκπομπές του ο Σταύρος Θεοδωράκης; Μ’ αυτήν τη φράση λοιπόν θ’ αρχίσω κι εγώ το άρθρο. Θα πείτε κλεμμένο; Τι σημασία έχει;
Η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να δημιουργήσει το δικό του κόμμα, με την ονομασία “Ποτάμι” έχει προκαλέσει ποικιλόμορφα σχόλια. Και αφού έχουμε Δημοκρατία και ελευθερία λόγου μπορώ να πω ό,τι θέλω. “Άσε τον τρελό στην τρέλα του”, που λένε. Όλο αυτό το διάστημα έχω διαβάσει αρκετά άρθρα επί του θέματος. Και αρνητικά και θετικά. Πάντοτε μου άρεσε να ακούω και τις δύο πλευρές και εγώ να βγάζω την δική μου προσωπική άποψη. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι με αερολογίες και “μεγάλες ιδέες”. Ας γράψουμε αλήθειες λοιπόν.
Μια αλήθεια. Όλοι έχουν δικαίωμα να αναμειχθούν με τα κοινά. Όπως και όλοι έχουν δικαίωμα να μην πάρουν θέση. Δεύτερη αλήθεια. Είναι αλήθεια ότι ίσως στοιχίσει στον Θεοδωράκη το γεγονός ότι θεωρείται παιδί του καναλάρχη που δούλευε τόσα χρόνια. Εσείς που είστε ηθικοί, αν σας έδιναν μια θέση να λέγατε όχι. Αλλά όταν μπαίνει το χρήμα στη μέση ξεχνάτε τις ιδέες σας. Τι περίεργο πράγμα;
Τρίτη αλήθεια. Μεγάλη “μαγκιά” του Θεοδωράκη να παραιτηθεί από τη δημοσιογραφία αυτή την εποχή. Όπως και μεγάλη “μαγκιά” να δηλώσει ότι αν δεν τα καταφέρει θα πάει σπίτι του.
Μια κοινωνία δεν αποτελείται μόνο από τους πολιτικούς. Για την σημερινή κατάσταση δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί. Εμείς σαν πολίτες ήμασταν σωστοί; Εγώ μεγάλωσα με τη φράση “Άντε παιδί μου να μπεις στο Δημόσιο”. Ακόμα και τώρα αν σου πουν ότι έχεις προσληφθεί στο δημόσιο θα πήγαινες, ή μήπως δε θα πήγαινες; Όχι μόνο θα πήγαινες, αλλά θα φιλούσες και κατουρημένες ποδιές. Ή μήπως δε χρησιμοποίησες τους πολιτικούς για προσωπικό σου όφελος; Ποτέ; Και για κανέναν λόγο; Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη σε πείραξε; Το να βάζεις ναζιστές στο Κοινοβούλιο δεν σε πείραξε; “Το έκανα από αντίδραση” Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη σε πείραξε; Ότι ακόμα και τώρα πηγαίνεις σε γιατρούς και δεν παίρνεις απόδειξη δεν σε πείραξε; Κάνεις τα στραβά μάτια και λες “Αν ζητήσω απόδειξη, θα μου ζητήσει πιο πολλά”. Ότι δώσαμε εμείς το δικαίωμα στους γιατρούς να ζητάνε τόσα λεφτά δεν σε πείραξε; Όταν το σύστημα το βρωμίζουν οι ίδιοι οι πολίτες; Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη σε πείραξε; Δεν μας αρέσουν οι πολιτικοί καριερίστες, τους βρίζουμε. Δεν μας αρέσουν οι γραφικοί, τους βρίζουμε. Τελικά τι μας αρέσει; Η ουτοπία; Κανείς δεν θ’ αλλάξει τον κόσμο, αν δεν αλλάξει πρώτα τον εαυτό του. Ότι ακόμα και οι πορείες είναι μόδα δεν σε πείραξε; Ότι επαναστατούσες για τη δημόσια τηλεόραση, που μόνο “δημόσια” δεν ήταν, δεν σε πείραξε; Και να δεχτώ ότι πίστευες σε κάτι “Ναι στην δημόσια τηλεόραση”, που χάθηκες ξαφνικά; Πέρασε η Ε.Ρ.Τ και ήρθε η εξόρυξη χρυσού. Κάνεις και καμιά πορεία και λες “Όχι στην εξόρυξη”. Κανένα όχι στον εαυτό σου θα πεις ποτέ; Είμαι υπέρ της ενασχόλησης νέων προσώπων με την πολιτική. Και εμφανώς την βλέπω με “αισιόδοξο μάτι” την καινούργια πολιτική. Αν νομίζεις ότι είσαι καλύτερος εσύ, τότε να μπεις εσύ. Και αν έχεις να δώσεις καλύτερες λύσεις θα είμαι μαζί σου. Αλλιώς σταμάτα να αερολογείς. Αν όντως είναι μια φούσκα και αυτό, θα το δούμε στην πορεία. Μέχρι τότε, κράτησε το δηλητήριο για τις πλύσεις σου.
Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε πει, “Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τον κόσμο. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω”.
Υ.Γ. Όλες οι απόψεις είναι καθαρά προσωπικές μου και ουδεμία σχέση φέρει το site που με φιλοξενεί.
Photo: Menelaos Myrillas