Κάθε φορά που διαφορετικά μουσικά όργανα, διαφορετικές φωνές, διαφορετικοί ήχοι συνδυάζονται το αποτέλεσμα είναι σχεδόν πάντα μοναδικό!
Το “πάντρεμα” των διαφορετικών ειδών είναι το κλειδί της επιτυχίας. Ένα ιδιαίτερο “πάντρεμα” αποτελεί και αυτό της κλασικής μουσικής με τη ροκ μουσική. Ροκ μουσική & Κλασική μουσική: Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Για τη Ροκ δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις… Αν και δεν έχει κλείσει ούτε έναν αιώνα ζωής, η φήμη της είναι μεγάλη!
Για την Κλασική μουσική ίσως χρειάζονται μερικές διευκρινήσεις…
Τ ι;! Κλασική μουσική;! Μα, η κλασική μουσική είναι για λίγους. (λίγους;!) Είναι για εκλεκτούς. (εκλεκτούς;!) Είναι για αριστοκράτες. (Τ ι αιώνα έχουμε;;) Η κλασική μουσική είναι για φλώρους. (φλώρους;!)…
Φτάνει με τις στερεότυπες αντιλήψεις! Ας αποφασίσουμε τι είναι πια αυτή η Κλασική μουσική… Πριν βγάλουμε, όμως, το δικό μας πόρισμα, ας αφήσουμε τις προκαταλήψεις κατά μέρος και να δούμε τα γεγονότα…
Όπως, για παράδειγμα, αιώνες πριν οι συνθέτες κλασικής μουσικής έγραφαν και επαναστατικά κομμάτια, ο Guiseppe Verdi με τα έργα του ενέπνευσε και ενίσχυσε τον αγώνα των Ιταλών να ενωθούν. Άλλο παράδειγμα, “Οι γάμοι του Φίγκαρο” του Pier Beaumarchais, έργο στο οπ οίο θίγεται η καταπίεση της αστικής τάξης από την αριστοκρατία και μελοποιήθηκε από τον Wolfang Amadeus Mozart . (Σημείωση: Η μελωδία είναι ευρύτερα γνωστή στη χώρα μας από παλιότερη δημοφιλή τηλεοπτική διαφήμιση επώνυμου προϊόντος). Γενικά, η Κλασική μουσική παρουσιάστηκε στα τέλη του 18ο αιώνα, όπου αγαπήθηκε και στηρίχθηκε ιδιαίτερα από τη νέα, ανερχόμενη αστική τάξη (τάξη στην οποία ανήκει σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του δυτικού κόσμου).
Ας περάσουμε, όμως, σε πιο σύγχρονα γεγονότα…
Με επίκεντρο τη μελωδία καλλιτέχνες της Κλασικής μουσικής και καλλιτέχνες της Ροκ μουσικής πειραματίζονται με τα δύο αυτά είδη. Διότι, μία καλή μελωδία και ένα καλό τραγούδι θα ακούγονται πάντα και πάντα θα αγγίζουν το κοινό. Έτσι, έχουμε συνεργασίες και διασκευές, όπως: τη συνεργασία των Steve Vai & Two Cellos με το τραγούδι “High way to Hell”. Τη διασκευή του “Viva la Vida” των Madness απ ό τον David Garrettva. Τη συναυλία των Scorpions με τη φιλαρμονική ορχήστρα του Βερολίνου και την εκπληκτική εκτέλεση του “Wind of Change”. Η διασκευή της μαγευτικής μελωδίας “Swan Lake” του Pierre Tchaikovsky από τους Madness.
Γιατί ο διαχωρισμός της μουσικής σε είδη, σε υποείδη, σε περιόδους κλπ. είναι καλός και θεμιτός για τη διευκόλυνση της μελέτης της μουσικής, άντε και για τη διευκόλυνση του προσδιορισμού των προσωπικών μας προτιμήσεων. Ωστόσο, μία καλή μελωδία και ένα καλό τραγούδι είναι ανέντακτα. Όσο κι αν επιμένουμε να τα εντάσσουμε κάπου, όσο κι αν επιμένουμε να εκθειάζουμε ένα είδος μουσικής και να σνομπ άρουμε ένα άλλο. Ώσπου να καταλάβουμε ότι και τα δύο είδη (και όλα τα είδη) ανήκουν στη ΜΟΥΣΙΚΗ!! Κι η μουσική δεν χωράει σε καμία άλλη διαίρεση και υποδιαίρεση..
Τα φιλιά μου!
