Ας πούμε λίγα πράγματα για ένα γνωστό ποιητή στους περισσότερους από εσάς. Το πιο πιθανό να σας έχει μείνει στο μυαλό από ένα διάσημο ποίημά του, την Ιθάκη.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε το 1863 και άφησε την τελευταία του πνοή το 1933 στην Αλεξάνδρεια. Είναι τραγελαφικό το γεγονός πως η ημέρα που πέθανε ταυτίζεται με την ημέρα της γέννησής του!
Άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα από το 1886, τα οποία ήταν επηρεασμένα από το ρομαντισμό που επικρατούσε στην Αθήνα εκείνη την εποχή στην Α’ Αθηναϊκή σχολή.
Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα στα έργα του είναι το στοιχείο της ειρωνείας. Είναι έκδηλο σε πολλά σημεία.
Πηγή θεμάτων είναι κυρίως η ελληνιστική εποχή και πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί (;). Είναι προφανές πως αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η παρακμή κατά το πέρασμα των χρόνων. Αρέσκονταν στο να ασχολείται και να εμπλουτίζει τα ποιήματά του με ιστορικά γεγονότα. Ένα άλλο στοιχείο στα ποιήματά του είναι η ηδονή, που ήταν και η πιο γνωστή κατηγορία των έργων του. Μια τελευταία κατηγορία των ποιημάτων του ήταν τα φιλοσοφικά μέσα από τα οποία έδινε συμβουλές προς άλλους ποιητές για την καλυτέρευση της ποιότητας των ποιημάτων.
Το παρακάτω χωρίο αντιστοιχεί σε ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα από τον ίδιο, Κωνσταντίνο Καβάφη:
Εἶμαι Κωνσταντινουπολίτης τὴν καταγωγήν, ἀλλὰ ἐγεννήθηκα στὴν Ἀλεξάνδρεια — σ’ ἕνα σπίτι τῆς ὁδοῦ Σερίφ· μικρὸς πολὺ ἔφυγα, καὶ ἀρκετὸ μέρος τῆς παιδικῆς μου ἡλικίας τὸ πέρασα στὴν Ἀγγλία. Κατόπιν ἐπισκέφθην τὴν χώραν αὐτὴν μεγάλος, ἀλλὰ γιὰ μικρὸν χρονικὸν διάστημα. Διέμεινα καὶ στὴ Γαλλία. Στὴν ἐφηβικήν μου ἡλικίαν κατοίκησα ὑπὲρ τὰ δύο ἔτη στὴν Κωνσταντινούπολη. Στὴν Ἑλλάδα εἶναι πολλὰ χρόνια ποὺ δὲν ἐπῆγα. Ἡ τελευταία μου ἐργασία ἦταν ὑπαλλήλου εἰς ἕνα κυβερνητικὸν γραφεῖον ἐξαρτώμενον ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖον τῶν Δημοσίων Ἔργων τῆς Αἰγύπτου. Ξέρω Ἀγγλικά, Γαλλικὰ καὶ ὁλίγα Ἰταλικά.
Πηγή:
- Wikipedia
- Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
Μαρία Ρέκλου,
Φοιτήτρια του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ.
