Ο σύγχρονος πόλεμος των πυραύλων έχει τα θεμέλια των αιτιών του στις πολιτικές ρίζες. Σε Ουκρανία και Λωρίδα της Γάζας όπου παρακολουθούμε τις ανταλλαγές πυρών μεταξύ των λαών κρύβονται τα πολιτικά συμφέροντα για την επικράτηση του ισχυρότερου. Βάζοντας μπροστά τις γεωγραφικές και θρησκευτικές διαφορές σπέρνουν τη διχόνοια μεταξύ του λαού, προκειμένου να φανεί πως ο ίδιος ο λαός επιθυμούσε την σύρραξη. Δεν είναι τυχαίο που και στις δύο περιοχές όπου εξελίσσεται σήμερα ο πόλεμος ήταν ανέκαθεν ιστορικά περιοχές διεκδικούμενες από διαφορετικές ομάδες. Η Ουκρανία ως γεωγραφική περιοχή άλλαζε συνεχώς σύνορα και ηγεμονίες μέχρι να γίνει ανεξάρτητο κράτος το 1991. Ρωσία και Αυστροουγγαρία είχαν τον έλεγχο των περιοχών της για πολλά χρόνια. Άλλωστε η Κριμαία είναι ένα ισχυρό γεωπολιτικό κέντρο και αμφότερες οι δύο δυνάμεις επιθυμούσαν να κατέχουν. Από την άλλη πλευρά η Λωρίδα της Γάζας επίσης αποτελεί αντιμαχόμενο πολιτικό πεδίο . Η Λωρίδα της Γάζας δημιουργήθηκε το 1949, ύστερα από τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο και τα σύνορά της ορίστηκαν από τις Συμφωνίες της Ανακωχής του 1949.
Στη Λωρίδα της Γάζας παρακολουθούμε για ακόμη μια φορά στη μακρόχρονη πολεμική ιστορία τη σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης του Ισραήλ και της κυβέρνησης της Χαμάς. Ρουκέτες εκτοξεύονται και από τις δύο πλευρές στοχεύοντας όπως λένε προπύργια των αντιπάλων. Στην πραγματικότητα του πολέμου στοχεύουν σπίτια απλών πολιτών, νοσοκομεία, σχολεία και καταφύγια. Σε αυτήν την πολιτική αντιπαράθεση ζημιωμένος βγαίνει μόνο ο παλαιστινιακός λαός που μετρά απώλειες σε αμάχους. Τα σπίτια τους καταστρέφονται από τους βομβαρδισμούς, οικογένειες ολόκληρες ξεκληρίζονται, άλλοι πεθαίνουν στα νοσοκομεία που βομβαρδίζονται και αυτά, ενώ όσοι καταφέρνουν να επιζήσουν προσπαθούν να διαφύγουν από την χώρα. Η σύρραξη αυτή οδηγεί σε γενοκτονία και ξεριζωμό όσων επιζούν. Η κατάπαυση του πυρός που ζητήθηκε από τον ΟΗΕ αγνοείται παντελώς, συνεχίζοντας την εκτόξευση ρουκετών και μάλιστα ακόμα και στα καταφύγια του ΟΗΕ. Η ρίψη πυρός σε τέτοια κτήρια δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις των ισραηλινών για τις αληθινές αιτίες της σύγκρουσης. Οι μεγάλες δυνάμεις στην ουσία μένουν αμέτοχες στο τερματισμό του απάνθρωπου λουτρού αίματος που έχει στηθεί, κρύβοντας και εκείνες τις δικές τους ευθύνες και συμφέροντα.
Στην Ουκρανία παρακολουθούμε εδώ και μήνες τον ακήρυχτο εμφύλιο πόλεμο για την γεωγραφική διχοτόμηση της χώρας. Η Ουκρανία κατοικείται από μείγματα λαών κι έτσι η διχόνοια ήταν εύκολο να μεταδοθεί στους κατοίκους. Οι ανατολικές περιοχές που κατοικούνται κυρίως από Ρωσόφωνους, με την κρίση που ξέσπασε στην ουκρανική κυβέρνηση, βρήκαν την αφορμή να ζητήσουν την προσάρτησή τους στη Ρωσία. Φυσικά οι κάτοικοι δεν είχαν προθέσεις να κηρυχτεί πόλεμος, αλλά τα πολιτικά συμφέροντα αύξησαν τις εντάσεις προκειμένου να επιτευχθεί αναδιοργάνωση των συνόρων. Οι Μεγάλες Δυνάμεις πάλι έμειναν στα λόγια των κυρώσεων χωρίς να περάσουν σε πράξεις.
Και στις δύο περιπτώσεις οι μάχες συνεχίζονται με απώλειες περιουσιών που φτιάχτηκαν με κόπους και ανθρώπινων ζωών που είναι αναντικατάστατες. Τα θύματα είναι κυρίως οικογένειες που βομβαρδίζονται μέσα στα σπίτια τους και ανήθικες επιθέσεις σε νοσοκομεία και καταυλισμούς. Ο πόλεμος δεν θα σταματήσει ούτε στις επόμενες γενιές, αν δεν τον σταματήσουν οι ίδιοι οι άνθρωποι αρνούμενοι να τραβήξουν την σκανδάλη προς όφελος των ολιγαρχιών.
