3 βιβλία δίπλα στο κύμα

Χαλαρώνοντας στην ξαπλώστρα, διαβάζω ακούγοντας τα κύματα να κάνουν αυτό το ρυθμικό «πλαφ» στα βότσαλα. Δίπλα μου ένα πιτσιρίκι τσιρίζει διότι του τελείωσαν τα μπισκότα και λίγο πιο πέρα μια έφηβη μαλώνει με το αγόρι της στο τηλέφωνο… Ευτυχώς βυθίζομαι στο βιβλίο μου και καταφέρνω να απομακρυνθώ νιώθοντας πια μόνο το ευεργετικό αεράκι που με δροσίζει… Ναι, ανήκω στην κατηγορία (δεν είμαι σίγουρη οτι υπάρχει τέτοια) των ανθρώπων που φροντίζει να μην ξεμείνει από βιβλία ούτε στις διακοπές. Για τον λόγο αυτό φορτώθηκα τρία από αυτά, ώστε να είμαι σίγουρη ότι μέχρι και στο πλοίο της επιστροφής θα έχω να διαβάζω. Δεν ξέρω κατα πόσο έκανα σωστές επιλογές, μιας και ήταν παντελώς τυχαίες, εγώ απλά αναφέρω τις εντυπώσεις μου, το εάν θα επιλέξετε να τα διαβάσετε… είναι στην ευχέρειά σας. Σαλπάρωντας από τον Πειραιά, ξεκίνησα το πρώτο βιβλίο για να ορίσω και την έναρξη των διακοπών μου:

«Επιστροφή στις παλιές αγάπες» Μαρίνα Αλεξάνδρου – εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη
Εάν θελήσετε ποτέ να καταπατήσετε το γυναικείο εγώ σας και να διαπιστώσετε, έστω και σαν σκέψη, πόσο χαμηλά μπορείτε να φθάσετε για έναν άντρα, τότε διαβάστε το. Παρόλο που έχω διαβάσει ακόμη ένα βιβλίο της ίδιας συγγραφέως και είχε ενδιαφέρον και παρότι το συγκεκριμένο θεώρησα πως είχε δυναμική να γίνει ένα δυνατό βιβλίο, λόγω της πλοκής του, η φεμινιστική μου πτυχή επαναστάτησε πολλαπλά καθώς το διάβαζα. Ωστόσο καταπίεσα τον εαυτό μου να ολοκληρώσει το βιβλίο ώστε να διαπιστώσω πόση ταπείνωση αντέχει η Λίζα Νεζερίτη μέσα σε ένα βιβλίο!
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Τον αγαπούσε! Αχ πόσο τον αγαπούσε! Ολη τη νύχτα που τον περίμενε κι η περηφάνια της τσαλαπατιόταν δεν έπαυε να ανησυχεί, να καίγεται γι’αυτόν.

«Όταν όλα κλείνουν… ο έρωτας διανυκτρεύει» Ζέφη Κόλια – εκδόσεις Κέδρος
347 σελίδες θα σας ταξιδέψουν στην πολυτάραχη ζωή της Ζωής Δέλιου. Ξεκινώντας από το πρώτο της κλάμα και φθάνοντας στο πάρτυ των 35ων γενεθλίων της, θα ταξιδέψετε ευχάριστα, σε ένα ιδιαίτερα εύπεπτο μυθιστόρημα, με έρωτες, επαναστάσεις, ταξίδια, αλλαγές εποχών, μόδας… Μοναδικό μειονέκτημα, κατά την άποψή μου, τα υπερβολικά πολλά πολιτικά γεγονότα που δίνονται για κάθε έτος ή δεκαετίας, πράγμα που σε οδηγεί, ορισμένες στιγμές, να νιώσεις πως διαβάζεις ιστορία της νεότερης εποχής… εντάξει, σε μια πιο ευχάριστη εκδοχή.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: Δεν έχει να φοβηθεί τίποτα! Υπήρξε ερωτευμένη με την πολιτική. Ελιωνε στον ήχο των πιο συγκλονιστικών συγκροτημάτων. Αγάπησε και αγαπήθηκε στα ωραιότερα στέκια. Επαιξε με τη μόδα όπως έπαιζε με το μικρόκοσμό της. Και τι έγινε δηλαδή που πέταξε το σκισμένο τζιν και φόρεσε ταγεράκι Σανέλ; Δεν ξεχνάει πως βρίσκεται στο 2000, και θεωρεί τον εαυτό της τυχερό που γεννήθηκε στην πιο ταραγμένη δεκαετία, τη δεκαετία του 1960. Τώρα είναι επιτυχημένη δημοσιογράφος, σύζυγος και μητέρα. Στη ζωή του άντρα της μπαίνει μια δεκαεννιάρα. Ε, και; Μη φοβάστε! Οταν όλα κλείνουν… ο έρωτας διανυκτερεύει.

«Αφρικανική νύχτα» Γιόλα Δαμιανού – Παπαδοπούλου – εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη
Δεν ξέρω πραγματικά πώς να σχολιάσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Το πρώτο μισό είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να γνωρίσετε ορισμένα στοιχεία μιας παντελώς διαφορετικής κουλτούρας. Λεπτομερείς περιγραφές της ζωής και των συνηθειών στην Αφρικανική ήπειρο, δοσμένες αναλυτικά από τη συγγραφέα, μιας και έζησε στη Νιγηρία αρκετά χρόνια. Στο δεύτερο μισό του βιβλίου, φυσικά συνεχίζονται οι περιγραφές και τα ιστορικά γεγονότα, όμως είναι πλέον τόσο στενάχωρο από τις αλλεπάλληλες ατυχίες της πρωταγωνίστριας και τα χτυπήματα της μοίρας που ίσως νιώσετε απειλή και για τη δική σας τύχη…
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: “Βράδυ κι εγώ στα δεκαπέντε μου, καθισμένη κατάχαμα έξω από τα σύνορα της Ουγκάντας, άκουσα το βουητό του ανέμου να σμίζει με τα γρυλίσματα των αγριμιών κι ένα δέος πλημμύρισε την ψυχή μου. Βρισκόμαστε εκεί καμιά εκατοστή άνθρωποι της προσφυγιάς απροστάτευτοι στην αγκαλιά της νύχτας μ’ ένα φόβο να μας περικυκλώνει. Το φεγγάρι ολόγιομο στεκόταν εκεί απάνω μάρτυρας όλης της ψυχικής αναστάτωσης που με διακατείχε, “κάποια μέρα θα γράψω για όλα αυτά” υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Πώς ν’ αναιρέσω την υπόσχεση που το φεγγάρι την έχει καταγράψει στον ουρανο;…”