Όλοι οι άνθρωποι υποφέρουμε από ενοχικές συμπεριφορές άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Η πηγή της ενοχής ξεκινάει από την παιδική ηλικία,τον τρόπο που μεγαλώνουμε, τις ελλειμματικές συναισθηματικές σχέσεις με τους γονείς,και ιδιαίτερα από την μητέρα.
Περνώντας τα χρόνια οι εμπειρίες βιώνονται μέσα από το φόβο μήπως πάψουν οι άλλοι να μας αγαπούν. Έτσι δημιουργούνται λανθασμένες σκέψεις και αντιλήψεις. Ζούμε με έναν συνεχή φόβο μήπως πάψουν οι άλλοι να μας αγαπούν.
Υπάρχουν δύο μορφές ενοχής η υγιή ενοχή και η νοσηρή ενοχή.
Η υγιής ενοχή έχει να κάνει με οποιαδήποτε λάθος δικιά μας συμπεριφορά που έχει πληγώσει κάποιον, όπως συκοφαντία κ.λ.π
Η νοσηρή συμπεριφορά κάνει τα πάντα για να διευκολύνει την ζωή των άλλων καταπατώντας τα δικά μας θέλω.
Θα φέρω ένα παράδειγμα, νοσηρής συμπεριφοράς για να το καταλάβουμε.
Ας υποθέσουμε ότι μέσα σε μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων ένα από τα άτομα είναι ενοχικό,η μητέρα ας πούμε….κάνει λοιπόν τα πάντα για να ευχαριστεί όλους και κάνει τα πάντα γι αυτό,ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα παίρνει τίποτα από τα μέλη της οικογένειας της αγάπη,θαυμασμό,βοήθεια.Αυτοί όμως γίνονται ακόρεστοι, δεν ικανοποιούνται με τίποτα, ζητούν, απαιτούν και επικρίνουν. Κάποια στιγμή, ο ένοχος ή (μητέρα) ή αναπτύσσει άγχος και ψυχοσωματικές ασθένειες, προς μεγάλη έκπληξη των μελών της οικογένειας της που θα προσπαθήσει να χειριστεί την κατάσταση, ενισχύοντας την ενοχή με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη χάσει τίποτα από τα οφέλη που είχαν.
Με έναν νοσηρό λοιπόν τρόπο ο ένοχος νιώθοντας υπεύθυνος παίρνει την ευθύνη πάνω του συνεχίζοντας την ενοχική συμπεριφορά και παίζοντας τον ρόλο του αδύναμου. Καταστρέφοντας την αυτοεκτίμηση του ενοχικού ατόμου.
Ας πετάξουμε από πάνω μας όσο πιο γρήγορα μπορούμε ενοχικές συμπεριφορές κουβαλώντας λάθη που έχουν κάνει η γονείς πάνω μας αυτά ξέραν αυτά κάνανε το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς τώρα, ή διαλέγουμε να κουβαλάμε μια τέτοια συμπεριφορά (νοσηρή) ή παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας και αλλάζουμε σιγά σιγά τα πάντα, φέρνοντας ευτυχία στην ζωή μας.
Αξίζει τον κόπο δεν νομίζετε?
