Επιγραφή-αυτοκόλλητο που τοποθετούμε συνήθως σε κιβώτια που θέλουμε να μεταφέρουμε με προσοχή. Το περιεχόμενο είναι εύθραυστο και χρήζει ειδικής μεταχείρισης.
Μέσα σε κάθε κιβώτιο με την επιγραφή ‘’ΕΎΘΡΑΥΣΤΟΝ’’ μπορείς να ανακαλύψεις πολλά και διάφορα χρήσιμα και πολύτιμα αντικείμενα. Όμως γιατί περιοριστήκαμε σε αυτά (τα φορτία) και δεν περάσαμε στο επόμενο στάδιο? Πως θα σας φαινόταν να τοποθετούσαμε τέτοιες επιγραφές και σους ανθρώπους?
Στην εποχή μας όλα έγιναν ρευστά και μεταβλητά. Αυτές οι λέξεις, κρύβουν μια έντονη διπολικότητα. Από τη μια, έχουν επέλθει αλλαγές και έχει σημειωθεί ισχυρή πρόοδος και από την άλλη χάθηκαν και κλονίστηκαν σημαντικές αξίες και ιδανικά. Όλα αυτά, πάντα σε ανθρώπινο επίπεδο. Δεν θίγω τίποτε άλλο παρά μόνο τον ανθρώπινο ψυχισμό. Οι άνθρωποι απαρνηθήκαμε τη φύση μας, προσπαθώντας να μεταμορφωθούμε σε ακλόνητα όντα, κενά, χωρίς συναισθήματα εξαιτίας της ανάγκης μας να φαινόμαστε ατρόμητοι, σε μια κοινωνία όμοια με ρωμαϊκή αρένα.
Κάπως έτσι όλα έγιναν εφήμερα, με ημερομηνία λήξης. Σε μερικούς πέτυχε το πείραμα της αναισθητοποίησης, λόγω έμφυτης ικανότητας αυτοσυγκράτησης (πχ μην κλαις, είσαι άνδρας). Άλλοι, φόρεσαν την ανέκφραστη μάσκα τους και πορεύονται ‘’σωστά’’ . Οι ‘’αποτυχημένοι’’ στα πειράματα της κοινωνίας, απλά παρέμειναν άνθρωποι με ατέλειες, συμβιβάστηκαν με αυτές και εν τέλει κατανόησαν την μαγεία της ανθρώπινης φύσης.
Έτσι, μέσα στα πλαίσια της παρωδίας των ανθρώπινων συναισθημάτων, θα ήθελα να βάλω σε όλους μας ένα ‘’Εύθραυστον’’. Ανεξαιρέτου ηλικίας και φύλου, σε όλους τους ανθρώπους ταιριάζει. Είτε γιατί ‘’σπάζουν’’ εύκολα, είτε γιατί είναι ήδη σπασμένοι. Ακόμα και εκείνοι οι ατρόμητοι, χρειάζονται την επιγραφή αυτή. Ειδικά αυτοί οι ‘’απροσπέλαστοι’’ τύποι, έχουν μεγάλη ανάγκη από συναισθηματική και ανθρώπινη αντιμετώπιση.
Συμπεραίνοντας, μας τοποθετώ μια νοητή, μεγάλη επιγραφή που προειδοποιεί την ευθραυστότητα της ψυχής μας. Εμπειρίες, βιώματα αλλά ,συναισθηματική πολυπλοκότητα και πολλά άλλα, συμπυκνωμένα σε μια ‘’ταμπέλα’’ την οποία έχουμε όλοι τόσο ανάγκη.
Δεν τοποθετώ ταμπέλες. Βασικά, τις μισώ. Απλά , με τη συγκεκριμένη, θέλω να υπενθυμίσω πόσο όμοιοι είμαστε όλοι. Μέσα στις αμέτρητες διαφορές και τις διαφορετικές προσωπικότητες, μέσα στα πολλά και αντίθετα ‘’θέλω’’ μας, εκεί θέλω να εισβάλλω για να προωθήσω ένα κοινό ανθρώπινο γνώρισμα. Βλέποντας το εύθραυστο, να συνειδητοποιούμε ότι έχουμε κάτι κοινό τελικά. Έχουμε ψυχή.