Είσαι στην αρχή… και ξεκινάς περπατάς, περπατάς και ξαφνικά διαπιστώνεις πως δεν είναι μόνο ευθεία. Κοιτάς δεξιά, κοιτάς αριστερά, δρόμος. Ένα μαγικό κλικ του μυαλού και στρίβεις αριστερά. Συναντάς πρόσωπα και καταστάσεις και ζεις. Ζεις όμορφα πράγματα, ζεις και άσχημα. Τίποτα δεν έχει μόνο όμορφη πλευρά. Και είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που πάνω στα άσχημα αρχίζεις να σκέφτεσαι τον δρόμο στα δεξιά. Γιατί δεν τον επέλεξες; Όλα θα ήταν πολύ καλύτερα! Αλήθεια το πιστεύεις; Λάθος εντύπωση έχεις, η επιλογή έγινε και δεν αλλάζει. Ποιος είναι εκείνος που σε διαβεβαίωσε πως δεξιά θα ήταν καλύτερα; Εγώ σου λέω πως δεν θα είχες ζήσει εκείνη τη στιγμή, ναι εκείνη που ένιωσες πως πεθαίνεις από ευτυχία! Μην ανησυχείς πάλι στην ευθεία σου βγήκες, γιατί έχεις μια προκαθορισμένη ευθεία και θα την περπατήσεις μέχρι το τέλος!
Δεν υπάρχει καμιά ταμπέλα στον δρόμο, αλλά και να υπήρχε δεν θα την διάβαζα δεν μου αρέσουν τα απόλυτα. Ήρθε πάλι η στιγμή που πρέπει να στρίψεις και σκέφτεσαι και ξανά σκέφτεσαι μέχρι ο εγκέφαλος να βαρεθεί τόσο που η καρδιά να πάρει τα ηνία. Η καρδιά είναι προγραμματισμένη μόνο για τα λάθη… Σπάνια θα συμφωνήσει με τη λογική και όλα θα πάρουν τον σωστό δρόμο. Επιμένεις να στρίβεις αριστερά, μα μισό λεπτό εσύ δεν βροντοφώναζες το λάθος σου; Άντε βγάλε άκρη με την ανθρώπινη λογική, λογική του παραλόγου! Μου αρχίζεις πάλι τα ίδια με το ρημάδι το δεξιά, αφού πάλι στην ευθεία θα βγεις… Πάλι τους ίδιους θα συναντήσεις ακόμα και αν έστριβες δεξιά, αργά ή γρήγορα.
Οι επιλογές μας, μας χαρακτηρίζουν και αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Άλλοι είμαστε δυνατοί, άλλοι αδύναμοι. Απλά ένα δεν καταλαβαίνω γιατί μπαίνουμε στην διαδικασία να σκεφτόμαστε αυτά που έχουμε επιλέξει; Θα γυρίσει πίσω; Άντε και γυρνάει τα ίδια θα γίνονταν! Επίσης να σημειώσω πως κανείς δεν ξέρει πως θα ήταν η άλλη επιλογή, μπορεί χειρότερη μπορεί και καλύτερη. Όλα είναι πιθανά στο εργάκι που λέγεται “ΖΩΗ”. Και τέλος πάντων, για τις επιλογές όσον αφορά τους ανθρώπους να ξέρετε ότι όποιος είναι να έρθει στη ζωή μας θα έρθει… Αργά ή γρήγορα..!
