Ένας άνεμος του παρελθόντος ήρθε απ’ τα βάθη της Ανατολής σε μια γωνιά της Ελλάδας που μόνο ελληνική δε μοιάζει. Στέγη του από ήδη από το 1928 ένα νεοκλασικό κτίριο, το Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, που κάποτε είχε το διπλό ρόλο της κατοικίας του Βρετανού Αρμοστή και του κέντρου της βρετανικής διοίκησης. Ο λόγος γίνεται για το μοναδικό μουσείο Ασιατικής Τέχνης στην Ελλάδα που βρίσκεται στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας.
Το τριώροφο κτίριο που από μόνο του αποτελεί ένα ξεχωριστό αρχιτεκτονικό μνημείο – στολίδι για το νησί- φιλοξενεί σκεύη καθημερινής χρήσης, πολεμικά και θρησκευτικά αντικείμενα, έργα τέχνης κυρίως του κινέζικου και ιαπωνικού πολιτισμού χωρίς να παραλείπεται η -έστω και η μικρότερη- αναφορά στους πολιτισμούς της Ινδίας, της Γκαντάρα (αρχαίο Πακιστάν), της Καμπότζης, του Σιάμ (Ταϊλάνδη), του Νεπάλ και του Θιβέτ.
Τα περίπου 10.500 αντικείμενα του μουσείου προέρχονται από δωρεές ιδιωτικών συλλογών. Ο βασικός πυρήνας προέρχεται από τη συλλογή του Γρηγορίου Μάνου που, στις αρχές του 20ου αιώνα, αγόρασε σε δημοπρασίες έργων τέχνης στη Βιέννη και, κυρίως, στο Παρίσι, 9.500 περίπου έργα κινέζικης, κορεάτικης και ιαπωνικής τέχνης ξοδεύοντας όλη του τη περιουσία, τα οποία λίγο αργότερα, το 1919, δώρισε στο ελληνικό κράτος με σκοπό την ίδρυση του Μουσείου -αρχικά “Σινοϊαπωνικής Τέχνης” – στο Ανάκτορο. Ο ίδιος υπήρξε ο πρώτος διευθυντής του Μουσείου μέσα στο οποίο άφησε την τελευταία του πνοή το 1928, λίγο μετά τα εγκαίνιά του, ως πρώτος ισόβιος διευθυντής. Η σινοϊαπωνική συλλογή του Γρ. Μάνου λειτούργησε ως μαγνήτης προσελκύοντας και άλλες δωρεές, όπως αυτή του πρέσβη Ν. Χατζηβασιλείου, το 1974, η οποία περιλάμβανε 400 έργα, προερχόμενων από τις υπόλοιπες χώρες του ασιατικού κόσμου που αναφέρθηκαν παραπάνω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει ο αυστηρά σινοϊαπωνικός χαρακτήρας του μουσείου και να οδηγήσει στην αλλαγή του ονόματός του σε ”Μουσείο Ασιατικής Τέχνης”. Το 1983 στις συλλογές του Μουσείου προστέθηκε και η δωρεά του Χαρίλαου Χιωτάκη η οποία αποτελείται από 380 αντικείμενα κινέζικης, ιαπωνικής και κορεάτικης τέχνης. Παράλληλα, μεμονωμένα αντικείμενα δώρισαν ο Ι. Σινιόσσογλου, ο Π. Αλμανάχος και ο Ι. Κόλλας.
Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης επιφυλάσσει συναισθήματα ανάμεικτα, κυρίως για τους ανυποψίαστους επισκέπτες· απορίας απ’τη μια ως προς την όψη ενός πολιτισμού που τίποτε δεν τον συνδέει με τον ελληνικό, θαυμασμού απ’την άλλη που στις λεπτομέρειες των αντικειμένων αντικατοπτρίζεται η αθόρυβη σοφία, το μέτρο και το μεράκι των ανώνυμων δημιουργών. Μερίδιο ευθύνης για τα συναισθήματα αυτά φέρει σαφώς το περίτεχνο κτίριο, η δυτική μορφή και η ιστορία του οποίου γεννά μιαν αρμονική αντίθεση μεταξύ αυτού και των εκθεμάτων του.
Μία μελωδία ανατολίτικη αναμειγνύεται με τη σκόρπια βουή του δρόμου· μια μυστική ατραπός στρωμένη από μετάξι οδηγεί εκεί. Αν πλησιάσεις περισσότερο θα ξεχωρίσεις τη βαριά μυρωδιά των ανατολίτικων μυρωδικών. Κι έτσι γεννιέται το μυστήριο. Θα μπεις να το ανακαλύψεις;
