Τα παραμύθια είναι παρεξηγημένα. Έχουν ταυτιστεί με το ψέμα. Στην κοινή γλώσσα, είναι συνηθισμένο να χρησιμοποιείται η λέξη για τονίσει την έλλειψη αλήθειας. Αλλά δεν είναι έτσι. Όλοι αγαπάμε τα παραμύθια, ο καθένας με τον τρόπο του. Μερικοί προτιμούν να παραμυθιάζονται και άλλοι να παραμυθιάζουν. Το παραμύθι είναι μια επινόηση, μια μυθιστοριογραφία, μια φαντασιακή αφήγηση που όποιος την ακούει αφήνεται και ταξιδεύει μέσα σε αυτήν. Τα παραμύθια λένε την αλήθεια που δεν μπορεί να ειπωθεί αλλιώς. Ή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αλλιώς. Αντίθετα, το ψέμα είναι μια πρόταση που λέγεται από κάποιον με σκοπό να πείσει τον συνομιλητή του ότι είναι αληθής, ενώ ο ίδιος συνειδητά γνωρίζει ότι η πρόταση είναι αναληθής. Σε μία σχέση δεν υπάρχει αθώο ψέμα. Δεν έχει να κάνει με το περιεχόμενο του ψέματος αλλά με την ίδια την υπόστασή του.
Όσο «αγνές» κι αν είναι οι προθέσεις σου, ο τρόπος σου είναι σκάρτος.
Μικρό ή μεγάλο, περιστασιακό ή συστηματικό, το ψέμα είναι ψέμα και στο τέλος πληγώνει. Τότε γιατί να εμφανίζεται μέσα σε μία σχέση; Πολλοί πιστεύουν πως λέγοντας ψέματα θα διατηρηθούν χαμηλοί τόνοι μέσα στη σχέση και θα αποφευχθούν τυχόν διαπληκτισμοί. Άλλοι πάλι δυσκολεύονται να αποδεχτούν τις αποτυχίες, τις ελλείψεις και τα λάθη τους και καταλήγουν να λένε ψέματα για να γίνουν αποδεκτοί. Ωστόσο, υπάρχει κι άλλη μία μερίδα ανθρώπων που απολαμβάνει να λέει ψέματα τοποθετώντας τα συστηματικά στη ζωή τους. Όταν κάποιος εφευρίσκει «καλούς μύθους», μπορεί να σαγηνεύσει και να κάνει τους άλλους να πιστέψουν ό,τι θέλει αυτός. Δυστυχώς, επειδή οι σχέσεις δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν πάνω σε ψέματα, συνήθως το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο: αντί να κερδίσει τους άλλους, εκείνος που ψεύδεται απομακρύνεται περισσότερο.
Ο Μενέλαος Λουντέμης αναφέρει, ότι “ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν τα ίδια μια που δε ντρέπονταν τα στόματα που τα ‘λεγαν”.
Στην αντίπερα όχθη όμως βρίσκονται όσοι πιστεύουν τα ψέματα και για την ακρίβεια ας εστιάσουμε σε εκείνους που συνειδητά επιλέγουν να πιστέψουν τα όσα τους λέει ο σύντροφος τους ακόμα κι αν γνωρίζουν ότι δεν έχουν κάποια δόση αλήθειας. Γιατί να εμμένουν να μείνουν σε κάτι κίβδηλο και όχι να ζήσουν κάτι πέρα για πέρα αληθινό; Σε θεωρητικό επίπεδο είναι γνωστό πως η ζωή θέλει ρίσκο μα σε πρακτικό επίπεδο τα πράγματα αλλάζουν. Ο καθένας μας ίσως να επιλέγει ευκολότερα την ασφάλεια και τη σιγουριά και γι’ αυτό να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του πως ο σύντροφος του δεν λέει ψέματα αλλά απλώς αλλάζει την αλήθεια. Με άλλα λόγια να χαραμίζεται και να συμβιβάζεται σε μια ψεύτικη κατάσταση που ο ίδιος έχει την ανάγκη να ζήσει. Για να μη χαλάσει, λοιπόν, το παραμύθι στο οποίο βρίσκεσαι δέχεται οποιαδήποτε δικαιολογία και οποιοδήποτε ψέμα προέρχεται από τον σύντροφο του. Κλείνει τα μάτια, βάζει παρωπίδες και προσποιείται πως είναι όλα καλά. Αλλά δεν είναι.
Όλοι οι άνθρωποι λίγο πολύ λέμε ψέματα. Κάποιοι επιδίδονται στα ψέματα της στιγμής ενώ άλλοι είναι εθισμένοι σε αυτά. Η αμοιβαία ειλικρίνεια όμως, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα συστατικά μιας επιτυχημένης σχέσης. Είναι γνωστό ότι το ψέμα έχει ταχύτητα, αλλά η αλήθεια έχει αντοχή. Εσύ, τι είδους σχέση θέλεις;
