Η καθαρότητα της ψυχής πόση δύναμη κρύβει μέσα της, έχει γίνει μάλιστα πολύς λόγος για αυτήν από την εκκλησία, τους κληρικούς της και τον κλήρο της. Μιλάνε για αυτήν ακόμη και στα τραγούδια. Τα καθαρά τα μάτια της ψυχής, τα καθαρά τα χέρια , το καθαρό βλέμμα πόσο φως ακτινοβολεί, πως όταν κάποιος σε κοιτάζει με πραγματικό ενδιαφέρον χωρίς κανένα απολύτως δόλο είναι πάντοτε ξεκάθαρο κι όταν κάτι κρύβει και προσποιείται γίνεται πάντα αντιληπτό και το βλέμμα θολώνει και ποτέ τα μάτια του δεν συναντούν τα δικά σου και τα χέρια του τρέμουν κι αυτά και όλο του το σώμα προδίδει ότι κάτι βασανίζει την ψυχή του;
Τα καθαρά χέρια που σε χτυπούν γεμάτα συμπόνια στη πλάτη σε μία δύσκολη στιγμή σου και αυτά που σε αγκαλιάζουν όλο στοργή και αγάπη σε κάθε όμορφη στιγμή σου, το πρόσωπο που σε κοιτάει κατάματα και σου χαμογελάει, η καρδιά αυτού που σε νιώθει και το στόμα του που σου μιλάει για να καταλαγιάσει κάθε σου αρνητικό συναίσθημα και να σου βγάλει στην επιφάνεια κάθε σου θετικό συναίσθημα, αυτό το άτομο σε αγαπάει. Θυμίζει στα αλήθεια τη θάλασσα, έτσι δεν είναι; Ο άνεμος φυσάει δυνατά και η θάλασσα φουρτουνιάζει, το κύμα χτυπάει δυνατά στην ακτή και ξεβράζει κάθε βρωμιά της θάλασσας, έπειτα βγαίνει ο ήλιος κι όλα μοιάζουν και πάλι όμορφα. Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να είναι η μαμά σου, κάποιος συγγενής σου ή φίλος αλλά και ο σύντροφος σου.
Είναι πραγματικά δύσκολο να βρεις αυτό το άτομο γιατί είναι πραγματικά ακατόρθωτο η ψυχή σου να είναι πραγματικά αγνή και αμόλυντη από την καθημερινότητα που την βασανίζει ακατάπαυστα και κάνει τον εγωισμό σου να θεριεύει και να σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Όμως ευτυχώς για εμάς ο Θεός έπλασε ένα άτομο που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα και να μας κοιτάει στα μάτια γιατί μας αγαπάει, γιατί όταν μας κοιτάει ακτινοβολεί φως και έχει ένα βλέμμα που αστράφτει, δυο μάτια που λαμπυρίζουν σαν διαμάντια όταν συγκινείται μαζί σου για μία σου επιτυχία.
Για παράδειγμα την ημέρα της ορκωμοσίας σου ή μίας σου επαγγελματικής επιτυχίας ή στο γάμο σου τα μάτια της μάνας σου μοιάζουν σαν διαμάντια στον ουρανό που κρύβουν μέσα τους τόση χαρά και φως, κρύβουν μέσα τους αναμνήσεις πολλές από τότε που ήσουν μωρό και κάθε μέρα πάλευε για σένα για να σε κάνει ένα άξιο κομμάτι της κοινωνίας και το κατάφερε. Από την άλλη αν δεις τα μάτια ενός συγγενή που το παιδί του δεν κατάφερε σαν εσένα να περάσει στο πανεπιστήμιο και να ορκιστεί καταλαβαίνεις το προσποιητό χαμόγελο, αυτό το χαμόγελο που δεν ξέρεις γιατί το φοράει στο πρόσωπο του ενώ δεν το νιώθει, είναι θλιβερό αλλά ευτυχώς όχι για σένα αλλά είναι θλιβερό για αυτόν και μόνο.
Άκουσα πρόσφατα έναν στοίχο από ένα τραγούδι, «η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά», πολύ αληθινός στοίχος γεμάτος νόημα. Ναι είναι αλήθεια πονάει πολύ γιατί πρέπει να ξεπεράσεις πολλά για να ψηλώσει και να φτάσει ως τον ουρανό και να λαμπυρίσει σαν αστέρι. Χρειάζεται να ξεπεράσεις τον απαράμιλλο εγωισμό σου, την ζήλια, τον ανταγωνισμό, την ματαιοδοξία σου, την μισαλλοδοξία σου, την ψωροπερηφάνια σου. Είναι τόσο δύσκολο και θέλει τόση προσωπική δουλειά και καθημερινό αγώνα. Μέχρι όμως να το καταφέρουμε μπορούμε να ξεκινήσουμε από κάτι μικρό, ας χαμογελάμε πραγματικά και ας χαιρόμαστε πραγματικά με τη χαρά του άλλου και ας μην τα καταφέραμε τόσο καλά όσο εκείνος έτσι θα γίνουμε ένα τσακ καλύτεροι άνθρωποι και πιο χαρούμενοι.