Όταν σου μιλάω μου γυρίζεις την πλάτη. Λες και δεν υπάρχω. Λες και δεν με ακούς. Υποκρίνομαι ότι έχεις δίκιο. Δεν υπάρχει λόγος ν’ ακούσεις εμένα, έναν ασήμαντο άνθρωπο.
Προσπαθώ να σου μιλήσω ξανά με φωνή πιο δυνατή, με χρώματα και ζωγραφιές. Προσπαθώ να μιλήσω την γλώσσα σου για να με προσέξεις. Για να με ακούσεις. Για να με καταλάβεις. Έχω ανάγκη να με καταλάβεις. Δεν γυρίζεις καν να με κοιτάξεις.
Η φωνή μου και οι προσπάθειές μου αρχίζουν χάνουν τη δύναμή τους. Αφού δεν με βλέπεις, γιατί να προσπαθώ? Κλείνομαι στο καβούκι μου. Δεν επικοινωνώ αυτό που είμαι και όσα έχω μέσα μου. Χάνω την φωνή μου και τα χρώματά μου. Χάνω εμένα και όσα θυμάμαι πως ήμουν.
Βλέπεις, δεν πιστεύω πολύ σε μένα κι αυτό είναι το λάθος μου. Πιστεύω ότι δεν ξέρω το καλό μου γιατί με έμαθαν να πιστεύω ότι δεν ξέρω τίποτα. Ούτε καν ποιο είναι το καλό μου. Μου έμαθαν να μην εμπιστεύομαι την δύναμή μου και τη φωτιά μου. Μου έμαθαν ότι ¨είσαι μικρή εσύ και δεν ξέρεις¨.
Και τους άκουγα. Έβλεπα ότι το πίστευαν και άρχισα να το πιστεύω κι εγώ. Δεν μπορούσα να πιστεύω κάτι διαφορετικό. Το πίστευα γιατί φαινόταν ότι αυτό τους έκανε ευτυχισμένους. Εμένα με αγνοούσα. Έτσι κι αλλιώς δεν ήξερα τι με κάνει ευτυχισμένη, έτσι με έμαθαν.
Με τα χρόνια είδα το πόσο δυστυχισμένοι ήταν αυτοί που μου τα έλεγαν. Είδα ότι δεν ήξεραν τι άλλο να μου πουν και είδα ότι, απλά, αναμασούσαν όσα είχαν ακούσει. Είδα ότι δεν επεξεργάστηκαν τίποτα απ’ όσα τους έδωσαν. Είδα τον φόβο και την ανασφάλεια στα μάτια τους και τις ζωές τους. Είδα ότι και οι ίδιοι έχασαν όλα όσα είχαν μέσα τους, πριν χρόνια. Είδα ότι έτσι έβλεπαν τον κόσμο, χωρίς επίγνωση.
Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην με αποδέχτηκαν αλλά δεν τους κατηγορώ γιατί δεν ξέρουν τι σημαίνει αλλά και τι αίσθηση έχει η αποδοχή. Μέχρι εκεί φτάνουν. Αλλά ευτυχώς μπορώ να φτάσω πιο πέρα. Μπορεί να μην με δίδαξαν όλα όσα ήθελα να μάθω, με δίδαξαν, όμως, όσα δεν ήθελα να γίνω.
Θέλω να είμαι ευτυχισμένη κι αυτό το ξέρω πολύ καλά πια. Δεν μπορώ αλλιώς. Θέλω να με φωτίζει το φως μου και θέλω να μοιραστώ με τον κόσμο όλα όσα είμαι και έχω μέσα μου. Είναι το δικαίωμα που έχουμε όλοι, να είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλά είναι και το δώρο μου… για μένα και τον κόσμο όλο. Έτσι απλά, γιατί τώρα ξέρω ότι το αξίζω.