Ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει, αλλά ευτυχισμένες μέρες, έλεγε ο φιλόσοφος Leibniz και μήπως είχε άδικο; Υπάρχουν όμορφες και άσχημες μέρες, υπέροχες και δύσκολες στιγμές. Επειδή όμως μια ολοκληρωτικά ευτυχισμένη ζωή για έναν άνθρωπο είναι σπάνιο φαινόμενο, εκείνο που πρέπει να μετράει και να μας μένει είναι οι ευτυχισμένες μέρες. Τι είναι όμως η ευτυχία; Γιατί δεν μπορούμε να την εντοπίσουμε εύκολα και που βρίσκεται τελικά; Ορίζεται η ευτυχία είναι απλώς μια ακόμη αφηρημένη έννοια; Γιατί είναι αναγκαίο να επικεντρωνόμαστε στα θετικά αποβάλλοντας τα αρνητικά;
Η λέξη ευτυχία προέρχεται από τα συνθετικά ευ και τύχη. Το πρόθεμα ευ σημαίνει κάτι καλό και ευνοϊκό, ενώ το ουσιαστικό τύχη είναι από τη ρίζα του ρήματος της αρχαίας ελληνικής τυγχάνω , που σημαίνει πετυχαίνω. Η σημασία της λέξης κατά αυτή την ανάλυση αναφέρεται στην καλή και ευνοϊκή τύχη.
Ωστόσο, την έννοια «ευτυχία» δεν μπορούμε να την ορίσουμε ακριβώς κι αυτό γιατί ο καθένας από εμάς την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα την ευτυχία κάποιος μπορεί να τη βρίσκει όταν περνάει καλά με τους φίλους του, κάποιος άλλος στη οικονομική και επαγγελματική του επιτυχία και κάποιος τρίτος αποκτώντας τη δική του οικογένεια. Συνήθως ψάχνουμε την ευτυχία σε κάτι που λείπει από τη ζωή μας. Κι επειδή πάντα κάτι μας λείπει και θέλουμε παραπάνω, δεν νιώθουμε τόσο ευτυχισμένοι όσο θα θέλαμε, αλλά τουλάχιστον έχουμε κατακτήσει ένα μέρος της ευτυχίας με αυτά που ήδη έχουμε.
Κυρίως σε δύσκολες οικονομικές περιόδους οι άνθρωποι χάνουν πολλά πράγματα και μελαγχολούν, με αποτέλεσμα να είναι περισσότερο δυστυχισμένοι. Η χρηματική ανέχεια φέρνει φτώχεια, η φτώχεια φέρνει γκρίνια και μιζέρια και αυτά με τη σειρά τους φέρνουν ατυχίες και εμπόδια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τελειωτική καταρράκωση της ψυχολογίας του ανθρώπου έρχεται με το συναίσθημα του ότι οι άλλοι είναι περισσότερο ευτυχισμένοι από αυτούς, ενώ άξιζαν περισσότερο οι ίδιοι την ευτυχία ή τουλάχιστον ότι θα έπρεπε να έχουν μερίδιο και αυτοί. Ένα ακόμη εμπόδιο στο δρόμο της ευτυχίας είναι η μοναξιά και η απώλεια ενός προσώπου. Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι συντροφικό ον και ακόμη και αν δέχεται τη μοναξιά, η πραγματικότητα βρίσκεται στο ότι δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένος αλλά προσποιείται ή δεν έχει καταλάβει πόσο σημαντική είναι η συντροφικότητα γι’ αυτόν.
Η ευτυχία μπορεί να μην χαρίζεται ολοκληρωτικά και να κερδίζεται δύσκολα για πολλούς. Όμως, όσο μεγαλώνουμε είναι καλό να μετράμε την ευτυχία στο σύνολό της. Στιγμές και εμπειρίες ακόμα και ασήμαντες είναι αναγκαίο να μετρούν στη ζωή μας για να μας θυμίζουν πόσο ευτυχισμένοι ήμασταν, αλλά και πόσο ευτυχισμένοι μπορούμε να γίνουμε αν δεν καθόμαστε συνέχεια να μετράμε την ατυχία μας. Καταστάσεις που μας γέμισαν στον οικογενειακό και κοινωνικό μας κύκλο, στον εργασιακό τομέα αλλά και οι εκπλήρωση κάποιων στόχων, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, μας γεμίζουν με ψυχική ικανοποίηση και δύναμη για να κυνηγήσουμε την ευτυχία και να νιώσουμε όπως ακριβώς τότε. Οι στόχοι και η προετοιμασία για κάτι που θες σου δίνουν ώθηση να προχωρήσεις. Οι ξεκάθαροι στόχοι σου δίνουν το προβάδισμα σε αυτό. Με υπομονή και επιμονή χτίζουμε τη ζωή μας όπως θα θέλαμε με την ευτυχία να βρίσκεται μέσα σε αυτή.
Ποιο είναι λοιπόν το γενικότερο νόημα; Ότι η ευτυχία είναι στιγμές που μπορεί να χάνονται στο χρόνο, αλλά μένουν για πάντα στο μυαλό μας. Υπάρχουν όμορφες μέρες και δύσκολες μέρες. Εμείς κρατάμε τις όμορφες και αποβάλλουμε τις δύσκολες, κρατάμε τα θετικά και πετάμε τα αρνητικά γιατί αυτό βοηθάει να είμαστε ψυχικά υγιείς, για να αντέχουμε περισσότερο τις δυσκολίες της ζωής.