Η δημοφιλής σειρά της HBO, από την πένα του George R.R. Martin, έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των θεατών και όχι μόνο, για τη σκηνοθεσία, το σενάριο, τα σκηνικά, τα ειδικά εφέ, τους χαρακτήρες, την πλοκή αλλά και τις αντιμαχόμενες πλευρές της. Όμως αυτοί δεν είναι λόγοι, που εμπλέκουμε το Game Of Thrones σε ζητήματα διεθνούς πολιτικής. Οι πραγματικοί λόγοι είναι η ίδια η πραγματικότητα!
The winter is coming
Το διάσημο σλόγκαν της σειράς υπόσχεται, από την πρώτη κιόλας σεζόν προβολής της, τον απόλυτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με εμπλοκή σε αυτόν όλων των πλευρών του πολιτικού παιχνιδιού, που μάχονται και μηχανορραφούν για την τελική κυριαρχία μιας εξ αυτών. Κατά μία διαβολική σύμπτωση όμως, η πορεία πριν το χειμώνα που έρχεται, μοιάζει απελπιστικά με την παγκόσμια σκακιέρα του δικού μας κόσμου.Έναν κόσμο που πάει από το κακό στο χειρότερο από όλες τις απόψεις.
Για να μην τα πολυλογώ, ζούμε σε ένα κόσμο όπου όλες οι αντιδράσεις και οι αγώνες των πολιτών, σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, η παγκόσμια διαδικτυακή κατασκοπεία, η διεθνής οικονομική μαφία, οι σύγχρονες γενοκτονίες (βλ. Παλαιστίνη), ο φασισμός, η ανύπαρκτη Δημοκρατία και ο έλεγχος των ΜΜΕ, αγνοούνται επιδεικτικά. Την ίδια στιγμή, καμπάνιες υποκριτικής φιλανθρωπίας απενοχοποιούν τους υπόλοιπους πολίτες που είτε αγνοούν, είτε αδιαφορούν, είτε φοβούνται να δου ν την πραγματικότητα.
Και όσο η TV μας μπουχτίζει με καταναλωτισμό, σαπουνόπερες, υποκουλτούρα, μιζέρια και Ευρωπαϊκή Ιδέα, ένας πόλεμος πολύ κοντά μας μαίνεται. Η Συρία φλέγεται, σε ένα παιχνίδι όπου συμμετέχει η ΕΕ, οι ΗΠΑ, η Ρωσία, το Ισραήλ, όλες οι Αραβικές χώρες και φυσικά η Τουρκία. Αυτός ο πόλεμος που κάνει τις πετρελαϊκές και τις εταιρίες όπλων να θησαυρίζουν, έχει και σαν άμεσο αποτέλεσμα το θάνατο εκατομμυρίων αμάχων ανθρώπων, που αν δεν είναι από τους τυχερούς που χάνονται ακαριαία, έχουν να υπομείνουν και τον εξευτελισμό της προσφυγιάς με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στο όνομα της τρομοκρατίας, όπου αυτός ο πόλεμος γίνεται, έχουν καταστραφεί από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, συνολικά επτά χώρες, μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια! Το παιχνίδι είναι περίπλοκο όπως και της σειράς που εμπλέκω στην όλη υπόθεση, αλλά θα τις αναλύσω εν καιρώ. Αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί τη δεδομένη στιγμή, είναι πως στη δύσμοιρη Συρία, εμπλέκονται όλες οι Μεγάλες Δυνάμεις, με ξεκάθαρους δύο βασικούς άξονες, όπως και στους δύο προηγούμενους Παγκοσμίους Πολέμους. Και η προπολεμική οικονομική, κοινωνική και πολίτικη κατάσταση του Α’ και Β’Π.Π. μοιάζει επίσης με τις μέρες που ζούμε και είναι τελικά αυτό που μας κάνει να σιγοαναφωνούμε “The Winter Is Coming”.
Η Κόκκινη Ιέρεια
… Ή μάλλον αυτό πιστεύαμε, πριν η Τουρκία κάνει την αψυχολόγητη κίνηση, της κατάρριψης του Ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους Su-24, για 7″ παραβίασης του εναέριου χώρου της. Στα νότια σύνορά της με τη Συρία, όπου η ρώσικη πολεμική επέμβαση έχει καταστρέψει τουλάχιστον το 50% του ISIS μέσα σε δύο μήνες, όπως βέβαια και ζωές αμάχων, η Τουρκία αποφάσισε να υπερασπιστεί τα σύνορα της από τη Ρωσία και όχι τον ISIS. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το παιχνίδι άρχισε να ξεφεύγει. Η Τουρκία μπήκε σφήνα στο μεγάλο δίπολο ΗΠΑ vs. Ρωσία, όπως και η Γαλλία λίγες βδομάδες νωρίτερα, αλλά αυτή τη φορά δίχως φιέστες αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, αλλά υπερασπιζόμενη τη.
Ξαφνικά, όλοι άρχισαν να μιλούν γι’ αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Πως ο πόλεμος των Πετρελαϊκών πίσω από τις κυβερνήσεις καλά κρατεί. Πως η Τουρκία θα υπερασπιστεί το εμπόριο πετρελαίου με τον ISIS, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, με τη Γαλλία, το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Πως η Ρωσία, το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία, θα υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα, πάνω στο κουφάρι της Μέσης Ανατολής, απέναντι στους παραπάνω. Και φυσικά, πως η Γερμανία, ως κοράκι, θα επωφεληθεί από το εμπόριο όπλων, τη βαριά βιομηχανία, τη μετανάστευση και τέλος, του φόβου που θα της προσφέρει την αφορμή, για την στρατικοποίση και την τελική ενοποίηση της Ευρώπης στην οποία και ηγείται.
Το παράδοξο όμως της όλης υπόθεσης, ενώ οδεύουμε προς το μάταιο “βαρύ χειμώνα”, είναι πως η Τουρκία κάθε άλλο παρά απομονωμένη νιώθει, μετά από αυτή την κίνησή της απέναντι στη Ρωσία. Θα περίμενε κανείς πως η Ρωσία, θα είχε προβεί ήδη σε πολεμική απάντηση προς την Τουρκία, παίρνοντας έτσι το αίμα της πίσω και φέρνοντας της ισορροπίες στα ίσα τους. Όμως η Τουρκία την πρόλαβε.
Αμέσως μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, η Τουρκία ενημέρωσε το ΝΑΤΟ για το συμβάν, ζητώντας του παράλληλα άμεση σύνοδο, ώστε να συζητηθεί τι μέλλει γενέσθαι. Πριν η Ρωσία προλάβει να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβη, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έδωσαν τη στήριξή τους στην Τουρκία, εννοώντας εμμέσως πλην σαφώς, πως αν η Μόσχα απαντήσει στρατιωτικά, ο Γ’ Π.Π. είναι μη αναστρέψιμος. Έτσι, φαίνεται πως η Ρωσία επέλεξε να συγκρατηθεί, προετοιμάζοντας τις εναλλακτικές μορφές αντιποίνων, αποφεύγοντας την πολεμική σύγκρουση.
Σα να μην έφτανε αυτό, ο Ερντογάν μετά την πρόσφατη εκλογική υπέροχη του, φασιστοποιεί ακόμη περισσότερο το Τουρκικό κράτος. Στοχεύοντας για ακόμη μια φορά δημοσιογράφους, Κούρδους και αριστερούς, κομπάζει αλαζονικά πως είναι ανίκητος, προκαλώντας ακόμα περισσότερο τη νοημοσύνη μας. Μάλιστα, το χειρότερο γεγονός των τελευταίων ημερών, είναι η δολοφονία του Κούρδου δικηγόρου και ακτιβιστή, Ταχίρ Ελτσί, στο Ντιγιάρμπακιρ, μπροστά στις κάμερες. Παρότι ο πρωθυπουργός Νταβουντογλου διαβεβαίωσε πως η δολοφονία δεν είναι Πολιτική και πως θα πέσει άπλετο φως στην υπόθεση, τα διάφορα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, δείχνουν το αντίθετο. Συγκεκριμένα, στα βίντεο φαίνεται ξεκάθαρα, πως ενώ το θύμα πυροβολείτε στο κεφάλι, από σχετικά κοντινή απόσταση, η αστυνομία δεν πιάνει το δράστη, δεν τον πετυχαίνει από εξωφρενικά μικρή απόσταση και φαίνεται πως τα όπλα της ήταν μάλλον άσφαιρα.
Πιο παράδοξο όμως, είναι πως ακόμη και αυτή η πράξη, δεν ήταν αρκετή για την καταδίκη της Τουρκίας από την ΕΕ. Αντιθέτως, συγκλήθηκε την Κυριακή κοινή διάσκεψη ΕΕ – Τουρκίας, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία, αν τηρήσει τις δεσμεύσεις της, θα είναι ο μεγάλος κερδισμένος! Αξίζει εδώ να σημειωθεί, πως στα μέσα Νοεμβρίου, η ΕΕ αποφάσισε την παράταση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, για επιπλέον έξι μήνες, για την εμπλοκή της στο Ουκρανικό ζήτημα. Θέλετε κι άλλο παράδοξο; – Η φιλοναζιστικη κυβέρνηση της Ουκρανίας, αρνείται να πληρώσει το χρέος των τριών δις ευρώ προς τη Ρωσία, κόβοντας ταυτόχρονα το ρεύμα στη νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία της Κριμαίας, αφήνοντας στο σκότος δύο εκατομμύρια ανθρώπους.
Και αν προβληματίζεστε, στο ότι δεν υπάρχουν αναφορές στην προδοσία της Κύπρου από τον Έλληνα πρωθυπουργό στη Σύνοδο της Κυριακής, όπου έσκυψε υποτακτικά το κεφάλι στις Γερμανία και Τουρκία, να είστε σίγουροι πως το παρέλειψα εσκεμμένα, ώστε να του δώσω τον απαραίτητο χώρο και χρόνο που του αρμόζει.
Πως λοιπόν όταν συμβαίνουν όλα αυτά, η Τουρκία, ως άλλη Κόκκινη Ιέρεια Μελισαντρα, τα καταφέρνει τόσο καλά, έχοντας ακόμα περισσότερους φίλους και πιο φανατισμένους εχθρούς, ενώ οι πολίτες της την “εγκαταλείπουν”;
Η ερώτηση είναι ρητορική σαφώς και η απάντηση θα είναι μάλλον βιωματική, καθώς η σειρά έρχεται πάλι στις αρχές Απριλίου του 2016 και μέχρι τότε θα έχουμε ζήσει πολλά και δυστυχώς πραγματικά.