Η χρονιά που ετοιμάζεται σε λίγο να φύγει ήταν σίγουρα πολύ δύσκολη και περιείχε περισσότερα αρνητικά γεγονότα παρά θετικά σε ότι αφορά το σύνολο της ανθρωπότητας αλλά και τη χώρα μας πιο συγκεκριμένα. Κανείς δε θα μπορέσει για πολλά χρόνια στο μέλλον ίσως και για όλη του τη ζωή να ξεχάσει τα θλιμμένα πρόσωπα των προσφύγων και κυρίως τα νεκρά σώματα των παιδιών που ξέβραζε το κύμα στις ελληνικές ακτές που μέχρι τώρα όταν τις σκεφτόμασταν είχαμε μόνο όμορφες σκέψεις και εικόνες. Επίσης τα τρομοκρατικά χτυπήματα μας άφησαν άφωνους και παγωμένους από τη μία αλλά από την άλλη καταλάβαμε επιτέλους τι παιχνίδια παίζουν όλοι οι ισχυροί των κρατών πίσω από τις πλάτες μας. Μάθαμε ποια κράτη παρουσιαζόντουσαν ως θύματα και στην τελική είχαν προκαλέσει στο παρελθόν τραγικό πόνο σε διάφορους λαούς. Το κύριο συμπέρασμα όμως είναι ότι στο βωμό του χρήματος, μας ελέγχουν όλους και μας σκοτώνουν σαν πιόνια χωρίς να έχουμε το δικαίωμα της ανθρώπινης επιλογής στη ζωή. Αξέχαστα θα μας μείνουν και τα πολιτικά σκηνικά από το Γενάρη μέχρι τώρα. Μια ατελείωτη διαπραγμάτευση που στην αρχή μας έκανε να αισθανθούμε περήφανοι και δυνατοί απέναντι στην ανίκητη Ευρώπη ενώ τώρα στο τέλος του έτους σίγουρα νιώθουμε θύματα μιας πλάνης και κουρασμένοι από τον εθνικό μας διχασμό. Πάντως γενικά θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και λαϊκές εκφράσεις για να περιγράψουμε όσα ζήσαμε όπως τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα, από το κακό στο χειρότερο, ήρθαν τα πάνω κάτω, όλα για την κουτάλα και άλλες πολλές.
Σε προσωπικό επίπεδο πάντως αυτή η χρονιά για μένα ήταν ένα Σκοτσέζικο ντους. Αναφέρομαι στην εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Αλέξη, την υπερηφάνεια όπου αργότερα μεταλλάχθηκε σε απογοήτευση, στενοχώρια και απέχθεια για κάθε πολιτικό ον. Μας ανέβασε ψηλά και μας προσγείωσε απότομα. Θα κολλήσω και εδώ μια λαϊκή έκφραση που είναι το μια έτσι μια γιουβέτσι. Τελικά το πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης δεν ήταν και τόσο ελπιδοφόρο. Επιπλέον τόσους μήνες έβγαλα και εγώ τα συμπεράσματά μου για την εξουσία των πλουσίων του πλανήτη πάνω μας και αναθεώρησα πολλά. Ένα από αυτά είναι το να μην παραπονιέμαι για τίποτα. Δε λέω ότι το πετυχαίνω πάντα αλλά είναι πλέον κάτι άσχημο όταν ήδη για αμέτρητους ανθρώπους τίποτα τώρα πια δεν είναι δεδομένο, όπως η υγεία, το σπίτι, το φαγητό και η ζεστασιά. Τέλος ανακάλυψα και μόνη μου από δικές μου εμπειρίες ότι η ποιότητα του χαρακτήρα του οποιουδήποτε δεν έχει να κάνει με την εθνικότητα, με το αν είναι Έλληνας ή όχι. Η καλοσύνη και η ευγένεια δεν έχουν σύνορα.
Να περάσετε πολύ όμορφα την Πρωτοχρονιά και μη ξεχνάτε να κάνετε μια ευχή από μέσα σας όταν αλλάξει ο χρόνος. Εύχομαι και εγώ μαζί με εσάς να βγει αληθινή. Καλή χρονιά!
