Αν κοιτάξουμε τον κόσμο γύρω μας θα συνατήσουμε δεκάδες πηγές πληροφοριών. Η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, το διαδίκτυο, ακόμα και… η γειτόνισσα, αποτελούν τα κυριότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης και διάδοσης πληροφοριών. Ο κάθε δημοσιογράφος, αρθρογράφος κ.ο.κ. μεταφέρει τις πληροφορίες με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό τρόπο. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Μέσα λοιπόν σε αυτό το χάος απόψεων και πληροφοριών, η ανάγκη για αντικειμενική είδηση καθίσταται επιτακτική. Πού οφείλεται όμως η τόση παραπληροφόρηση και πώς θα μπορούσαμε να προστατευτούμε ως κοινό;
Αρχικά, τη μεγαλύτερη αιτία παραπληροφόρησης αποτελεί η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, τόσο του πομπού των πληροφοριών, όσο και του δέκτη αυτών. Πάνω σε αυτό βρίσκουν ισχυρό ”πάτημα” άτομα, οργανώσεις, κόμματα και κυβερνήσεις που επιδιώκουν να χειραγωγήσουν τους πολίτες, να εμφυσήσουν σε αυτούς τις ιδέες τους και γενικότερα να εκπληρώσουν τις σκοπιμότητές τους, ανεξάρτητα από το αν αυτές κρίνονται ορθές ή όχι. Επιπλέον, οι αιτίες της ραγδαίας αύξησης της παραπληροφόρησης, στον κόσμο του τεράστιου όγκου πληροφοριών, εντοπίζονται και στον ίδιο τον δέκτη. Η τάση για μαζοποίηση που τον διακατέχει, η έλλειψη χρόνου για διασταύρωση των πληροφοριών, καθώς και η εμπιστοσύνη του σε αναξιόπιστες πηγές διογκώνουν το πρόβλημα ώστε να μην απομένουν πολλά περιθώρια για διόρθωσή του.
Ωστόσο, όσο δύσκολο και αν φαίνεται το εγχείρημα της προστασίας των πολιτών από το φαινόμενο της παραπληροφόρησης, δεν ειναι ακατόρθωτο. Θα πρέπει να ακολουθηθεί μία σειρά συμπεριφορών και στάσεων από όλους τους φορείς της Πολιτείας, ώστε το κοινό να λαμβάνει μόνο την αληθινή πληροφορία απαλλαγμένη από σκοπιμότητες και σχόλια.
Πρώτα από όλα , το κράτος θα πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα για τον έλεγχο της αξιοπιστίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Μάλιστα, οφείλει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην παροχή πιο ουσιαστικής εκπαίδευσης και πάνω απ’ όλα ΠΑΙΔΕΙΑΣ στα νέα άτομα που φοιτούν στα σχολεία. Ακόμη, οι πομποί των πληροφοριών (δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, bloggers, η θεία Μαρίκα) θα ήταν σωστό να τηρούν τον κώδικα δεοντολογίας που υπάρχει και τους υποχρεώνει για διάδοση αντικειμενικών ειδήσεων και πληροφοριών. Κυρίως όμως, να διαθέτουν ελεύθερο πνεύμα, χωρίς προκαταλήψεις και ρατσιστικές ή ξενοφοβικές τάσεις. Από την πλευρά τους, οι δέκτες των πληροφοριών συνίσταται να ορθώνουν ένα τείχος προστασίας του εγκεφάλου τους από αναξιόπιστες πληροφορίες. Χρειάζεται να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στο να ενημερώνονται από περισσότερες από μία, αξιόπιστες πηγές και να είναι διαρκώς σε επαγρύπνηση, ώστε να έχουν την δυνατότητα να διακρίνουν το σχόλιο από την είδηση.
Κλείνοντας, θα ήταν παράλειψη εάν δεν τονιζόταν και το γεγονός ότι χωρίς την πληροφόρηση δεν δύναται να υπάρξει η καθημερινότητα. Με αυτήν διευρύνονται οι ορίζοντές μας και αποκτούμε πολύπλευρη γνώση, ευαισθητοποιούμαστε και αγωνιζόμαστε για την καταπολέμηση κοινωνικών προβλημάτων. Γι’ αυτό λοιπόν είναι χρέος όλων να την προστατέψουμε και να την διαφυλάξουμε.