Θυμάμαι εκείνο το Καλοκαίρι, που συνήθιζα να περνάω τα μεσημέρια μου παρέα με μια φίλη – αφού ήμασταν οι μοναδικές που δεν πήγαμε διακοπές και μείναμε στην πόλη-, ακούγαμε μουσική και φιλοσοφούσαμε για όλα. Μια μέρα, όσο εκείνη έφτιαχνε τους καφέδες μας, εγώ «ξεσκόνιζα» την πλούσια βιβλιοθήκη της. Το μάτι μου έπεσε στον «Ξένο», δεν έχασα χρόνο το άρπαξα, καθίσαμε στο μπαλκόνι της και ξεκίνησα να το διαβάζω στην φίλη… και στην υπόλοιπη γειτονιά!
Ο Albert Camus είναι Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας -ιδρυτής του Théâtre du Travail (1935), όπου δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός.
Γεννήθηκε Νοέμβριο του 1913, στην Αλγερία. Η μητέρα του Ισπανίδα, ο πατέρας του Γάλλος – εργαζόταν σε ένα οινοπαραγωγικό κτήμα- δυστυχώς ο Camus, τον γνώρισε από φωτογραφίες αφού το 1914 πέθανε στην μάχη του Μάρνη. Με την υποστήριξη των καθηγητών του, κάνει τις σπουδές του. Μεταξύ των άλλων καθηγητών και ο Ζαν Γκρενιέ, όπου θα παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή του Albert. Όταν ξεκίνησε στο Sud το 1932, να γράφει ήταν 19 χρονών. Έπειτα πέρασε από πολλές άλλες εφημερίδες, το “Front Populaire” και το 1940 η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα εξασφαλίσει να μην ξαναβρεί δουλειά ο Albert. Έτσι φεύγει στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας στην εφημερίδα “Paris Soir”, την ίδια περίοδο θα δημοσιεύσει δυο από τα πιο γνωστά έργα του: «Ο Ξένος» και το δοκίμιο «Ο Μύθος του Σίσυφου». Μαζί με τα δυο θεατρικά του έργα: «Η παρεξήγηση» και «Καληγούλας», ολοκληρώνει τον «κύκλο του παραλόγου»
Το 1947 μετά την διαφωνία του με την συντακτική ομάδα, εγκαταλείπει και συνεχίζει το λογοτεχνικό του έργο, με την παραγωγή του «κύκλου της εξέγερσης», σ’ αυτό περιλαμβάνονται μερικά από τα πιο διάσημα έργα του: «Πανούκλα», «Οι δίκαιοι» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Το 1957 τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Τα κυρίαρχα φιλοσοφικά του ρεύματα ήταν: η ανθρώπινη κατάσταση, η επιμονή του να αρνηθεί να πιστέψει στον Θεό, στην ιστορία. Έτσι ερχόταν σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό – όπου πολλοί τον κατατάσσουν ως «υπαρξιστής», κάτι όπως που απέρριπτε και ο ίδιος. Έγραφε για τους ανθρώπους, για τα παθήματα της ψυχής και για το παράπονο των εγκλείστων στον εαυτό τους ανθρώπων.
Τέλος, έχασε πολύ νέος την ζωή του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα.
- Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα
- Να αυτοκτονήσω ή να κάνω καφέ;
- Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας.
- Σε τελευταία ανάλυση, χρειάζεται περισσότερο κουράγιο για να ζήσεις παρά για να αυτοκτονήσεις.
- Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής.
- Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.
- Το να δημιουργείς είναι σαν να ζεις δυο φορές.
- Οι άνθρωποι σπεύδουν να ασκήσουν κριτική για να μην κριθούν οι ίδιοι.
- Υπάρχουν κάποια πάθη τόσο δυνατά, που δεν μπορεί παρά να είναι αρετές.
- Δεν μπορείς να αποκτήσεις εμπειρία κάνοντας πειράματα. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς.
- Στα τριάντα μου, σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη, γνώρισα τη φήμη. Τώρα ξέρω περί τίνος πρόκειται. Μικροπράγματα.
- Ο σκοπός του συγγραφέα είναι να εμποδίσει τον πολιτισμό να καταστρέψει τον εαυτό του
- Ο ελεύθερος Τύπος μπορεί να είναι είτε καλός είτε κακός, αλλά χωρίς ελευθερία, είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Τύπος δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από κακός.
- Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι
- Δεν υπάρχει αγάπη για την ζωή χωρίς απελπισία για την ζωή
- Από τη στιγμή που όλοι θα πεθάνουμε, είναι προφανές ότι το πού και το πότε δεν έχουν καμιά σημασία.