Το καφενείο στην άκρη του κόσμου.

Πρόλογος

“Το καφενείο στην άκρη του κόσμου. Μια ιστορία για το νόημα της ζωής”. Ένα φιλοσοφικό βιβλίο χωρίς κρυπτογραφημένα νοήματα, αλλά με πολύ απλά ερωτήματα και δυναμική αρκετή για να αναστατώσει το μυαλό μας.

Παρουσίαση

Η έκταση του βιβλίου είναι πολύ μικρή, μόλις 95 σελίδες, καταφέρνει όμως να μας αιχμαλωτίσει με την ιστορία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια και τη φαντασία μας. Ο δημιουργός και συγγραφέας του βιβλίου είναι ο Τζων Στρελέτσκι, ο οποίος εμπνεύστηκε το περιεχόμενο του από τις εμπειρίες ενός πολύμηνου ταξιδιού του σε διάφορες περιοχές του κόσμου.

“Για να είμαστε αποκλειστικά ο εαυτός μας, πρέπει να εμπιστευτούμε τον αληθινό μας εαυτό. Τόσο απλό είναι το πράγμα. Και εξαρτάται μόνο από μας, όσο δύσκολο και αν φαίνεται. Τζων Στρελέτσκι.”

Για να καταλάβετε καλύτερα, το βιβλίο κατ’ εμέ μπορεί να συγκαταλέγεται στη κατηγορία της αυτοβελτίωσης. Παρόλα αυτά, η εξιστόρηση του και τα νοήματα που μας μεταδίδει γίνονται με λογοτεχνικό τρόπο. Συγκεκριμένα μέσω του διαλόγου και της μυθιστορηματικής ροής. Οπότε, το διάβασμα απαιτεί ελάχιστες, αν όχι και καθόλου, επιστροφές στην ίδια σελίδα, ίδια πρόταση ξανά και ξανά για να γίνει κατανοητό.

Εμβάθυνση

Πολλοί άνθρωποι γύρω μας, όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών τάξεων και όλων των μορφωτικών επιπέδων, ζούμε καθημερινά μια ρουτίνα. Κάτι που έχουμε επιλέξει εμείς ή κάτι για που έχουν επιλέξει άλλοι για εμάς. Συνειδητά ή ασυνείδητα. Στο λύκειο κοπιάζουμε όλοι για να μπούμε στο πανεπιστήμιο και να αποκτήσουμε μια πρώτη “αναγνώριση” στη κοινωνία. Αν το καταφέρουμε, θα πετάξουμε από τη χαρά μας για αυτό που κοπιάσαμε να πετύχουμε. Θα κάνουμε περήφανους συγγενείς και φίλους λογικά, τους καθηγητές μας που παίρνουν κάθε φορά και αυτοί λίγο από τη δόξα. Βέβαια, όλα τα παραπάνω σαφώς και κρίνονται από την επιλογή μας σε ποιο τμήμα και πανεπιστήμιο καταφέραμε να μπούμε. Θέλοντας και μη, οι επιλογές σε αυτή την ηλικία είναι από τις πρώτες που παίρνουμε μόνοι μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν επηρεάζονται από τρίτους. Αν πάρουμε το πτυχίο; Στη πλειονότητα μας προσπαθούμε να βρούμε τη πρώτη μας δουλειά και να γίνουμε σιγά σιγά ανεξάρτητοι νέοι και φανερά απογαλακτισμένοι. Μετά να αποκτήσουμε τη δική μας οικογένεια κτλ.

Έχουμε κάνει όμως όλα όσα θέλαμε και ονειρευόμασταν πιο μικροί; Όταν ακόμα το μυαλό μπορούσε να φαντάζεται την ιδανική ζωή χωρίς περισπασμούς, έγνοιες, άγχος και κοινωνική κριτική. Όταν η δική μας γνώμη ήταν η πολυτιμότερη και οι άλλοι απλά δε μας ένοιαζαν στο απειροελάχιστο. Έχουμε βρει αυτό που πραγματικά αγαπάμε και θέλουμε να κάνουμε ακόμα και στον ελεύθερο μας χρόνο; Μήπως φοβόμαστε για το χρόνο που κυλά και για όσα θα προλάβουμε να καταφέρουμε; Το μόνο μας κίνητρο είναι οι χρηματικές απολαβές και η απερίγραπτη χαρά όταν πλησιάζουν αργίες και οι διακοπές; Αν έστω και λίγο εμπίπτεις σε ένα από τα παραπάνω (τα οποία δε καλύπτουν όσα ερωτήματα θέτει ο συγγραφέας), τότε μάλλον πρέπει και εσύ να απαντήσεις στις ερωτήσεις Γιατί είσαι εδώ και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής σου τέλος πάντων.

Κριτική

Όσο για τη τυπική κριτική, στα 5 θα του έβαζα 4 αστεράκια. Διότι, η ροή, η περιγραφή της ιστορίας και οι διάλογοι ήταν πολύ καλά γραμμένοι και κατανοητοί. Κάτι που προσωπικά με κερδίζει σε ένα βιβλίο και πολλοί συγγραφείς το “χάνουν” σε αυτό το στοιχείο. Από την άλλη όμως, δεν είναι και τέλειο αφού θα μπορούσε να εμβαθύνει λίγο παραπάνω σε κάποιες τεχνικές και να παρακινήσει περισσότερους ανθρώπους στο κόσμο της προσωπικής αναζήτησης και ευτυχίας. Άλλωστε αν αυτό γίνει το πρωταρχικό μας κίνητρο, η πραγματική μας ευτυχία που έρχεται από την εκπλήρωση του σκοπού μας, τότε τα υπολειπόμενα μοιάζουν μείζονα…

Το βιβλίο είναι και μια σύσταση για αυτό το Σαββατοκύριακο.

Καλή ανάγνωση!