Το σημερινό θέμα είναι αποτέλεσμα ενός απλού κρυολογήματος!
Κάθεσαι μια ωραία ημέρα στο σπίτι σου απολαμβάνοντας τον υπέροχο ζεστό καφέ που μόλις έφτιαξες, ο οποίος έχει γεμίσει τον χώρο υπέροχες μυρωδιές. Πώς να σπαταλήσεις μια τέτοια ημέρα βάζοντας δουλειές στο πρόγραμμά σου; Μα δεν σου πάει η καρδιά! Μετά από μια δύσκολη διαπραγμάτευση με τον εαυτό σου αποφασίζεις ότι οι δουλειές του σπιτιού μπορούν να περιμένουν. Μεταξύ μας, αυτή δεν ήταν τόσο δύσκολη απόφαση. Όντας όμως μια σύγχρονη γυναίκα που ζει στον κόσμο αυτό, (συγγνώμη για το άδειασμα, τον αντρικό πληθυσμό) οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι η μοναδική σου υποχρέωση. Η αλήθεια είναι ότι έχεις πολύ δουλειά να βγάλεις και φυσικά έχεις μία ορισμένη προθεσμία. Δίνεις μια ρουφηξιά στον καφέ σου και η απόφαση έρχεται. Έχεις ένα μήνα προθεσμία για τη δουλειά. Έχεις χρόνο.
Ενθουσιασμένη από την απόφαση σου για μια ημέρα τεμπελιάς, προσθέτεις στην παρέα σου ένα βιβλίο ή ένα tablet (για τις πιο εξελιγμένες!). Γυρνάει η αγάπη σου στο σπίτι και σε βρίσκει στον καναπέ να πίνεις, τον πλέον παγωμένο, καφέ σου και να παίζεις με το tablet σου. Του ανακοινώνεις τις ανάγκες σου για τη συγκεκριμένη ημέρα και ο γεμάτος κατανόηση άντρας σου ετοιμάζεται να παραγγείλει για να βάλετε κάτι στο στόμα σας. Είναι ανακουφισμένος. Δεν έχει να αντιμετωπίσει τις περίεργες μεταπτώσεις της διάθεσής σου σήμερα! Βλέπει ότι έχεις πάρει την απόφαση να περάσετε μία ήρεμη ημέρα και αυτό είναι όντως ανακουφιστικό. Σκέφτεται ότι έναντι της καλή σου διάθεσης μπορεί να αντέξει την άδεια, από φαί, κατσαρόλα. Η ημέρα κυλάει όλο παιχνίδι, ξάπλα, βόλτες και καφέ. Υπέροχη ημέρα!
Δυο μέρες αργότερα, μια γρίπη σε ρίχνει στο κρεβάτι. ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ:::::::: Δεν γίνεται αυτό! Ο άντρας σου είναι έτοιμος να σε περιποιηθεί αλλά νιώθει πως κάτι δεν πάει καλά. Δίπλα του δεν είναι η γυναίκα του αλλά ένα θηρίο σε κλουβί.
«Γιατί εκνευρίζεσαι αγάπη μου; Μια γρίπη είναι. Δύο με τρεις μέρες ηρεμίας και μετά τέλος.»
«Μα τι λες τώρα; Είμαι σε θέση να χάσω τόσες μέρες; Ποιος θα μαζέψει το σπίτι; Ποιος θα μαγειρέψει; Έχω και μια προθεσμία να προλάβω. Πότε θα γίνουν όλα αυτά;»
Ξαφνικά, θυμάσαι τα πάντα. Τα ασιδέρωτα ρούχα που έχεις καταχωνιασμένα δύο εβδομάδες. Τα άπλυτα ρούχα που πρέπει να μπουν στο πλυντήριο οπωσδήποτε. Το ψυγείο που έχει αδειάσει επειδή δεν πρόλαβες να πας super market την προηγούμενη. Την προθεσμία στη δουλειά σου η οποία τώρα που το ξανασκέφτεσαι είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με τη δουλειά που έχεις να κάνεις. Το αίμα σου ανεβαίνει στο κεφάλι και τα νεύρα σου καραδοκούν μέχρι να βρουν στόχο!
Ο άντρας σου σε κοιτάει απορημένος. «Μα πριν δύο μέρες δεν έλεγες ότι έχεις χρόνο;» Η λάθος ερώτηση έγινε και τα νεύρα βρίσκουν το στόχο τους!
Αλήθεια όμως, τι άλλαξε μέσα σε δύο μέρες; Κατά πάσα πιθανότητα, τίποτα. Έχουμε αυτή την τάση οι άνθρωποι. Όταν αρρωσταίνουμε, θυμόμαστε όλα εκείνα που πρέπει να γίνου και όταν ήμαστε καλά, θέλουμε να τα αποφύγουμε.
Είχα μία καθηγήτρια η οποία συνήθιζε να μας λέει… « Όταν διαβάζετε, να διαβάζετε. Δεν έχει σημασία πόση ώρα θα διαβάσετε αρκεί εκείνη την ώρα να σκέφτεστε μόνο τα μαθήματα σας. Όταν παίζετε, να παίζετε. Να μην έχετε εκκρεμότητες οι οποίες θα έρχονται στο νου σας και θα σας χαλάνε το παιχνίδι. Μόνο τότε θα ευχαριστιέστε κάθε στιγμή και θα δίνεται τον καλύτερο σας εαυτό.»
Είναι αλήθεια. Έχουμε την τάση να το κάνουμε αυτό συνέχεια. Όταν χρειάζεται να εργαστούμε σκεφτόμαστε πόσο ωραία θα ήταν να μέναμε στο σπίτι ήρεμοι. Όταν έχουμε την ευκαιρία να ξεκουραστούμε, σκεφτόμαστε όλες εκείνες τις δουλειές που δεν κάναμε. Αποτέλεσμα; Δεν ευχαριστιόμαστε τίποτα από τα δύο. Δεν δίνουμε ποτέ το 100% του εαυτού μας σε αυτό που κάνουμε και έτσι χάνουμε τη στιγμή. Χάνουμε τη στιγμή επειδή σκεφτόμαστε μία άλλη και όταν αυτή έρθει σκεφτόμαστε αυτή που χάσαμε.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ ομορφότερα αν γινόντουσαν με την πλήρη αφοσίωση μας. Φροντίστε η μέρα τεμπελιάς να φορτίσει τις μπαταρίες και τη δημιουργικότητα σας και όχι την ανησυχία σας για την προθεσμία της εργασίας σας! Ένα απλό κρυολόγημα με έκανε να το θυμηθώ αυτό…
