Πριν λίγες μέρες έγιν
ε 40 ετών ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς που έβγαλε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο και με διαφορά ο καλύτερος ουκρανός. Ο λόγος για τον Αντρέι Σεβτσένκο. Τον άνθρωπο που έχει χαρίσει πολλές χαρές στους οπαδούς των ομάδων που αγωνίστηκε.
Ο Σεβτσένκο πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο είχε καταπιαστεί με την πυγμαχία. Ευτυχώς, όμως, για όλους μας τον κέρδισε το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Ντιναμό Κιέβου με στόχο να μπορέσει να αναρριχηθεί στην πρώτη ομάδα. Προφανώς αυτός του ο στόχος επιτεύχθει και η καριέρα του στον σύλλογο της καρδιάς του ήταν τουλάχιστον αξιοσημείωτη. Κατάφερε να κερδίσει 5 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα και 1 Σούπερ Καπ.
Έπειτα από διαπραγματεύσεις που διήρκησαν έναν χρόνο, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατάφερε να φέρει τον Ουκρανό επιθετικό στη Μίλαν με το κόστος της μεταγραφής να ανέρχεται στα 25.000.000, ποσό ρεκόρ για εκείνη την εποχή. Ωστόσο, ο Σεβτσένκο έκανε απόσβεση των χρημάτων που σπαταλήθηκαν για χάρη του. Πέτυχε 175 γκολ και κατέκτησε με την ομάδα 1 πρωτάθλημα, 1 κύπελλο Ιταλίας, 1 Champions League, 1 Σούπερ Καπ Ιταλίας και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης. Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός πως όσο αγωνιζόταν στη Μίλαν κατάφερε να κατακτήσει και το βραβείο της Χρυσής Μπάλας (2004). Με τον πρόεδρο της Μίλαν κατάφερε να αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις που οδήγησαν το Σίλβιο Μπερλουσκόνι να βαφτίσει ένα από τα παιδιά του.
Παρ’ όλο που δυσκολεύτηκε αρκετά λόγω της σχέσης του παίχτη με τον πρόεδρο της Μίλαν, ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς κατάφερε να τον φέρει στη Τσέλσι το 2006. Ωστόσο, στην Αγγλία τα πράγματα δεν ήταν το ίδιο καλά. Έβαλε μεν κάποια γκολ, αλλά οι συχνοί τραυματισμοί τον κράτησαν αρκετά πίσω με αποτέλεσμα την δεύτερη σεζόν του εκεί να χάσει την θέση του βασικού. Με την Τσέλσι κατέκτησε 1 Κύπελλο Αγγλίας και 1 Λίγκ Καπ.
Το 2009 αποφάσισε να πάει δανεικός για ένα χρόνο στη Μίλαν, όπου όσες φορές αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα δεν πέτυχε κανένα γκολ. Την καριέρα του αποφάσισε να τη κλείσει στην ομάδα από όπου ξεκίνησε, τη Ντιναμό Κιέβου. Έτσι το καλοκαίρι του 2009 επέστρεψε στην ομάδα που τον ανέδειξε και αγωνίστηκε μέχρι τις 28 Ιουλίου 2008, όταν και κρέμασε και επίσημα τα παπούτσια του.
Μετά το Euro του 2012 που ήταν η τελευταία μεγάλη διοργάνωση που αγωνίστηκε, ανακοίνωσε πως θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική. Έτσι αποφάσισε να εκπροσωπήσει το κόμμα «Ουκρανία-μπροστά». Στις εκλογές του κόμματος δεν κατάφερε να κερδίσει τη κοινοβουλευτκή εκπροσώπηση και αποφασίζει να ασχοληθεί και πάλι με το ποδόσφαιρο και πιο συγκεκριμένα από το πόστο της προπονητικής. Έτσι από τις 15 Ιουλίου ανέλαβε προπονητής της εθνικής Ουκρανίας και όλοι ελπίζουμε η καριέρα του να είναι το ίδιο εντυπωσιακή και από αυτή την θέση.
