Ξυπνάς μια μέρα και τι να δεις. Είσαι ξαφνικά 30. Πριν καλά καλά το καταλάβεις έχεις ζήσει τριάντα ολόκληρα χρόνια πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Αρχικά σε πιάνει μια τρέλα. Ποια είμαι, που πάω, τι κάνω στη ζωή μου και κυρίως πότε έφτασα τα τριάντα.
Ας χαλαρώσουμε λοιπόν και ας το ξανασκεφτούμε. Τα 30 είναι η καλύτερη ηλικία. Είσαι πιο συνειδητοποιημένος και πιο ώριμος από ποτέ. Ξέρεις τι θέλεις, τι ζητάς και τι ψάχνεις από τη ζωή σου και τους γύρω σου. Έχεις κάνει τις επιλογές σου, έχεις αποκτήσει τις εμπειρίες σου και έχεις μάθει από τα λάθη σου τόσο στον επαγγελματικό όσο και στον ερωτικό τομέα. Αυτό ισχύει για τους περισσότερους από μας τουλάχιστον. Ξέρεις να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις και να αποφεύγεις αυτά που σου προκαλούν μπελάδες.
Οι γύρω σου σε παίρνουν πιο πολύ στα σοβαρά απ’ ότι όταν ήσουν στα είκοσι και τα λόγια σου έχουν άλλη βαρύτητα καθώς τώρα πια μιλάει η εμπειρία σου και όχι το μυαλό σου. Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους και να διακρίνεις τι σου κάνει και τι όχι. Αρχίζεις να ηρεμείς πια σαν άνθρωπος και να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Μαθαίνεις να εκτιμάς τη ζωή και αυτά που σου δίνονται αποβάλλοντας την απληστία της προηγούμενης δεκαετίας, που δικαιολογείται λόγω του νεαρού της ηλικίας.
Τελικά, ποιο είναι το κακό στην ηλικία των τριάντα; Νομίζω κανένα, αν εξαιρέσεις το 3 που μπαίνει πια μπροστά. Και τι πειράζει; Θα έρθουν πολύ μεγαλύτερες ηλικίες, είμαστε ακόμα στα μισά. Μην ξεχάσετε στα πρώτα αντα να γιορτάσετε σαν να μην υπάρχει αύριο…μια φορά τα γιορτάζετε. Και να θυμάστε…είστε όσο θέλετε να είστε, στο μυαλό, στην καρδιά και στη διάθεση. Ζούμε μόνο μια φορά και το κάνουμε καλά!