Η ταινία περιγράφει τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο νέους, που περνούν μαζί το βράδυ της αποφοίτησής τους από το κολέγιο.
Δείχνει γεγονότα που διαδραματίζονται κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία, αυτή της 15 Ιουλίου, που όλα ξεκίνησαν για την Έμμα και τον Ντέξτερ. Προβάλλεται η ζωή και των δύο τη συγκεκριμένη μέρα, καταστάσεις που βιώνουν μαζί ή και χώρια.
Ο Ντέξτερ είναι ο τύπος του εργένη που το μόνο που θέλει είναι να περνά καλά και γι αυτό βρίσκει παρηγοριά σε εφήμερους έρωτες και αγκαλιές. Η καλοπέραση, η ανεμελιά, η ανευθυνότητα αλλά και η ματαιοδοξία του, θα τον οδηγήσουν σε λαθεμένες επιλογές καθώς θα γίνει διάσημος παρουσιάζοντας ένα ανώφελο σόου. Όμως έτσι θα απογοητεύσει τους ανθρώπους που τον αγαπούν, λόγω της συμπεριφοράς και της εξαθλίωσης του.
Η Έμμα, έξυπνο και ρομαντικό πνεύμα, δεν αφήνεται ελεύθερη και κατακλύζεται από πρέπει και μη. Το όνειρό της να γίνει συγγραφέας, που όπως φαίνεται όμως ο δρόμος δεν θα είναι γεμάτος από ροδοπέταλα. Βαθιά ερωτευμένη με τον Ντέξτερ, χωρίς αυτός να την έχει προσέξει σοβαρά όλα αυτά τα χρόνια. Αγαπά σε αυτόν όλα αυτά που λείπουν από την ίδια. Ωστόσο παραμένει πάντα δίπλα του πιστή φίλη και σύμβουλος.
Τα χρόνια περνούν και περνούν, οι δυο τους βιώνουν πολλά. Από ένα γεγονός σταματούν να έχουν επικοινωνία και κόβεται κάθε μεταξύ τους σχέση. Τελικά όμως όταν το πεπρωμένο έχει αποφασίσει τίποτα δεν πάει χαμένο. Πάλι θα συναντηθούν οι ζωές τους, όσο και αν έχει προχωρήσει ο καθένας ξεχωριστά. Τι τους επιφυλάσσει η μοίρα και πώς θα μπορέσουν να είναι τελικά μαζί συμπληρώνοντας όλο το χρόνο που έχασαν και όλο το χρόνο που περίμεναν;
Τα γεγονότα δεν απέχουν πολύ από την πραγματική ζωή. Παιχνίδια της μοίρας και της ζωής, που μπορεί να σου πάρει ξαφνικά την ευτυχία μέσα από τα χέρια. Καταλήγοντας, θα ήθελα περισσότερα γεγονότα σε κάθε χρονιά, καθώς νομίζω ότι δεν προλαβαίνει ο θεατής να εμβαθύνει. Ωστόσο μια πολύ ωραία ταινία με ένα ας πούμε αισιόδοξο τέλος.
Υ.Γ. Αφιερωμένη στην παιδική μου φίλη Δέσποινα, που τη γοήτευσε!
){kind=link}