Ποιοι δεν έχουμε αντιμετωπίσει τη ζωή μας με δυσκολίες,με ζόρια και με κακουχίες?
Ελάχιστοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που η ζωή τους έκλεισε πονηρά το μάτι και ήρθαν όλα μέλι γάλα.
Τις πιο πολλές φορές οι δυσκολίες είναι εκείνες, που θα έπρεπε να ενώνουν, παρά να διαλύουν μια σχέση, να της υπενθυμίζουν, πως έχουν δώσει όρκους,για να είναι μαζί και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα και στα εύκολα και στα δύσκολα ΜΑΖΙ.
Μα τελευταία βλέπουμε, οι δυσκολίες, να τείνουν και να επιτείνουν, αποστασιοποιήσεις,απομακρύνσεις, κυρίως σε θέματα οικονομικού ενδιαφέροντος, αλλά και προσωπικού επιπέδου.
Οι δυσκολίες γίνονται μάρτυρες και οιωνοί κακών συναπαντημάτων,της τύχης,της μοίρας έστω και του ριζικού,αρκεί να μην αναγκαστούν να προβούν και να πάρουν μέτρα.
Είναι δύσκολο και ίσως μη εφαρμόσιμο, το να θελήσουν να δείξουν κατανόηση, συμπαράσταση, αλληλοβοήθεια.
Έννοιες και αξίες πια δυσεύρετες και κυρίως,αρκετά δυσκολοχώνευτες, όταν βρεθεί ο τρόπος μεν, αλλά δε θέλουμε ούτε να τον εφαρμόσουμε, αλλά ούτε και να τον αποδεχθούμε.
Στήριξη και υποστήριξη,ο ένας για τον άλλον, ο ένας να δει και να αφουγκραστεί τις έννοιες, τις φροντίδες και κάθε τι, που ίσως απασχολεί και παιδεύει το σύντροφό του.
Ποτέ εκ του ασφαλούς δε θα κρίνουμε και δε θα συγκρίνουμε, άτομα και καταστάσεις.
Ο καθένας έχει το δικό του φορτίο, το δικό του σταυρό, που κουβαλάει και θέλει, επιδιώκει να απελευθερωθεί, να αποκτήσει δύναμη και πυγμή, να αντέξει και να δει τη ζωή, με εκείνο το μάτι, της αισιοδοξίας, της καλοσύνης, της ανεμελιάς, αλλά κυρίως με εκείνα τα διεξοδικά και αποτελεσματικά κίνητρα, που θα του παραδώσουν τα εχέγγυα, για μια ζωή, όμορφη.
