“Περνάνε οι μέρες με άλλα τοπία, περνάνε οι νύχτες με ίδια φορτία”, όπως λέει και το τραγούδι. Χανόμαστε καθημερινά σε ένα ατελείωτο κυνήγι των φιλοδοξιών μας, των υποχρεώσεων μας και μέσα σε όλο αυτό ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι. Ζούμε για αυτά τα όνειρα, τα μακρινά και για την πραγματοποίηση τους. Όχι λάθος, αλλά και όχι σωστό. Γιατί ναι μεν μας βοηθάει να προχωράμε τη ζωή μας και για να την κάνουμε καλύτερη, όμως μας στερεί από το να ζούμε τη στιγμή. Σαν πουλιά ταξιδιάρικα και εμείς, σε ένα ουρανό γεμάτο τόσο όμορφα χρώματα που αντί να τα απολαύσουμε, κάνουμε ολόκληρο ταξίδι μόνο και μόνο για να φτάσουμε στο τέλος. Ποιο το νόημα; Υπάρχουμε αναμένοντας να ζήσουμε.
Το μυαλό μας δουλεύει κάθε ώρα και στιγμή -έτσι θέλω να πιστεύω-. Ποιοι είμαστε, που πάμε, τι κάνουμε σε αυτή τη ζώη και τελικά τι είναι ζωή; Τα τρία πρώτα υπαρξιακά δεν μπορώ να στα λύσω εγώ. Όσο για το τέταρτο θα κάνω μία προσπάθεια. Η ζωή είναι περίεργα όμορφη, σαγηνευτική θα έλεγα. Σε τραβάει να τη ζήσεις. Είναι η κίνηση, η χαρά, το γέλιο αλλά και ο πόνος. Ζωή είναι τα εναλλοσσόμενα συναίσθήματα λοιπόν. Είναι τα χρώματα, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι γεύσεις, το φως αλλά και το σκοτάδι, ο ήλιος και το φεγγάρι, η νύχτα και η μέρα. Ζωή είναι ένα παιδί που γεννιέται, ένα λουλούδι που ανθίζει, ένα πουλί που κελαηδά. Ζωή είναι μία αγκαλιά, ένα φιλί, η αγάπη, ο έρωτας και το πάθος. Να την αγαπάς τη ζωή σου. Αυτούς που σου τη χάρισαν. Και ακόμα περισσότερο εκείνους που στην κάνουν πιο όμορφη.
Ζήσε τις στιγμές. Η ζωή άλλωστε είναι το άθροισμα τους. Ζήσε την όπως εσύ κρίνεις. Και αν κάποτε τη χάσεις να ξέρεις ότι την έζησες όπως εσύ επιθυμούσες και όχι όπως ήθελαν άλλοι. “Όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις” όμως, όπως λέει και ο Καβάφης. Ζήσε με τρέλα, με πάθος, βάλε στη διαπασών τη μουσική, πάτα γκάζι, και κάνε το όμορφο αυτό ταξίδι μοναδικό.
Και αν ακόμα δεν σου έλυσα το υπαρξιακό σχετικά με το “τι είναι ζωή”, ρίχνω το τελευταίο μου χαρτί. Ζωή είναι μία λέξη, με τρία γράμματα, την οποία ο καθένας γράφει όπως θέλει. Άλλος της δίνει αξία και τη γράφει με κεφαλαία, άλλος με μικρά, άλλος αργά και σταθερά, άλλος τρεμάμενα και φοβισμένα. Και αν δεν μπορείς να τη γράψεις ζωγράφισε την. Πάρε πινέλα, πάρε χρώματα. Η ζωή είναι ένας πίνακας γεμάτος με πολύχρωμες στιγμές. Είναι οι άνθρωποι που αγαπάς και ό,τι σου γεμίζει την καρδιά και την ψυχή. Είναι αυτό που την κάνουμε να είναι. Ζήσε το κάθε της λεπτό και απόλαυσε την, γιατί μην ξεχνάς, ότι η ζωή είναι στιγμές.
