Περπατάς μέσα στο δρόμο και χάνεσαι μέσα σε σκοτεινά πρόσωπα, μουντά, χλωμά και μερικά εντελώς ανέκφραστα… Άνθρωποι πληγωμένοι που έχασαν τον εαυτό τους και σε κοιτάνε μ’ άδειο βλέμμα. Οι ίδιοι δεν έμαθαν να αγαπούν ή δεν ξέρουν πως να το εκφράσουν, άλλοι ίσως βρίσκονται προ των πυλών της κατάθλιψης. Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι, ήταν κάποτε οι ευαίσθητοι που πληγώθηκαν και όλα αυτά επειδή περιβάλλονταν από τοξικούς ανθρώπους που τους δηλητηρίαζαν μ’ αρνητικές σκέψεις σε μόνιμη βάση.
Τοξικοί άνθρωποι είναι αυτοί που απορροφάν την ενέργεια μας, το χρόνο μας με τον ατομισμό τους, μονίμως με τα κατηγορώ τους, τα νεύρα τους και γενικότερα μια αίσθηση μιζέριας που ρουφάει τη ζωντάνια και την ενεργητικότητά μας. Έτσι τους αναγνωρίζει κανείς… Οι ίδιοι δεν ευχαριστιούνται ποτέ με τίποτα, δεν ασχολούνται καν με τα προβλήματα των άλλων. Σε κάποιες περιπτώσεις όλη αυτή η τοξικότητα είναι μέσα στην ίδια την οικογένεια… Γονείς οι οποίοι μεγαλώνουν ενοχικά τα παιδιά τους με αντανακλάσεις δικών τους απωθημένων και πιστεύω. Τα αναχρονιστικά κατάλοιπα βιώνονται ως βαρύ φορτίο από την πλευρά των παιδιών και εισπράττονται ως κατηγορώ ως προς τον ίδιο τους τον εαυτό μη μπορώντας να ζήσουν ευτυχισμένα στη μετέπειτα ζωή τους.
Η τοξικότητα που βιώνεις ζώντας και μεγαλώνοντας με ανθρώπους που δε σ’ ενθάρρυναν ποτέ να σκεφτείς, να ονειρευτείς, να δημιουργήσεις, να δημιουργηθείς και τέλος να πιστέψεις μεγαλώνοντας με τη σειρά σου ότι εσύ έφταιγες για καθετί αρνητικό… Έφταιγες όμως; Δυστυχώς, για να αντιληφθείς ότι μια κατάσταση είναι τοξική πρέπει να έχεις ζήσει σε μη τοξικές καταστάσεις μόνο έτσι βλέπεις και ξεχωρίζεις πως ζούσες και τι αντίκτυπο είχε ό,τι έχεις ζήσει μέχρι τώρα στη μετέπειτα ζωή σου…
Οι τοξικοί άνθρωποι όμως υπάρχουν και στις φιλίες και στις συναναστροφές και σίγουρα όλοι έχουμε συναντήσει εκείνο το πρόσωπο που είναι συνέχεια βαρύθυμο, που σ΄όλα τα γεγονότα βρίσκει την άρνηση και παραπονιέται συνεχώς και ποτέ δεν έχει κάτι θετικό να πει σε κανέναν και τίποτα, παρά μόνο θυμούς και εκρήξεις και φυσικά πάντα για ό,τι συμβαίνει φταίει πάντα κάποιος άλλος και ποτέ εκείνος! Το περίεργο είναι ότι κρατάμε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας. Ίσως νομίζουμε ότι θα αλλάξουν ή ότι είναι κακότυχοι αλλά δυστυχώς αυτά τα πρόσωπα, επηρεάζουν τη ζωή μας και κοντά τους μιζεριάζουμε και γινόμαστε και εμείς βαρύθυμοι..
Όσο και αν αγαπάς έναν άνθρωπο, όταν δεν ασχολείται ποτέ με τα προβλήματα σου και θέλει μόνο να μιλάει για τον εαυτό του και τι ενδιαφέρει εκείνον κάνοντας συνάμα σε σένα σκληρή κριτική για τις επιλογές σου και σε ρίχνει ψυχολογικά, τότε ίσως πρέπει να το πάρεις απόφαση και όποιο πρόσωπο και αν είναι αυτό να βγει από τη ζωή σου. Διώχνοντας τους ανθρώπους που είναι γεμάτοι άρνηση και βάζοντας στη ζωή σου νέα πρόσωπα που σε κάνουν και χαμογελάς και να περνάς όμορφα, δίνεις μια πραγματική ευκαιρία στον εαυτό σου να ζήσει ουσιαστικά. Όταν λέμε να ζήσει ουσιαστικά, εννοούμε να βρει την ηρεμία και την ισορροπία στη ζωή του χωρίς συνεχώς κάποιος να του την κλονίζει… Αξίζουμε ανθρώπους να μας αγαπάνε και να μοιραζόμαστε μαζί τους, τους προβληματισμούς και τις χαρές μας, όχι σε σχέσεις τοξικές και νοσηρές αλλά με αμοιβαιότητα και αγάπη όποιας μορφής και αν είναι οι σχέσεις..
Την επόμενη φορά που θα αναγνωρίσεις και συ ένα τοξικό άνθρωπο αντί για κατανόηση, δείξ’ του την πόρτα.. Μια φορά ζούμε, αν μη τι άλλο ας το κάνουμε σωστά, εμποδίζοντας οτιδήποτε βλαβερό για την υγεία μας να μας αποδυναμώνει. Χαμογελάμε και συνεχίζουμε το ταξίδι της ζωής χωρίς τέτοιου είδους εμπόδια!!!
