Πρόκειται για δύο από τις πιο αρχέγονες έννοιες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της ζωής ενός ανθρώπου. Έχουν εξυμνηθεί μέσα από διάφορες μορφές τέχνης, έχουν δημιουργήσει αλλεπάλληλες συζητήσεις, ανά τους αιώνες,για την σπουδαιότητά τους,έχουν προκαλέσει μπερδέματα… γιατί τα συναισθήματα που περικλείουν αυτές οι λέξεις μέσα τους είναι έντονα και ορμητικά…
Πέρα, όμως, από τις επιδερμικές ομοιότητες μεταξύ έρωτα και αγάπης,οι διαφορές τους τις καθιστούν έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες.
Ο έρωτας είναι αναρχικό και χαοτικό συναίσθημα. Σου δίνει, όμως, μια ευφορία και μια αίσθηση ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Είναι τα τρεμάμενα χέρια και γόνατα,οι πεταλούδες στο στομάχι,η πλήρης εξιδανίκευση του ατόμου που ερωτεύεσαι… ο έρωτας είναι ένα νόμιμο ναρκωτικό που σε ανεβάζει σε επίπεδα στρατόσφαιρας και σου θολώνει μάτια και αυτιά. Αλλά δεν σε νοιάζει τίποτα, αφήνεσαι σε νοερές σκέψεις για το αντικείμενο του πόθου σου. Δραπετεύεις… Όπως επίσης,αποδέχεσαι πράγματα που αντιτίθενται στις θεμελιώδεις αξίες σου και συναινείς με τις απόψεις του έρωτά σου για να έχει καλή γνώμη για σένα και να σε αγαπάει. Η σκοτεινή του πλευρά, ωστόσο, είναι ότι σε παρασύρει σε μονοπάτια που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν και ανακαλύπτεις πλευρές του εαυτού σου ανέγγιχτες και σκοτεινές, μερικές φορές.
Στον αντίποδα βρίσκουμε την ήρεμη δύναμη της αγάπης. Έρχεται με σύμμαχο το χρόνο και σε μαθαίνει να εκτιμάς αυτό το πρόσωπο που έχεις δίπλα σου, χωρίς τις ενοχλητικές πεταλουδίτσες και την πρόσκαιρη συναίνεση σε απόψεις που δεν σε εξέφρασαν ποτέ. Η αγάπη σου διδάσκει να είσαι ο εαυτός σου και να αφήνεις και τον άλλον να είναι ο εαυτός του. Δεν υπάρχει τυφλότητα ως προς τα προσόντα του ανθρώπου σου. Μερικές φορές, μάλιστα, ο άλλος έχει σωρό ελαττωμάτων αλλά επιλέγεις να εστιάσεις στα θετικά σημεία του. Στηρίζεις τον άλλο στις δύσκολες στιγμές και ξέρεις ότι έχεις κάνει συνειδητά την επιλογή σου. Η αγάπη είναι αστείρευτη και απύθμενη μέσ’ στο πηγάδι της ζωής.
Ωστόσο, σε ένα φανταστικό bras de fer μεταξύ των δύο λέξεων, η αγάπη είναι αυτή που κερδίζει το παιχνίδι. Γιατί; Επειδή έχει έναν κρυμμένο άσσο στο μανίκι της. Βλέπεις, ο έρωτας εξατμίζεται κάποια στιγμή και πέφτει το μαντήλι που κάλυπτε τα μάτια σου. Από μια χρονική απόσταση,αντιλαμβάνεσαι ότι ο έρωτάς σου δεν ήταν τόσο σπουδαίος όσο φάνταζε στην αρχή. Πέφτει από το βάθρο του και απομυθοποιείται. Είναι η λογική συνέπεια της ερωτικής μπόρας. Η αγάπη, όμως, όταν φύγει, αφήνει ένα άδειο χώρο πίσω της. Γιατί δεν συνοδεύτηκε ποτέ από τρέλα, αλλά από βαθμιαία ένταση συναισθήματος. Η αγάπη, σου αφήνει το μικρό, ανεξίτηλο σημάδι της αποχωρώντας από τη ζωή σου.
Σε έναν ιδανικότερο κόσμο, έρωτας και αγάπη θα μπορούσαν να ζουν συνταιριασμένα. Ίσως γιατί ο έρωτας φέρνει το μπρίο και την φρεσκάδα του και η αγάπη την ποθητή, συναισθηματική πληρότητα. Σαν το yin με το yang.
Κλείνοντας,απευθύνομαι σε όλους εσάς. Τί από τα δύο θα επιθυμούσατε πιο πολύ όταν κλείνετε τα μάτια σας και ανοίγετε την ψυχή σας;
