Το ποδόσφαιρο έχει δικαίως χαρακτηριστεί από πολλούς ως το πιο ρομαντικό άθλημα, με γεγονότα και ιστορίες που “αγγίζουν”, αλλά και συγκινούν τους λάτρεις, και όχι μόνο, του αθλήματος. Μια τέτοια ιστορία είναι αυτή του αρχηγού της Γουότφορντ, Τρόι Ντίνι, του οποίου η ζωή θα μπορούσε εύκολα να γίνει ντοκιμαντέρ.
Το καλοκαίρι του 2012 ο Τρόι Ντίνι οδηγείται στις φυλακές του Άκρινγκτον, καθώς έχει καταδικαστεί σε 10 μήνες φυλάκισης. Περίπου επτά χρόνια αργότερα, στις 18 Μαΐου, θα διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της ποδοσφαιρικής του καριέρας, αφού θα αντιμετωπίσει την Μάντσεστερ Σίτι στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας, του αρχαιότερου και σπουδαιότερου θεσμού στο νησί. Αυτή είναι λοιπόν, η συγκλονιστική πορεία του Τρόι Ντίνι.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια φτωχογειτονιά του Μπέρμιγχαμ. Σε μικρή ηλικία βλέπει τους γονείς του να παίρνουν διαζύγιο και χάνει τον πατέρα του από καρκίνο. Στην ηλικία των 14 αποβάλλεται από το σχολείο του, εκεί όπου δημιουργεί συνέχεια προβλήματα και μπλέκεται σε καβγάδες. Αποφασίζει να γίνει χτίστης και “βγάζει” 120 λίρες την εβδομάδα. Όλα αυτά αρκούν και με το παραπάνω για να ξεκινήσει ο κατήφορος ή αλλιώς η λεγόμενη… “κακή ζωή”. Η μοναδική του απόδραση από την νέα του καθημερινότητα είναι το ποδόσφαιρο.
Έχοντας ξεκινήσει το ποτό σε πολύ μικρή ηλικία, οι αιτήσεις του για να δοκιμαστεί σε κάποια ομάδα του νησιού δεν έχουν αντίκτυπο. Η Άστον Βίλα είναι αυτή που ρίχνει λίγο φως στο τούνελ του Άγγλου, αφού του προσφέρει μια θέση σε μια τετραήμερη δοκιμή. Ο Ντίνι δεν έχει εμφανιστεί τις τρεις πρώτες ημέρες. Βαριέται. Ξέρει ότι την τέταρτη ημέρα είναι ο αγώνας αξιολόγησης. Η Άστον Βίλα φυσικά και δεν του προσφέρει συμβόλαιο και ο Ντίνι έχει χάσει την πιο λαμπρή του ευκαιρία. Καταλήγει στην ομάδα της περιοχής του, Τσέλμσλεϊ Τάουν, και πηγαίνει σε προπονήσεις και αγώνες όντας πιωμένος. Σε έναν αγώνα του παρευρίσκεται ο σκάουτερ της Γουόλσολ, καθώς ο γιος του είναι συμπαίκτης με τον Ντίνι. Ο νεαρός Άγγλος καταφθάνει στον αγώνα αφού βέβαια “τα έχει τσούξει” και σκοράρει 7 φορές στην νίκη της ομάδας του με 11-4. Του προσφέρεται μια δοκιμή στη Γουόλσολ, όπου και υπογράφει τον Δεκέμβριο του 2006 σε ηλικία 18 ετών.
Παρά τον ιδιότροπο χαρακτήρα του και χωρίς να έχει αλλάξει τις παλιές του συνήθειες, καταφέρνει να μείνει στην Γουόλσολ για 4 χρόνια. Ήθελε όμως το κάτι παραπάνω. Το καλοκαίρι του 2010 το αίτημα μεταγραφής του γίνεται δεκτό και δύο ημέρες αργότερα υπογράφει στην Γουότφορντ, η οποία αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία. Στην παρθενική του χρονιά εκεί, το κοντέρ σταματάει στα 3 γκολ σε 40 εμφανίσεις. Σαφώς βελτιωμένος ο απολογισμός της επόμενης χρονιάς, καθώς καθιερώθηκε στην θέση που του αρέσει, ως σέντερ φορ δηλαδή, και πέτυχε 12 γκολ σε 46 αγώνες. Το καλοκαίρι εκείνης της σεζόν έμελλε να είναι το πιο καθοριστικό της ζωής του και να τον αλλάξει για πάντα.
Είναι βράδυ Τετάρτης. Φεβρουάριος του 2012. Ο Ντίνι τα έπινε με τον αδερφό του και άλλους φίλους του σε μπαρ στο Μπέρμιγχαμ. Υπό μεγάλη επήρεια αλκοόλ, ο Ντίνι μπλέκεται σε καβγά με φοιτητές. Για κακή του τύχη οι κάμερες ασφαλείας που βρίσκονται απέναντι κατέγραψαν την συμπλοκή, η οποία δείχνει τον Ντίνι να κλωτσάει έναν φοιτητή που είναι πεσμένος κάτω αλλά και να σπάει το σαγόνι ενός άλλου φοιτητή.
25 Ιουνίου 2012. Ο Ντίνι κρίνεται ένοχος από το δικαστήριο και οδηγείται στη φυλακή. Η ποινή του; 10 μήνες χωρίς αναστολή, όσα ράμματα χρειάστηκε και ο προηγούμενος φοιτητής για να φτιάξει το σαγόνι του. Πάνω που μπορεί πλέον να βοηθάει οικονομικά την μητέρα του και τα αδέρφια του με το εισόδημα του, ξαφνικά βρίσκεται κλεισμένος σε ένα κελί χωρίς κανένα εισόδημα, μακρυά από την οικογένεια του και από το παιδί του, το οποίο νομίζει πως “ο μπαμπάς λείπει σε ένα προπονητικό κέντρο”. Όμως, η εξαιρετική του διαγωγή και το γεγονός ότι ήταν πρώτη φορά παραβάτης σε συνδυασμό με την κατανόηση που έδειξε και την αναγνώριση του λάθους του έπαιξαν τεράστιο ρόλο στη μείωση της ποινής του από 10 σε 3 μήνες.
“Η φυλακή είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί”, έχει δηλώσει ο ίδιος. Ήταν η… “σφαλιάρα” που χρειαζόταν για να καταλάβει την αξία της ζωής. Οι προσωπικές του εμπειρίες στη φυλακή τον οδηγούν σε μια τελείως διαφορετική καθημερινότητα από την στιγμή που αποφυλακίζεται. Ο Ντίνι έχει ωριμάσει, έχει βάλει μυαλό, σταματάει το ποτό και τις καταχρήσεις και αφοσιώνεται στο ποδόσφαιρο. Έχει βάλει μια τάξη στη ζωή του. Αποφασίζει να τελειώσει το σχολείο. Έτσι, δίνει εξετάσεις σε Μαθηματικά και Αγγλικά και παίρνει πιστοποιητικό Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Φτιάχνει ένα ίδρυμα για παιδιά που έχουν “χάσει τον δρόμο τους”, ακριβώς όπως αυτός. Προσφέρει τεράστιο κοινωνικό έργο. Ασχολείται πολύ με τα παιδιά, τα οποία αποτελούν και κάτι σαν τον προσωπικό του στόχο, μια ηθική ικανοποίηση. Η πιο απλή συνεισφορά του είναι να αγοράσει παπούτσια στα παιδιά. Όπως έχει πει ο ίδιος, “αυτό το κάνω γιατί ξέρω πως είναι να μην έχεις. Έκανα ένα χρόνο να ξεπληρώσω τα πρώτα μου παπούτσια”.
Πλέον είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του. Η Γουότφορντ τον πιστεύει. Ανανεώνει το συμβόλαιο του για τρία χρόνια και η επιστροφή του στα γήπεδα, αφού έχει εκτίσει την ποινή του, γίνεται στις 22 Σεπτεμβρίου 2012. Όλα πλέον κυλάνε ομαλά στην ποδοσφαιρική καριέρα του Τρόι Ντίνι.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την αποφυλάκιση του, τον Μάιο του 2013, γίνεται πρωταγωνιστής σε μια από τις πιο επικές ανατροπές στην ιστορία του ποδοσφαίρου και από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της Γουότφορντ, η οποία από την κόλαση βρέθηκε στον παράδεισο μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Οι “Σφήκες” παίζουν για την άνοδο τους στην Πρέμιερ Λιγκ. Έχουν χάσει τον πρώτο ημιτελικό από τη Λέστερ με σκορ 1-0 και προηγούνται με 2-1 στον δεύτερο ημιτελικό στο Vicarage Road. Στο 93′ ο Αλμούνια πιάνει το πέναλτι του Άντονι Νόκαερτ και η Γουότφορντ πραγματοποιεί μια υποδειγματική αντεπίθεση, αποδέκτης της οποίας είναι ο Τρόι Ντίνι που στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, την Γουότφορντ στο Γούεμπλει και τους οπαδούς της ομάδας στους επτά ουρανούς. Από εκείνη την ημέρα ο Άγγλος έχει αγαπηθεί όσο κανένας άλλος από τους οπαδούς του συλλόγου και “έγινε θρύλος”, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο σχολιαστής του BBC.
Η Γουότφορντ, μετά από αυτή την ιστορική νύχτα, βρέθηκε στο Γουέμπλει για να παίξει την άνοδο της στην Πρέμιερ Λιγκ. Ηττήθηκε από την Κρίσταλ Πάλας με σκορ 1-0 και έμεινε στην Τσάμπιονσιπ. Δυο χρόνια αργότερα κατάφερε να ανέβει στη μεγαλύτερη κατηγορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου, εκεί όπου βρίσκεται και τώρα.
Έξι χρόνια μετά, καθοδηγούμενη από τον ηγέτη και αρχηγό της, Τρόι Ντίνι, θα ξαναβρεθεί στο Γουέμπλει για να αντιμετωπίσει μια από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, την Μάντσεστερ Σίτι. Ο σπουδαιότερος τίτλος στο νησί είναι στον αέρα. Ο παθιασμένος, απείθαρχος και ιδιότροπος, δίχως τακτική αλλά γκολτζής αρχηγός της Γουότφορντ, Τρόι Ντίνι, θέλει όσο τίποτα να χαρίσει στην ομάδα του το πρώτο κύπελλο Αγγλίας στην ιστορία της και αυτομάτως να γραφτεί (ξανά) στις χρυσές σελίδες του συλλόγου. Το εμπόδιο που θα συναντήσει είναι παραπάνω από δύσκολο, αλλά όπως έχει πει και ο ίδιος “έχω περάσει πολλά στη ζωή μου για να ξέρω ποια είναι τα δύσκολα και σίγουρα το ποδόσφαιρο δεν ανήκει σε αυτά”.
