Η ικανοποίηση σου ήρθε

Μέσα σε μια πλάνη, σε ένα δικό σου ονειρόκοσμο φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο που μόνο στα δικά σου μέτρα και σταθμά ταιριάζει πλήρως. Ένα μονοπάτι που εσύ το χάραξες με τις επιλογές και τις προτιμήσεις σου σε ανθρώπους και καταστάσεις. Έχεις την εντύπωση πως κατάφερες τα πάντα. Το ερώτημα είναι κατάφερες κάτι; Μπόρεσες να δημιουργήσεις κάτι από μόνος σου; Στηρίχθηκες στα δικά σου πόδια, στα δικά σου μάτια, στις δικές σου δυνάμεις; Βλέπεις; Δεν εννοώ με τα μάτια, εννοώ με τη ψυχή. Έχεις συναίσθηση; Είσαι άνθρωπος; Έχεις συναισθήματα; Νιώθεις; Ένιωσες; Ξέρεις πως είναι άραγε; Σου έμαθε κανείς; Γεννήθηκες χωρίς να το θες και ζεις στο περίπου. Ζεις; Ζωή το λες εσύ αυτό; Επιβίωση λέγεται. Ξυπνάς και κοιμάσαι. Αναλώνεσαι σε σκάρτες καταστάσεις, τελειωμένους ανθρώπους. Πόσο αστεία φαντάζουν όλα αυτά.

Ο χρόνος περνάει, κι εσύ απλά υπάρχεις χωρίς την ουσιαστική σημασία της λέξης. Απλά περιπλανιέσαι. Μήπως αυτό αξίζεις τελικά; Μήπως κάποιοι άνθρωποι υπάρχουν απλά για αυτό το λόγο; Να κολλάνε σαν παράσιτα σε βολικές γι’ αυτούς καταστάσεις και να κάνουν το κομμάτι τους; Ποιος ξέρει; Και αλήθεια ποιος θα ήθελε κι να μάθει;

Έχεις αναλογιστεί τι αξίζουν μερικοί άνθρωποι; Πόση είναι η ταρίφα ενός ανθρώπου; Ποια η αξία του; Ποιος ορίζει την τιμή, θέλω να κάνω παζάρια στη τιμή όπως στις λαϊκές αγορές αργά το μεσημέρι.

Κάποιοι άνθρωποι εκεί έξω από το παράθυρο σου κυκλοφορούν περιμένοντας σαν αρπακτικά να ορμήξουν σε ότι τους γυαλίσει και φανεί να λάμπει έστω και λίγο ακόμα και τα φο μπιζού φαντάζουν διαμάντια στα μάτια τους, ο λόγος είναι γιατί δεν βλέπουν όπως σου είπα παραπάνω.

Τώρα που κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα σου, άναψε ένα τσιγάρο τράβα μια τζούρα και απόλαυσε κάποια ανθρωπάκια να δείχνουν ότι είναι καλά και ότι πλέον βρήκαν  το δρόμο τους, αυτό που τους αξίζει. Αυτό είναι αλήθεια παίρνουν ότι ακριβώς τους αξίζει. Το απόλυτο τίποτα. Εδώ κολλάει η ατάκα κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι του. Γνωρίζεις πως ήσουν εντάξει. Πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό κι έπειτα με όλους τους άλλους.

Έρχεται η στιγμή λοιπόν που δεν σε νοιάζει. Όχι γιατί δεν ένιωσες ή δεν αγάπησες αλλά γιατί αξίζεις περισσότερα. Αξίζεις πολλά δεν έχεις θέση με τα λίγα. Στη ζωή σου το καφέ σου θα τον πίνεις γλυκό ή σκέτο ποτέ μέτριο. Τα μέτρια είναι για τους μέτριους, ο άνθρωπος φαίνεται ακόμα κι από την επιλογή του καφέ του. Μα πάνω από όλα φαίνεται στο βλέμμα. Τα μάτια δεν λένε ποτέ ψέματα.

Το παιχνίδι πλέον σου ανήκει. Ξέρεις πως έπαιξες και κέρδισες άσε τα υπόλοιπα πιόνια να τριγυρίζουν πάνω στο χαρτόνι της monopoly.

Χαμογέλα και δες πράγματα που πρόβλεψες να γίνονται πραγματικότητα. Το λες και προσωπική ικανοποίηση.