«Eπειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Eίναι νωρίς ακόμη μέσ’ στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Nα μιλώ για σένα και για μένα.»
/Μονόγραμμα & Δύο Ξένοι//
Ίσως το μεγαλύτερό μου λάθος είναι ο αθεράπευτος ρομαντισμός μου. Το κάνω συχνά. Δε μπορώ να τον αποχωριστώ. Αλλά μήτε αυτός εμένα. Είμαστε ένα. Κάθε φορά, που ακούω ή διαβάζω αυτό το ποίημα, ο νους μου ταξιδεύει. Ανεβαίνω στο ροζ συννεφάκι μου και σκέφτομαι. Σκέφτομαι τόσα πολλά…Κανείς δε μπορεί να με κατεβάσει από αυτό. Ούτε να με στεναχωρήσει. Έτσι πίστευα τουλάχιστον…Ήμουν μικρή. Δεν ήξερα. Νόμιζα πως όλα γίνονται όπως στα παραμύθια. Μεγάλωσα πια. Κατάλαβα. Δεν είναι παραμύθι η ζωή. Οι άνθρωποι πληγώνουν και πληγώνονται. Σκέφτονται το εγώ τους. Αλλιώς το ‘χα σκεφτεί. Θα τον αλλάξουμε τον κόσμο τελικά ή θα ζούμε έτσι απλά;
θα τον αλλάξω ,θα τον αλλάξουμε!
Οι σκέψεις πολλές. Τα ερωτήματα άπλετα. Αναρωτιέμαι. Τί πήγε λάθος; Όχι στη ζωή μου. Στον κόσμο. Γιατί τόσα ψέματα; τόση υποκρισία; Οι άνθρωποι ζουν σε ενα ψέμα, σε μία μυθοπλασία. Νομίζουν ότι έτσι η συνείδηση τους θα ‘ναι καθαρή. Για λίγο θα είναι. Μετά θα έρθουν αντιμέτωποι με την σκληρή αλήθεια. Θα πονέσει, θα πονέσει πολύ. Αλλά τι πειράζει; Σάμπως εμείς δεν πονέσαμε; δεν κλάψαμε; δεν λυγίσαμε; θα έρθει η ώρα τους!
Όχι, δεν είναι εκδίκηση. Θεία δίκη ονομάζεται. Θεία δίκη για να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους. Ότι κάνουμε θα έχει και τον ανάλογο αντίκτυπο. Δε γίνεται να δρούμε πλέον χωρίς να σκεφτόμαστε το τί έπεται, το μετά.
Συνέπειες…στέκονται απέναντί μας και μας εμποδίζουν, μας εμποδίζουν να πράττουμε. Μας θυμίζουν το παρελθόν κάθε λίγο και λιγάκι. Γυρνούν ξανά και ξανά σαν εφιάλτες, σαν ενα όνειρο που θέλουμε να χαθεί αλλά κάθε φορά ξέρουμε τη συνέχεια και το τέλος, το τέλος μας! Δε μπορούμε να το αλλάξουμε. Αλλά και να μπορούσαμε τι; θα κάναμε κάτι διαφορετικό; Όχι! Τίποτα! Δε θα άξιζε. Αρκετά δώσαμε.
Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και το πώς θα μας φερθούν οι άλλοι! Η εποχή που μόνο δίναμε και δεν παίρναμε τελείωσε. Δε θα ξανάρθει!