Στις ανθρώπινες σχέσεις πόσο μάλλον τις ερωτικές μας σχέσεις πάντα λέμε ότι δεν υπάρχει χώρος για ψέματα. Μήπως όμως πρέπει να αναρωτηθούμε αν αντέχουμε την αλήθεια; Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες οι άνθρωποι λένε 2-3 ψέματα την ημέρα. Κάθε ζευγάρι έχει ως σλόγκαν την γνωστή σε όλους έκφραση ¨το μόνο που δεν μπορώ να αντέξω είναι το ψέμα¨ σε μία σχέση όπου θεωρείται δεδομένη η εμπιστοσύνη και το ψέμα εχθρός. Πριν κατηγορήσουμε όμως τον σύντροφο μας ανάξιο εμπιστοσύνης πρέπει να αναρωτηθούμε αν όντως θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια.
Αρχικά έχουμε την λεγόμενη αδιακρισία. Θέτουμε αδιάκριτες ερωτήσεις προς τον σύντροφό μας όπως “τι είναι αυτά που φοράς; που ήσουν; τι ώρα γύρισες; Με ποιόν ήσουν;… ” με αποτέλεσμα να μην αφήνουμε περιθώρια στον άλλον και να αρχίζει να ενοχλείται. Το ψέμα για αυτούς τους ανθρώπους είναι ο τρόπος τους να πουν ότι κουράστηκαν, ότι δεν υπάρχουν όρια στη σχέση τους.
Άλλη αιτία των ψεμάτων είναι η συμπεριφορά μέσα στη σχέση και η σταδιακή αποστασιοποίηση από τον σύντροφο. Πολλές φορές οι σχέσεις φθείρονται στην διάρκεια του χρόνου χωρίς να ευθύνεται ο ένας αλλά και οι δύο. Σιγά-σιγά κυριαρχεί ο εγωισμός το συμφέρον και παύει να υπάρχει το “εμείς” αλλά το “εγώ”. Εκεί αρχίζουν τα πιο μεγάλα ψέματα που οδηγούν στη απάτη στην διάλυση ενός γάμου, μίας σχέσης. Εδώ ο καλύτερος σύμμαχος ίσως να είναι όντως η ειλικρίνεια και η σωστή συζήτηση και κατανόηση πριν οδηγηθούμε στην έσχατη λύση το ψέμα.
Επομένως δεν πρέπει να καταδικάζουμε τα ψέματα. Δεν ισχύει ότι αν ακούσουμε την αλήθεια θα βελτίωναν 100% την σχέση μας ή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να υπάρχει αδιάκριτη ειλικρίνεια. Πιο συχνά όμως τα μεγάλα ψέματα είναι εμπόδιο και η αλήθεια είναι αυτό που πρέπει να ακούσουμε. Τελικά όμως κάποιος σε μια κοινωνία όπως η δικιά μας είναι ευτυχισμένος στη σχέση του με τα ψέματα ή την αλήθεια; Τι προτιμάει;