Εσύ φοβάσαι να περπατήσεις μόνη σου στο δρόμο;

Περπατάς μόνη στο δρόμο. Έχει νυχτώσει. Ξαφνικά, νιώθεις ότι κάποιος σε ακολουθεί. Αμέσως επιταχύνεις το βήμα σου. Καλείς την πρώτη επαφή που εμφανίζεται στο κινητό σου. Νιώθεις ασφάλεια ξαφνικά. Σταματάς. Κάνεις ότι τυχαία παρατηρείς κάτι. Σε προσπερνά. Ανακούφιση σε κατακλύζει. Λες από μέσα σου πρέπει «να σταματήσω να είμαι υπερβολική. Η ιδέα μου ήταν ξανά». Συνεχίζεις να περπατάς. Φτάνεις σπίτι. Ή μήπως όχι; Τι συνέβη; Μα τι έγινε ξανά Θεε μου;

Αυτό το σκηνικό ίσως να σου έχει συμβεί μία ή περισσότερες φορές. Μπορεί να σου συμβαίνει καθημερινά καθώς γυρνάς σπίτι. Φοβάσαι πια. Ίσως ο διαβάτης να σε προσπέρασε. Μπορεί όμως και να σε ακολούθησε. Σου έπιασε την κουβέντα. Προσπάθησες να τον αποφύγεις – με ευγενικό τρόπο, όπως πάντα-. Δεν τα κατάφερες. Ξεκίνησε να κάνει πράγματα που δε σου άρεσαν. Και μετά; Το απόλυτο κενό. Βυθίζεσαι στο απόλυτο σκοτάδι και όλα ηρεμούν. Όταν θα συνέλθεις όμως θα έρθεις αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα.

Έχει καταγραφεί ότι κάθε 45 δεύτερα κάποια γυναίκα παρενοχλείται σεξουαλικά, συνεπώς και βιάζεται. Το τραγικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι πάνω από το 60% των βιασμών αυτών, δεν καταγγέλλονται ποτέ στις αρχές από τους παθόντες. Δυστηχώς, όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω δεν συμβαίνουν σε υποανάπτυκτες χώρες, όπου οι άνθρωποι «ζουν πολύ πίσω»(λ.χ. Αφγανιστάν, Αφρική, Πακιστάν, Σομαλία κ.λπ..) αλλά στις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι (λ.χ. Ελλάδα, Η.Π.Α).

Ξαφνικά μου έχουν γεννηθεί τόσες απορίες…Θα ήθελα να σε ρωτήσω τόσα πολλά.

Ναι σ’ εσένα μιλάω. Σ’ εσένα και σε όλες τις γυναίκες εκεί έξω.

Εσύ γιατί πιστεύεις ότι φοβόμαστε οι γυναίκες;

Έχει τύχει να φοβάσαι να περάσεις από κάπου;

Σου έχει τύχει κάποιο περιστατικό που να ένιωσες άβολα;

Πώς το αντιμετώπισες;

Βγήκε κάποιος στον δρόμο να σε βοηθήσει;

Ποιο είναι το δικό σου μήνυμα για την ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Όχι μόνο για τη βία στον δρόμο, αλλά και μέσα στο σπίτι, στην παρέα, τη δουλειά…οπουδήποτε.

Τόσα ερωτήματα. Τόσες απορίες. Τόσα περιστατικά. Τόσες γυναίκες που σιωπούν. Τόσος φόβος.

Δε θέλω να μου απαντήσεις τώρα.

Θέλω να το σκεφτείς. Να το σκεφτείς και να μιλήσεις.

Είσαι δυνατή, το ξέρω.

Είμαστε δυνατές!

Και θυμήσου αυτό εδώ…

Ημερολόγιο θυμάτων, καθημερινή αλήθεια. Στους διπρόσωπους καθρέπτες ένοχα μυστικά κρυμμένα στα βάθη ενός πικραμύγδαλου.