Η ταινία καθώς και το ομώνυμο βιβλίο είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα, κατά τα οποία μια νέα καθηγήτρια αγγλικών η Έριν αναλαμβάνει να διδάξει σε μια τάξη όπου δεσπόζει η αναρχία, ο φόβος και η αδιαφορία ως προς κάθε είδος εκπαίδευσης. Η Έριν αρχικά, επιφυλακτική αφού την είχαν προϊδεάσει οι συνάδελφοί της πως το τμήμα αυτό είναι <<χαμένη υπόθεση>> , αδυνατεί να επιφέρει την τάξη και να διεγείρει το ενδιαφέρον τους. Αργά ή γρήγορα όμως, με απώτερο σκοπό να τους βοηθήσει να βρουν το νόημα της ζωής τα καταφέρνει. Η καθηγήτρια αντικρίζει συμμορίες, βία και κυρίως διακρίσεις και ρατσισμό μεταξύ των μαθητών αλλά και ασέβεια ως προς το πρόσωπό της, καθώς στο κάτω κάτω ήταν απλώς μια λευκή καθηγήτρια. Ο λόγος που συνέβαινε αυτό ήταν ξεκάθαρα γιατί όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές δεν μεριμνούσαν για την ορθή καλλιέργειά τους και την αναβάθμιση του επιπέδου τους, αφού πολλοί μαθητές ήταν αγράμματοι και άλλοι από αναμορφωτήριο. Έτσι, η Έριν επιδιώκει να τους προσεγγίσει με βάση τα δικά τους ενδιαφέροντα…με αποτέλεσμα οι μαθητές αργότερα να αναγνωρίσουν τις προσπάθειες της. Η καθηγήτρια λοιπόν, αναλαμβάνει 3 δουλειές, καθώς το σχολείο αρνούνταν να τη βοηθήσει να αγοράσει νέα βιβλία και ορισμένοι καθηγητές προσπαθούσαν να ματαιώσουν τις προσπάθειές της. Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφέρουμε πως ο πατέρας της και ο άντρας της ήταν αρκετά διστακτικοί και αργότερα ο άντρας της, την άφησε αφού δεν αφιέρωνε πλέον η ίδια χρόνο στην προσωπική της ζωή.
Παρόλα αυτά, η Έριν αγοράζει ημερολόγια στους μαθητές, ώστε να γράψουν τα δικά τους βιώματα και τότε αντικρίζει τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και τον πόνο που τους κυριεύει. Στη συνέχεια η Έριν παρατηρεί πως οι πιθανότητες κάποιος μαθητής να έχει πυροβοληθεί ήταν περισσότερες από το να γνωρίζει για το ολοκαύτωμα γι’ αυτό και διοργανώνει επίσκεψη στο μουσείο του ολοκαυτώματος και ύστερα δείπνο με δύο επιζώντες. Οι μαθητές συγκινημένοι, πλέον βλέπουν τη ζωή τους με άλλη όψη και αρχίζουν να σέβονται τη διαφορετικότητα που τους ενώνει, η καθηγήτρια παρά τις διαρκείς αντιπαραθέσεις που έρχεται με το σχολείο εξακολουθεί να τους ενθαρρύνει. Οι ίδιοι από εκεί που αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν σε δύσκολα θέματα όπως η Οδύσσεια του Ομήρου, κατάφεραν με τη στήριξη της Έριν να θέσουν στόχους και όνειρα. Ακόμη, ως εργασία έγραψαν σε μια γυναίκα που βοήθησε την Άννα Φράνκ και την οικογένειας της να φυγαδεύσουν και με δική τους πρωτοβουλία την κάλεσαν να τους μιλήσει, αφού πρώτα διοργάνωσαν συναυλία για να καλύψουν τα έξοδα. Το τέλος της ταινίας έρχεται ένδοξα, καθώς και οι 150 μαθητές της τάξης του 203 αποφοίτησαν.
Η ταινία παρουσιάζει αφενός το δυσλειτουργικό σύστημα που βασίζεται στις διακρίσεις και ταυτόχρονα αδιαφορεί για την διάδοση βασικών αξιών και την καλλιέργεια του ήθους των μαθητών κι αφετέρου στις παράτολμες προσπάθειες της καθηγήτριας που επέλεξε τη ζωή αυτών των μαθητών αντί τη δική της, ώστε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον σεβασμού μεταξύ τους και να τους εμφυσήσει την σημασία της γνώσης!
Ακόμη δημιουργήθηκε και ίδρυμα εμπνευσμένο από την Έριν, ώστε όλοι οι μαθητές να έχουν την ευκαιρία να πετύχουν.
Εδώ θα βρείτε τη σχετική ιστοσελίδα: http://www.freedomwritersfoundation.org/about/
