Ύστερα από καυγάδες, κλάματα, λέξεις που ίσως δεν έπρεπε ποτέ να είχαν ειπωθεί, αποστάσεις που εσύ ζητούσες… Ύστερα από μια έκρηξη συναισθημάτων, μια λάβα, που απλώθηκε και σε έκαψε ακούς «Μη φύγεις». Μέσα από τα αναφιλητά μου σου ζητάω να μείνεις. Το ίδιο θες κι εσύ. Παραείσαι εγωιστής για να το παραδεχτείς. Αυτός ο εγωισμός θα μας φάει ρε μωρό μου;
Ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του κάνει επιλογές μάτια μου. Αυτές σε οδηγούν στη ζωή που ζεις και προέρχονται απ΄ τα πιστεύω σου. Απ’ τις αξίες σου ρε γαμώτο. Ξέρεις, μικρά πραγματάκια που ζουν στο κεφάλι σου, σε κυριαρχούν κι υποσυνείδητα σε οδηγούν στο καλό ή το κακό. Εσύ επιλέγεις.
Εντάξει επέλεξες;
Με τόση ειλικρίνεια, τόση αγάπη, τόση αθωότητα σου ζητάω να μη φύγεις. Τόσο αγνά στο ψιθυρίζω. Αλλά εσύ; Δεν ξέρεις εάν έχεις τις αντοχές να χτίσεις καινούργιες στιγμές επάνω σε ένα κάστρο που φλέγεται. Απ’ τη μία η φωτιά και απ’ την άλλη το νερό. Τι θα διαλέξεις; Προς τα που θα πας; Αντηχεί αυτή η έκφραση στα αυτιά σου. Προσπαθεί να σου αλλάξει γνώμη και να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία. Ή μήπως είναι η εκατοστή;
Κι εγώ έχω αγκαλιά αυτό το φούτερ που μου είχες δώσει…Α να και το παιδικό σου αρκουδάκι. Πώς γίνεται να σε θυμίζουν όλα εδώ μέσα; Μου λες; Και προσπαθώ να γράψω μια νουβέλα. Προσπαθώ να σου λέω κι από ‘δω να μη φύγεις. Κι εσύ; Εσύ είσαι τόσο τυφλός. Νιώθεις ευάλωτος. Νιώθεις αδύναμος όταν κάποιος σε αγαπάει πραγματικά. Δεν έχεις συνηθίσει την ανιδιοτελή αγάπη, που δε σου ζητάει τίποτα. Μάλλον προτιμάς να κοιμάσαι σε ξένες αγκαλιές. Εσύ θες να μη δείχνεις τι νιώθεις και απλά να συμβιβάζεσαι σε ανθρώπους που το μόνο που μπορούν να σου προσφέρουν είναι μια νύχτα ηδονής. Έτσι απλά χωρίς συναισθήματα. Μία σαρκική απόλαυση. Αλλά τι να το κάνεις αν ο άλλος δε σου γαμάει και το μυαλό;
Και ξέρεις γιατί δεν θέλω να φύγεις; Έγινες τα πάντα μου χωρίς προσπάθεια.