Η trap μουσική στην Ελλάδα εμφανίστηκε πριν από περίπου 10 χρόνια και πλέον είναι μία από τις πιο δημοφιλείς μουσικές επιλογές των νέων και όχι μόνο. Των μαγαζιών, του Spotify Top 10 και όχι μόνο. Είναι χωρίς αμφισβήτηση ένα trend και λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει έστω και ένα τραγούδι. Είναι κολλητικά, το παραδέχομαι.
Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες στο χώρο της trap και της rap για το από που ξεκίνησε το νέο ρεύμα και αν εν τέλη έχουν κάποια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ τους, αν είναι ένα φιγουρατζίδικο παρακλάδι της χιπ χοπ ή άλλες δουλειές δεν έχουμε και ασχολούμαστε με αυτά. Όμως, έχουμε κάποιες άλλες διαφωνίες, πιο σοβαρές, αν μου επιτρέπετε.
Πέρα από την κολλητική μουσική, ποιοτική ή όχι, έχετε παρατηρήσει ποτέ τους στίχους;
Trap μουσική & στίχοι από ένα παράλληλο ευγενικό σύμπαν
Τότε μάλλον θα έχετε προσέξει πως δεν είναι και οι πιο ευπρεπείς, ας το θέσουμε ευγενικά, στίχοι που έχετε ακούσει. Τις περισσότερες φορές, αναφέρονται σε όλα τα “cool” πράγματα που φαντασιώνεται να περιτριγυρίζεται ένα νέο αγόρι για να είναι αλάνι και να ανήκει στη φάση ή στο gang ξέρω γω και να μην είναι καμία “κουνιστή αχλαδίτσα”. Δηλαδή ομοφυλόφιλος στη δική μας γλώσσα. Ναι, υπάρχει κάποιο κόμπλεξ από μεριάς τους για αυτό το μέρος της κοινωνίας. Μην ξαφνιάζεστε.
Οπότε, ναρκωτικά, κασέρια (λεφτά), chains (οι χρυσές αλυσίδες που βλέπετε στα video clips), ακριβά αμάξια, στυλάτα γιλέκα και φυσικά πολλές, πολλές και όχι τόσο ντυμένες γυναίκες χρειάζονται, για να γίνει το πακέτο ολοκληρωμένο και να είναι 100% μάγκας, το “είδωλο” τράπερ για εμάς τους κοινούς θνητούς.
Πολλές απόψεις γύρω από την trap μουσική
Και κάπου εδώ ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και ο Κυκεώνας των απόψεων. Όλες είναι αποδεκτές αρκεί να υπάρχουν επιχειρήματα φυσικά, για να είναι ο διάλογος εποικοδομητικός. Θα παραθέσω τη δική μου, μιας και ψέματα δε θα πω, αλλά πολλές φορές θα βάλω στο Spotify τα top 10 στην Ελλάδα και θα ακούσω όσα trap κομμάτια υπάρχουν μέσα, αλλά ταυτόχρονα μόνο αηδία μου προκαλούν οι στίχοι. Ένοχη, διπολική ή ότι άλλο μπορεί να είμαι. Στίχοι οι οποίοι χρησιμοποιούν διάφορα επίθετα, κοσμικά και υψηλής ακαδημαϊκής προέλευσης λέξεις για τις γυναίκες. Ή για τα πλούσια γεννητικά τους όργανα…
Για κάποιους τα άσματα τοποθετούν στο κέντρο της προσοχής τις γυναίκες, σαν να είναι “Βασίλισσες” και για άλλους προφανώς σαν να είναι αντικείμενα της σεξουαλικής φαντασίωσης κάθε λογής άνδρα, “μάτσο αρσενικού” όπως χρησιμοποιούμε τον όρο στην κοινωνιολογία.
Τι εικόνες προβάλλονται;
Στο μεγαλύτερο ποσοστό των τραγουδιών αυτών, συγκεκριμένα στη χώρα μας, προβάλουν ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, πρότυπο και ιδανικό. Και ας προσπαθούν κάποιοι τράπερς να τα δικαιολογήσουν, δε θα έλεγα ότι τα κατεφέρνουν.
Αυτά είναι: Ένας επιτυχημένος, οικονομικά ανεξάρτητος άνδρας, βαρύ αρσενικό, πρέπει να έχει πολλές επιλογές, δηλαδή γυναίκες, για να μπορεί κάθε μέρα να “τονώνεται” σεξουαλικά, όποτε το θέλει και όπως το θέλει ο ίδιος και από τη μεριά της, το αδύναμο και απροστάτευτο θηλυκό να ακολουθεί πιστά τις επιθυμίες του άνδρα της. Γιατί; Μα για να έχει τις ακριβές τσάντες, το χαρτζιλίκι και τα λούσα της. Σαν επιβράβευση για την καλή δουλειά και την πίστη της.
Τι πρέπει να γίνει άραγε; Εύκολες απαντήσεις
Πιστεύω σθεναρά, πως η κοινωνιολογία θα πρέπει να ασχοληθεί παραπάνω με αυτό το θέμα, το οποίο διχάζει αλλά και προκαλεί μελλοντικές κακοποιητικές και σεξιστικές συμπεριφορές. Είναι άραγε οι στίχοι από τους οποίους κινδυνεύει η κοινωνία ή είναι απλά ένας καθρέπτης της; Ένας άνδρας μάγκας με το χαρέμι του και τα λούσα του. Ούτε στη Σαουδική Αραβία καλέ.
Ναι, συμφωνώ, μπορεί να μην το βλέπουμε αυτό γύρω μας και αν το δούμε λογικά δε θα είναι αποδεκτό από το περίγυρο, ελπίζω, αλλά έχουμε μεγαλώσει με συγκεκριμένες εκφράσεις και στερεότυπα από μικρά παιδιά, όπως και οι γονείς μας και πάει λέγοντας.
Συμπεράσματα και ευχές για ένα καλύτερο μουσικό μέλλον
Συμπερασματική άποψη και μια δύσκολη αλλά εφικτή λύση, είναι όντως η αποδόμηση όλων αυτών των εννοιών, στερεοτύπων, εκφράσεων και απόψεων. Η αναζήτησή της προέλευσης τους και η δικαιολόγηση της αποδοχής και ενστερνισμού τους από την κοινωνία (είτε από άνδρες είτε ακόμα και από γυναίκες) και η πορεία τους ανά τα χρόνια. Πρώτα πρέπει να γίνει αυτό σοβαρά και επιστημονικά. Ε π ι σ τ η μ ο ν ι κ ά. Ναι.
Στη συνέχεια, θα πρέπει επιτέλους όλοι να αποδεχτούμε πως, αυτό το πολιτισμικό αλλά όχι βιολογικό φαινόμενο της υποτίμησης του γυναικείου φύλου, η “κουλτούρα” του βιασμού, της αντικειμενοποίησης και της αντιμετώπισης τους ως βραβείου, δεν πρέπει να καταπολεμηθεί από τις γυναίκες, μόνο. Βλέπε απόψεις όπως ντύσου πιο σεμνά, πρόσεχε που κυκλοφορείς, μην ακούς τότε αυτή τη μουσική, μην το ένα μην το άλλο. Τα έχουμε ακούσει όλα αυτά, έχουμε μεγαλώσει με αυτά και πλέον ακόμα και για εμάς που ασχολούμαστε με την κοινωνιολογία μας φαίνονται φυσιολογικά.
Για το πως ντυνόμαστε δε ή το που να κυκλοφορούμε καταλαβαίνετε πως δεν είναι μόνο για τις κακόφημες περιοχές και τους περιθωριακούς ή νταβατζήδες άνδρες, αλλά από ότι φαίνεται πλέον περνιούνται τα μηνύματα αυτά από τα πιο δημοφιλή τραγούδια/video clip στο διαδύκτιο. Αυτά που ακούν τα έφηβα παιδιά και με πάθος τα τραγουδούν από τώρα στα μπαράκια…Κάπως έτσι μεγαλώνουν, με φοβισμένους γονείς και πως να τα προστατεύσουν από αυτή την εμπορευματοποίηση.
Μήπως φταίει ο λαός της χώρας; Μήπως φταίει η κοινωνία;
Μάλλον, θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα ταμπού σε αυτή τη χώρα, να μειώσουμε κάποιες ώρες από άλλα λίγο πολύ αδιάφορα, για να μην πω τίποτα άλλο, μαθήματα σε γυμνάσιο και λύκειο, για να ξανά μπει η κοινωνιολογία. Με περισσότερο πρακτικό και εκσυγχρονισμένο αλλά και κατανοητό προς τα παιδιά τρόπο. Ώστε, θέματα όπως αυτά να μην υπάρχουν απλά σε άρθρα, ούτε καν σε βιβλία αν θέλετε, αλλά ένας/μία εκπαιδευτικός να τα θίγει ως ύψιστης σημασίας και προτεραιότητας θέματα, απευθυνόμενοι σε μια κοινωνία που θα ξέρει πως να προφυλάσσεται πριν βγει στο σκληρό, πραγματικό κόσμο…
Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει και κάτι άλλο; Αν ναι, είναι η ώρα επιτέλους ακόμα και μέσω της αρθρογραφίας ή της επικοινωνίας (τόσο εύκολο που είναι στην εποχή μας), να αφυπνιζόμαστε και να κάνουμε περισσότερες ερωτήσεις προς εμάς και για την κοινωνία στην οποία μεγαλώνουμε εμείς και οι μελλοντικές γενιές. Να, μαθαίνουμε παραπάνω για αυτά τα ζητήματα και να μη μένουμε μόνο στο #cancel_culture και στη διαδικτυακή στοχοποίηση, στο τι είναι political correct και από ποια οπτική κοιτάμε τις καταστάσεις.
Η εξάλειψη της πατριαρχίας και η επίτευξη της ισότητας των δύο φύλων είναι δουλειά και των δύο, ισότιμη και ισοδύναμη.
Trap μουσική και ισότητα των φύλων, στην Ελλάδα, είναι δύο πολύ αντίθετα πράγματα. Για μένα δεν υπάρχει διχασμός σε αυτό. Ας διεκδικήσουμε μια καλύτερη trap μουσική, ας αλλάξουμε τις ισορροπίες! Διότι η μουσική είναι μαγεία και αξίζουμε τη καλή μαγεία!
Θα σας πρότεινα να διαβάσετε και το άρθρο “Trap: Πόσο μισογυνιστικό είναι τελικά το μουσικό είδος που κάνει θραύση στους νέους;“. Διότι, πάντα το βέλτιστο και το σωστό είναι να ακούμε και να διαβάζουμε και τις δύο πλευρές. Για αυτό και η δημοκρατία είναι ωραία.
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε περισσότερα άρθρα εδώ!