Το «Να σου πω μια ιστορία» είναι ένα βιβλίο που αξίζει αναμφίβολα να διαβάσεις, από έναν συγγραφέα, που γράφει πάντα ορμώμενος από την αγάπη του για τον συνάνθρωπο και κατ’ επέκταση από την επιθυμία του να βοηθήσει τον κόσμο να ανακαλύψει την εσωτερική του πραγματικότητα, τον ψυχισμό του και τις σημαντικότερες αρχές αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι, αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά βιβλία «οδηγούς» στην κατηγορία της αυτοβελτίωσης.
Ο τίτλος του βιβλίου δε θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος για το τι θα «συναντήσει» κανείς στις σελίδες του. Μικρές, αυτοτελείς ιστορίες γεμάτες νόημα, πλούσιες σε διαφορετικό -κάθε φορά- διδακτικό περιεχόμενο. Ο Μπουκάι στην αρχή του βιβλίου έξυπνα ξεκαθαρίζει στον αναγνώστη: «Αυτές οι ιστορίες γράφτηκαν για να δείξουν ένα δρόμο. Να βρεθεί το διαμάντι που κρύβεται μέσα τους, είναι δουλειά του καθενός από εμάς».
Η αμεσότητα και τα ενθαρρυντικά λόγια του συγγραφέα οφείλονται στη σπουδαία και μακρόχρονη εμπειρία του ως ψυχοθεραπευτής ενηλίκων, ζευγαριών και κοινωνικών ομάδων. Όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την συγγραφή είδε περισσότερα από δώδεκα βιβλία του να μεταφράζονται σε -τουλάχιστον- είκοσι μια γλώσσες και να τοποθετούνται στην κορυφή των ευπώλητων κάθε χώρας.
Πιο συγκεκριμένα, το περιεχόμενο του «Να σου πω μια ιστορία», έχει να κάνει με την σχέση ενός θεραπευτή και ενός θεραπευόμενου. Ο Ντέμιαν είναι ένας ανήσυχος νεαρός που κάνει, πολλές φορές, εξουθενωτικές προσπάθειες να ανακαλύψει τον εαυτό του. Συχνά έρχεται στα όρια του, απελπίζεται. Οι ανησυχίες και οι αναζητήσεις του τον οδηγούν στον «Χοντρό», έναν ψυχαναλυτή με ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης του θεραπευόμενου, τον βοηθά στην αντιμετώπιση της ζωής και στην εύρεση σημαντικών απαντήσεων στα ερωτήματα του με έναν πρωτότυπο τρόπο: σε κάθε συνάντηση που μαθαίνει τα νέα ή τις σκέψεις του Ντέμιαν, του διηγείται μια ιστορία που έχει ως σκοπό να τον προβληματίσει και να τον ωθήσει να αναζητήσει ομοιότητες σε συμπεριφορές και καταστάσεις με αυτές της ζωής του. Σιγά σιγά μέσα από όλες τις διηγήσεις, ο νεαρός ωριμάζει, αλλά και αντιμετωπίζει αποτελεσματικότερα τις ανασφάλειες και τις αγωνίες του.
Τα συμπεράσματα των αφηγήσεων του ψυχοθεραπευτή που με «άγγιξαν» λίγο παραπάνω και γι’ αυτό ξεχώρισα, είναι τα εξής:
«Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις. Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα»,
«Αξίζει μόνο ό,τι επιτυγχάνεται με κόπο»,
«Ένας νευρωτικός δεν χρειάζεται έναν ψυχοθεραπευτή να τον κουράρει ούτε έναν πατέρα να τον φροντίζει. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δάσκαλο να του δείξει σε ποιο σημείο του δρόμου χάθηκε»,
«Άλλο πράγμα είναι να συμβιβάζεσαι κι άλλο να αποδέχεσαι»,
«Κανένας δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να εξαπατηθεί. Από αυτόν για τον οποίο το ψέμα εξυπηρετεί τις επιθυμίες του».
Όπως όλα τα βιβλία του Μπουκάι έτσι κι αυτό αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τη ζωή. Αρχίζεις να «βλέπεις» λάθη που έκανες στις προσωπικές σου σχέσεις και μέχρι πρότινος σου φαινόντουσαν λογικά. Στην επιτυχία των βιβλίων του έπαιξε καθοριστικό ρόλο η ακρίβεια και συγχρόνως η απλότητα του γραπτού λόγου του. Η πένα του διακρίνεται για την ευστοχία της, τα βιβλία του είναι ευανάγνωστα, μπορεί να τα κατανοήσει εύκολα ακόμα κι ένα μικρό παιδί.
Με την ανάγνωση όλων αυτών των ιστοριών το άτομο αισθάνεται καλύτερα, προβληματίζεται και αποκτά περισσότερη κατανόηση και θετικότητα στην αντιμετώπιση κρίσιμων και -πολλές φορές- ψυχοφθόρων καταστάσεων. Σε όλη την έκταση του βιβλίου, ο συγγραφέας συχνά υπενθυμίζει την αξία της θέλησης για αλλαγή, της συνεχόμενης προσπάθειας για βελτίωση και δυνατότητας αναγνώρισης στοιχείων του χαρακτήρα που «ταλαιπωρούν» τον κάθε άνθρωπο. Με έμμεσο τρόπο, καταφέρνει να σου εμφυσήσει αξίες, ιδέες και τρόπους αντιμετώπισης των γεγονότων, καθώς επίσης πως να φέρεσαι στον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου με βασικό κριτήριο πάντα τον σεβασμό προς τον εαυτό σου.
Να σε αγαπάς και να σε προσέχεις. Μην ξεχνάς, όμως πως πάντα υπάρχει περιθώριο για εξέλιξη και η αλλαγή ξεκινάει μόλις αναγνωρίσεις και ύστερα αποδεχτείς όσα σ’ ενοχλούν στον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό είναι το δικό μου συμπέρασμα από την ανάγνωση του βιβλίου. Αυτό ήταν το μήνυμα που αποκόμισα από τις ιστορίες του.
Το «Να σου πω μια ιστορία» θεωρώ πως μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την έναρξη του μακρόχρονου εσωτερικού ταξιδιού κάθε ανθρώπου με προορισμό την αυτοεκτίμηση και την αυτοβελτίωση. Θα το λατρέψεις και δε θα το βαρεθείς όσες φορές κι αν το διαβάσεις. Μικρές ιστορίες αλλά με πραγματικά μαθήματα ζωής, «πλημμυρισμένα» με αξίες και συναισθήματα χαράς, νοσταλγίας, συγκίνησης και ευγνωμοσύνης.
«Αυτές οι ιστορίες που μόλις διάβασες
είναι μόνο ορισμένες πέτρες.
Πράσινες πέτρες,
κίτρινες πέτρες,
κόκκινες πέτρες.
Αυτές οι ιστορίες
γράφτηκαν μόνο
για να σημαδέψουν ένα σημείο ή ένα δρόμο.
Η δουλειά της ανασκαφής μέσα σε κάθε ιστορία,
για να βρεθεί το διαμάντι που κρύβεται….
….είναι υπόθεση του καθενός.
-Χόρχε Μπουκάι
