Περί ΙΟU… ο λόγος!

Τι είναι τελικά αυτά τα IOU που ακούμε όλοι και δημιουργούν όλο αυτό το κύμα καταστροφολογίας, δικαίως ή αδίκως, στα ΜΜΕ? Τι σημαίνει αυτό και ποιά η οικονομική του υπόσταση τελικά?

Η ονομασία αρχικά προέρχεται από το αγγλικό ”I OWE YOU” που στα ελληνικά σημαίνει: “Σου χρωστάω”. Πρόκειται για ένα υποσχετικό ανεπίσημο έγγραφο που αναγνωρίζει κάποιο χρέος προς έναν ιδιώτη. Όμως διαφέρει πλήρως από τα γραμμάτια διότι το IOU δεν είναι αξιόγραφο και αφήνει στην ευχέρεια του οφειλέτη το πως θα το αποπληρώσει αλλά και σε πόσο χρόνο. Επομένως δεν μπορεί να λογίζεται ως χρήμα καθώς επίσης δεν μπορεί κανείς να συνδιαλλαχτεί με αυτά, παρά μόνο να περιμένει την αποπληρωμή τους από τον εκδότη τους.

Καταρχάς, πρόκειται για ένα σενάριο το οποίο σημαίνει ότι αν η Ελλάδα ξεμείνει τελικά από ταμειακά διαθέσιμα, θα ξεκινήσει να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους με IOU ή αλλιώς στα ελληνικά, υποσχετικές.

Το σενάριο αυτό θα τεθεί σε εφαρμογή σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας, που θα ανάγκαζε την ΕΚΤ να διακόψει την παροχή ρευστότητας προς τα ελληνικά ταμεία και τράπεζες, με αποτέλεσμα την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων με ομόλογα αντί ρευστού. Αυτή η κίνηση όμως θα οδηγούσε στην ύπαρξη διπλού νομίσματος εντός της Ευρωζώνης.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι εστί διπλό νόμισμα.

Με πολύ απλά λόγια το διπλό νόμισμα μεταφράζεται μέσω κρατικών ομολόγων, με χαμηλό μέχρι και μηδενικό επιτόκιο, τα οποία θα χρησιμοποιούνται για να πληρώνει το Κράτος τις υποχρεώσεις του. Επιπλέον θα είναι μονοκατευθυντήρια από άποψη μετατρεψιμότητας, δηλαδή θα μπορούν να μετατραπούν μόνο από ευρώ σε ομόλογα και όχι αντιστρόφως, διότι στην Ελλάδα ζούμε και μπορούμε όλοι να φανταστούμε την κερδοσκοπία που θα υπήρχε αν μπορούσαν τα ομόλογα να μετατραπούν σε ευρώ.

Όμως κάτι τέτοιο προφανώς και δεν μπορεί να ευδοκιμήσει διότι θα μιλούσαμε για δύο παράλληλες οικονομίες στο ίδιο Κράτος .Μια κανονική φαινομενικά οικονομία σε ευρώ και μια τεράστια παραοικονομία σε ομόλογα, γεγονός το οποίο όχι μόνο δεν τονώνει το Κράτος αλλά απεναντίας το βυθίζει ακόμα περισσότερο στο οικονομικό αδιέξοδο. Το διπλό νόμισμα θα έδινε “σήμα” στις αγορές πως η ελληνική οικονομία οδεύει προς οριστική διάλυση με αποτέλεσμα την δραματική αύξηση των αποεπενδύσεων και την απώλεια κεφαλαίων από την ελληνική οικονομία, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, το χρέος δεν θα μπορούσε να αποπληρωθεί από το κυκλοφορούν διπλό νόμισμα αλλά μόνο σε ευρώ. Και ευρώ δεν θα υπάρχει ούτε για τσίχλες που λέγαμε πιτσιρικάδες.

Βέβαια η Ελλάδα είναι και παραμένει στο ευρώ, ενώ όλα αυτά είναι σενάρια χρεοκοπίας. Όμως δεν θα είχαμε φτάσει στο σημείο να μιλάμε για διπλό νόμισμα και χρεοκοπία αν είχαν γίνει σωστές ενέργειες από τις κυβερνήσεις της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Το σύνδρομο του ”να ξοδεύω χωρίς να έχω”, με πλήρη έλλειψη βιομηχανίας, σε συνδυασμό με τον αλόγιστο διαμοιρασμό κεφαλαίων και δανείων σε ιδιώτες από ελληνικές τράπεζες χωρίς να διασφαλίζουν τα ταμειακά αποθεματικά τους αλλά και την φερεγγυότητα των δανειζομένων οδήγησαν σε 27% ανεργία και 52% στους νέους έως 25 ετών, σε πτώση του εθνικού πλούτου κατά 25% την τελευταία πενταετία, σε πληθώρα αυτοκτονιών λόγω οικονομικών προβλημάτων, αλλά κυρίως οδήγησαν στο να χάσει η Ελλάδα την αξιοπιστία της και οι Έλληνες την αξιοπρέπειά τους. Και λαός χωρίς αξιοπρέπεια συνιστά έγκλημα ανθρωπιστικό.

Πολύς χρόνος,πολλά χρόνια έχουν ήδη χαθεί, και από το να ξεζουμίζουμε τα ταμειακά διαθέσιμα του δημοσίου προκειμένου να βρεθούν τα 25 δισ. ευρώ που είναι οι υποχρεώσεις της Ελλάδας για το 2015 είναι καιρός για δουλειά.

Η αλλαγή δεν έχει έρθει, όμως η ελπίδα είναι και θα είναι πάντα ζωντανή!