Αν βγείτε αυτή τη στιγμή στο δρόμο και ρωτήσετε τους πρώτους 10 ανθρώπους που θα βρείτε μπροστά σας ποια είναι τα όνειρά τους για το μέλλον, είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα δώσουν απαντήσεις που ταιριάζουν στα εξής, “θα ήθελα να βρω μια καλή, καλοπληρωμένη δουλειά”, “θα ήθελα να έχω ένα μεγάλο σπίτι με αρκετές ανέσεις”, “θα ήθελα να ταξιδεύω συνέχεια”, “θα ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για να ικανοποιώ τις ανάγκες μου και της οικογένειάς μου” κτλ. Αν αναζητήσουμε κάτι κοινό σε όλα τα παραπάνω θα βρούμε σίγουρα την ανάγκη του ανθρώπου να αποκτήσει χρήματα τα οποία όπως νομίζει του προσφέρουν ένα εισητήριο προς την ελευθερία και την ανεξαρτησία.
Είναι όμως έτσι; Γιατί υπάρχει και η άλλη γνώμη ότι μαζί με την ανάγκη για χρήματα, ή μάλλον για όλο και περισσότερα χρήματα, έρχεται η εξάρτηση και η δίψα. Ζώντας σε μία κοινωνία που κινείται γύρω από υλικά αγαθά και από απόψεις που προωθούν το χρήμα και όσους το έχουν, ένα είναι σίγουρο και αυτό είναι το κίνητρο που προσφέρει αυτή η κοινωνία στους ανθρώπους της. Βγάλε λεφτά, γίνε κάποιος, αγόραζε όσα περισσότερα αγαθά μπορείς και ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ καλύτερος από τον διπλανό σου. Και όταν υπάρχουν τέτοια κίνητρα τότε ακολουθούν και άλλα δινά… Επομένως, αυτή η εξάρτηση οδηγεί πολλές φορές στη δίψα. Και λέω πολλές φορές και όχι όλες, γιατί υπάρχουν και αρκετοί εκεί έξω που είναι αυτάρκεις με όσα μπορούν να αποκτήσουν.
Όμως πόσο δύσκολο είναι σε μία τέτοια κοινωνία σαν τη δική μας να παραμείνεις αυτάρκης όταν καθημερινά προσπαθούν να σου δημιουργήσουν ψεύτικες ανάγκες, όταν για κάθετι ώραιο που θες να ζήσεις πρέπει να δανειστείς χρήματα για να το αποκτήσεις, όταν αρχίζεις να πιστεύεις ότι το να έχεις περισσότερα χρήματα στην τσέπη από ότι συνήθως σε κάνει πιο ισχυρό. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο. Φαίνεται πως σε μία ανταγωνστική κοινωνία που κινείται με βάσει το κέρδος τελικά δεν έχουμε και πολλές επιλογές. Εδώ ταιριάζει απόλυτα πιστεύω το εξής, “Αν θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου, βγάλε χρήματα”. Και δεν έχεις τον τρόπο να βγάλεις τα χρήματα που χρειάζονται καμία φορά, μην ανησυχείς! Εδώ είναι οι τράπεζες να σε “βοηθήσουν”.
Δάνεια για αγορά σπιτιού, δάνεια για αγορά αυτοκινήτου, εορτοδάνεια για αγορές και ψώνια, δάνεια 24hours. Μα γιατί ανησυχείτε αφού είναι τόσοι άνθρωποι πρόθυμοι να σας βοηθήσουν στις δύσκολες στιγμές σας. WRONG. Είπα βοηθήσουν; Εννοούσα εκμεταλλευτούν όποτε ανησυχήστε ελεύθερα. Σκεφτείτε το! Ότι έχει σχέση με χρήμα σήμερα υπάρχει και μία τράπεζα από δίπλα. Από τον απλό μας μισθό που υποχρεωτικά προμηθευόμαστε μέσω τραπέζης ως τις απλές αγορές μας που φυσικά μπορούν να γίνουν μέσω της πιστωτικής.
Μα τι αφελής που μπορώ να γίνω ώρες ώρες! Το ξέχασα και να με συγχωρέσετε. Οι τράπεζες μας δίνουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν κάτι που θέλουμε άμεσα και ας μην έχουμε τα χρήματα να το κάνουμε! Again WRONG! Οι τράπεζες μας προσφέρουν τη δυνατότητα να καλύψουμε τις ανάγκες που μας δημιουργεί η κοινωνία μας και πολλές φορές οι ίδιες. Ουσιαστικά εκμεταλλεύονται τον τρόπο ζωής μας και τον κατευθύνουν. Βέβαια, όχι μόνες τους… Θέλω μια φορά να κάτσω να μετρήσω πόσες διαφημίσεις τραπεζών παίζονται σε μία μέρα στα κανάλια! Αχ αυτά τα αθώα ΜΜΕ που προσπαθούν να απλά και αντικειμενικά να ενημερώσουν τον κοσμάκι. Ας πούμε καλύτερα να τον κατευθύνουν!
Οπότε Τράπεζες + ΜΜΕ = Κατεύθυνση Κοινής Γνώμης, Επιρροή Τρόπου Ζωής, Δημιουργία Κακών Προτύπων. Τι θέλετε και άλλα; Σε λίγο όπως πάω θα αρχίσω να τραγουδώ το I need A Hero της Bonnie Tyler! Όμως, ποιος είναι αυτός που τα κατευθύνει όλα αυτά. Η απάντηση είναι απλή THE (FUCKING) MONEY.
Και πριν τελειώσω το χαοτικό post μου να πω κάτι που κολλάει με την πρώτη παράγραφο. Ένα όνειρο που πραγματικά αξίζει να έχουμε είναι να αποκτήσουμε μια υγιής, χαρούμενη και “σωστή” οικογένεια γιατί αυτό είναι ένα σκαλοπάτι για να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι. Αυτά είχα να πω, πάω τώρα να ακούσω το Let Me Live από τους Queen!
hit…){kind=link}
5 Comments
soula
Υπάρχει και παρακάτω. Κάποιοι, με όποιον τρόπο, αποκτούν χρήματα και ικανοποιούν τις ανάγκες τους τις βασικές και αυτές που τους δημιουργούνται στην πορεία και άλλες και άλλες και όλες. Και έχουν τόσα χρήματα ώστε να ζήσουν με τον ίδιο τρόπο και οι επόμενες γενιές τους. Και εμείς οι απλοί άνθρωποι αναρωτιόμαστε γιατί δεν βάζουν ένα φρένο? Τι θα τα κάνουν τα περισσότερα? Είναι εκείνη η δίψα που αναφέρθηκε στο post η οποία μετατρέπεται σε δίψα για power,( δύναμη, δόξα, εξουσία) και δεν υπάρχει τέλος στην απληστία. Και γίνονται αυτοί που δημιουργούν τις δικές μας ανάγκες και είναι αυτοί που κατευθύνουν τήν ροή του χρήματος για να κερδίζουν όλο και περισσότερα. Δεν ξέρω που σταματάει αυτός ο φαύλος κύκλος μάλλον δεν σταματάει.
asynadak
Μου φαίνεται πως κάποιος μόλις είδε το Zeigeist! Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου, μόνο που δεν καταλαβαίνω γιατί βάζεις τα ΜΜΕ στο ίδιο τσουβάλι με τις τράπεζες.
Ναι, τα ΜΜΕ τις διαφημίζουν, ωστόσο το κάνουν μόνο και μόνο για να βγάλουν τα ίδια χρήματα και όχι απαραίτητα γιατί συμφωνούν με την νοοτροπία τους και την προωθούν.
Από εκεί και πέρα, η πλεονεξία των τραπεζών ξεκινάει από το νομοθετικό σύστημα (δυστυχώς παγκόσμιο, το οποίο σημαίνει πως δεν αλλάζει από την μία μέρα στην άλλη) το οποίο τις δίνεις την δυνατότητα (την νομιμότητα βασικά) να βγάζουν χρήματα με λεφτά που δεν έχουν (κάτι που οι απλοί πολίτες δεν επιτρέπεται να κάνουν).
Το που πάει ή το τι κάνει γι’ αυτό η κοινωνία είναι άλλο θέμα… Δυστυχώς οι περισσότεροι κοιτάνε πως θα βγάλουν περισσότερο χρήμα από όσο πραγματικά χρειάζονται μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσουν…
chzigkol
@asynadak
Δεν είναι μόνο τα ΜΜΕ που ήθελα να αναφέρω. Γενικά η τηλεόραση και το cinema που θέλουν μέσα από αυτά που προβάλουν να δημιουργήσουν είδωλα και να περάσουν ιδέες στον κόσμο… Βλέπε Sex and The City, ταινίες πολέμου με Τρομοκράτες κ.α.
Και αν βάλουμε μέσα και το πολιτικό σύστημα θα έλεγα ότι δένει το γλυκό της απληστίας και της δύναμης για εξουσία και περισσότερα χρήματα
Και Ναι Άγγελε μόλις είχα δει το Zeitgeist αλλά αυτά τη γνώμη είχα για τις τράπεζες και πιο πριν 🙂
asynadak
@Chzigkol: Σίγουρα είχες αυτή την άποψη και πριν δεις το Zeitgeist, απλά αυτό ήταν η αφορμή για το άρθρο!
Συμφωνώ ότι πολλοί “θεσμοί” όπως τα ΜΜΕ, το cinema και άλλα που αναφέρεις περνάνε μονίμως συγκεκριμένα πρότυπα. Ωστόσο, είναι και στην κρίση του ανθρώπου να επιλέξει ποιο πρότυπο θέλει να ακολουθήσει και μοιάσει.
Στην τελική, δεν είναι κακό κάποιος να έχει σαν πρότυπο κάποιον πλούσιο ή κάτι τέτοιο και να προσπαθεί να πετύχει κάτι ανάλογο, αρκεί να το κάνει συνειδητοποιημένα και να μην είναι αυτό αυτοσκοπός του.
Abraxas
Τώρα μου ήρθε στο μυαλό η σκηνή της ταινίας “American Psycho” όπου οι γιάππηδες της ταινίας συγκρίνανε τις προσωπικές τους κάρτες και, αν θυμάμαι καλά, ο σκηνοθέτης έδειξε ξεκάθαρα το νόημα αυτών των καρτών και το status symbol που προσδίδαν στον κάθε ένα, από το χαρτί στο οποίο ήταν τυπωμένες, τη γραμματοσειρά τους και το αν τα γράμματα ήταν ανάγλυφα ή όχι!
Με τέτοια και πολλά άλλα status symbols ζούμε και εμείς καθημερινά αν και στο κόσμο των χρηματιστών, των τραπεζιτών και των κάθε λογής γιάππηδων είναι πολύ πιο έντονα και έχουν καταντήσει μέχρι και αναγκαία.
Μήπως πρέπει να πάρουμε λοιπόν ένα παράδειγμα από τη πρόσφατη κρίση, όπως και άλλες παλιότερα που προκλήθηκαν από τις τράπεζες και τις καταπληκτικές συμπεριφορές των κυρίων αυτών μπας και καταφέρουμε να σώσουμε τίποτα;