Ο Ευκλείδης την όρισε ως «μήκος απλατές», στα λεξικά θα την βρείτε επίσης ως χαρακιά, όριο, σειρά, στίχο, κατεύθυνση.
Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή (της γραμής).
Στο σχολείο σιχαινόμουν που μας στοιχίζαν κάθε πρωί σε γραμμές για να κάνουμε προσευχή και δεν ήταν η βαρεμάρα για την τελευταία που με αγανάκτιζε αλλά που αδυνατούσα να μείνω στο ίδιο σημείο κοιτώντας το κεφάλι του μπροστινού. Για τις παρελάσεις να μην μιλήσω καλύτερα, εκτός που δεν ήμουν και κανένα πρώτο μπόι αυτός ο βηματισμός σε σειρά μου φάνταζε ο παραλογισμός ο ίδιος.
Καλά, στα μαθηματικά ήμουν σκράπας «εξαπανέκαθεν» αλλά από γεωμετρία κάτι έπιανα και μπορώ να πω ανακουφίστηκα κάπως όταν έμαθα πως εκτός από την ευθεία – που είχα πάντα εγώ στο μυαλό μου ως συνώνυμο της έννοιας – υπάρχουν και καμπύλες, τεθλασμένες κι άλλες πολλές, τα ονόματα των οποίων μου διαφεύγουν αφού αντί να προσέχω έφτιαχνα συνήθως καραβάκια από χαρτί τετραδίου. Ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι για διάλλειμα είχα ήδη καταφέρει να γίνω εφοπλιστής.
Πλοία της γραμμής και οι γραμμές των τρένων μου έπαιρναν για χρόνια μακριά μου πρόσωπα αγαπημένα που τα ακουγα πια μόνο σε γραμμές τηλεφώνων κι έτσι βουτούσα σε γραμμές βιβλίων για ώρες για να μην σκέφτομαι και θλίβομαι. Ξάπλωνα στα γρασίδια εξω από την βιβλιοθήκη κάτι απογευματινά ανοιξιάτικα κοιτώντας τις γραμμές που άφηναν τα αεροπλάνα σχεδιάζοντας πότε θα πάρω κι εγώ ένα με κατεύθυνση άλλους τόπους. Κι όταν τα κατάφερα περίμενα στην γραμμή τoν έλεγχο των διαβατηρίων, την παράδοση των αποσκευών, έστηνα κάτω το χάρτη της πόλης που πρώτη φορά πατούσα και χάραζα με κόκκινα στυλό την πορεία ως το σπίτι μην τύχει και χαθώ μια που βρισκόμουν εκτός συνόρων – γραμμές είναι κι αυτά.
Γραμμή στις τράπεζες, στο ταχυδρομείο, στις γραμματείες, στα νοσοκομεία και μετά στον Ο.Α.Ε.Δ., αναθεωρούσα τις πολιτικές μου γραμμές κι έβλεπα τα όριά μου.
Κάτι απόκριες πρότεινε ο Άγγελος (asynadak) να ντυθούμε «Η λεπτή κόκκινη γραμμή» – το πώς να σας το πει ο ίδιος.
Μια άλλη μέρα μου είπε κάποιος άκουσε έναν νταλικιέρη να μονολογεί «Βαρέθηκα να κυνηγάω την άσπρη γραμμή», για να σχολιάσω αφηρημένα σαν γνήσια κρετίνα «κοκάκιας ήτανε;» και να εισπράξω το αυτονόητο «μα σου ‘πα, νταλικιέρης.» Μετά το πήρα γραμμή.
Βαρέθηκα κι εγώ φίλε, θα του απαντούσα σήμερα αυτή την αβαθή επαναλαμβανόμενη αηδία: Να χορεύω στην γραμμή.
Το πήρα απόφαση θα γίνω τελεία.
ΌΧΙ από αυτές τις παρατεταγμένες, η μια μετά την άλλη, κι αυτές γραμμές είναι.
Τελεία μοναχική.
Τέλος δηλαδή.
.
Soundtrack:
8 Comments
krap
Πολύ όμορφο ξεκίνημα της (πιθανότατα) καινούριας μόνιμης στήλης μας “Άναψε το φως” την οποία θα επιμελείται η barbie μας 😛
btw το θέμα “Λεπτή κόκκινη γραμμή” + απόκριες έχει υλοποιηθεί κάποια Τσικνοπέμπτη από εμένα και τον asynadak. Δε θα πω άλλα, θα ψάξω φωτογραφία ώστε να βγάλω άρθρο (αν και δε νομίζω να υπάρχει κάπου).
DaNaH
Ακόμα ένα ωραίο ποστ! Θυμάμαι και εγώ σε κάποια τάξη που είχαμε συζήτηση περί γραμμών με κάποιον καθηγητή μου και είχε πει και είχα συμφωνήσει ότι η ευθεία γραμμή είναι βαρετή ενώ μια καμπύλη γραμμή με στροφές είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσα. Και εγώ πάντα για να πάω στο σπίτι μου διάλεγα τον δρόμο που περνούσε δίπλα από ένα πάρκο και έκανε στροφή αντί το βαρετό ίσιο στενάκι που έβγαζε ίσια πάνω στην κεντρική οδό.
soula
Δεν είναι μόνο βαρετή.
Συμβολιζει στασιμότητα και άλλα χειρότερα όπως οι ευθείες στα monitors των εντατικών.
fidel
sto panepistimio te8ike mia fora to erwtima pws “taxideuei” o an8rwpos mesa sto spiti toy h sto xwro tou genikotera. telika apofasisame meta apo suzhthsh oti merikes fores o an8rwpos den prepei na “taxidepsei”. Prepei na brei auto pou psaxnei amesa me eu8eis diadromous kai olous tous xwrous se ka8etes pros autous eu8ies… (eswterika: panepistimiwn-sxoleiwn, xenodoxeiwn, nosokomeiwn, yphresiwn). Se alles periptwseis apofasisame oti to “taxidi” auto einai apo anagkaio ws kai politimo. Mas eipan: “Let them wonder what’s going to be around the corner or the curve. Let them put their minds to imagine. There lies an other fairy-tale”…
ninjaki
By far the best post ever made in newsfilter 🙂
Slash
Ηθελα να ρωτήσω αν ξέρει κανείς η εικόνα που υπάρχει στο άρθρο τι ακριβώς είναι; Ανήκει σε κάποιο θεώρημα; Συμβολίζει κάτι; Υπάρχει κάτι για το οποίο ένας μαθηματικός θα μπορούσε να σου εξηγεί για ώρες;(Αγγελε εσένα κοιτάω!:b )
Barbie
Η εικόνα αναπαριστά την Χρυσή αναλογία ή αλλιώς το “Φ” = 1.618033989. To φ προέκυψε από το αρχικό του ιταλού μαθηματικού Fibonacci που την μελέτησε. Στην αναλογία Fibοnacci κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων.Tην συναντάμε στα αφηρημένα μαθηματικά, σε πολλά έργα τέχνης αλλά και στην φύση π.χ. στον Παρθενώνα, στην Αφροδίτη της Μήλου,στα φύλλα των φυτών, στο ανθρώπινο χέρι και πρόσωπο, στο D.N.A,σε πολλά έργα του Da Vinci. Μάλιστα το ανθρώπινο μάτι οποιοδήποτε ερέθισμα δέχεται βασισμένο στην χρυσή αναλογία τείνει να το θεωρεί από αρμονικό έως αυτό που θα έλεγε ίσως κανείς όμορφο. Τώρα το γιατί συμβαίνει αυτό για την ώρα δεν το γνωρίζουμε! Αυτά τα λίγα μέχρι την παρέμβαση του Άγγελου.
@asynadak
Πιάσε τον έλεγχο να μου βάλεις δέκα 😛
asynadak
Η Barbie με κάλυψε απόλυτα, δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω, συνεπώς απλά θα σου δώσω 2 links για περισσότερο προβληματισμό!