Καλημέρα σε όλους! Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς για τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά η δική μου γνώμη είναι ότι πέθανε λίγες δεκαετίες παλιότερα. Κάπου κάπου βέβαια έρχονται κάποιες ταινίες που ταράζουν τα νερά της μεγάλης οθόνης και μια από αυτές πιστεύω ότι είναι το “Τανγκό των Χριστουγέννων”. Πρόκειται για ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη με τον ομώνυμο τίτλο και η οποία προβλήθηκε το Δεκέμβριο του 2011. Η σκηνοθεσία έγινε από τον Νίκο Κουτελιδάκη και πρωταγωνιστούν 4 εξαίρετοι και πολύ αγαπητοί ηθοποιοί, ο Γιάννης Μπέζος, η Βίκυ Παπαδοπούλου, ο Γιάννης Στάνκογλου και ο Αντίνοος Αλμπάνης.
Η ταινία μας πηγαίνει πίσω στο 1970 και στο πως ήταν τότε ο ελληνικός στρατός δεδομένης της δικτατορίας. Η αυστηρότητα ήταν προφανής αλλά ακόμα και τότε υπήρχε η δυνατότητα της δημιουργίας δεσμών ανάμεσα στους ανθρώπους ακόμα και αν τους χώριζε η θέση τους. Ο υπολοχαγός Στέφανος αναγκάζεται να ζητήσει από έναν φαντάρο του να του μάθει να χορεύει τανγκό προκειμένου να γοητεύσει την γυναίκα του συνταγματάρχη του με την οποία είναι ερωτευμένος στον επερχόμενο Χριστουγεννιάτικο χορό. Η σκληρότητα του φέρνει σε δύσκολη θέση τον φαντάρο αλλά σιγά σιγά θα αναπτυχθεί μεταξύ τους μια σχέση συμπάθειας και ο υπολοχαγός θα πάρει κάποιες πολύτιμες συμβουλές από εκείνον. Αυτό που δεν θα καταλάβει είναι ότι ο φαντάρος θα τον ερωτευτεί. Παράλληλα με αυτά, στην ταινία βλέπουμε την μίζερη ζωή της γυναίκας του συνταγματάρχη και την επιθυμία της για πράγματα που εκείνος δεν μπορεί να της προσφέρει. Άραγε θα αλλάξει το σκηνικό της ζωής της η εξομολόγηση του Στέφανου?
Το Τανγκό των Χριστουγέννων είναι μια ταινία που θέτει κάποια θέματα ταμπού ειδικά για τα χρόνια στα οποία διαδραματίζεται. Ο τρόπος που τα θέτει όμως είναι τόσο ομαλός και έτσι το αποτέλεσμα είναι καλαίσθητο. Η μόνη ένσταση που έχω να κάνω είναι για το τελείωμα της καθώς είναι κάπως απότομο και αφήνει πολλά στη φαντασία του θεατή. Αυτό όμως δεν μειώνει καθόλου την αξία της γι’ αυτό και αξίζει να την δει κανείς.
