Στην προσπάθεια του Υπουργείου Υγείας για μείωση των δαπανών υγείας – όχι μόνο της κατά κεφαλήν φαρμακευτικής δαπάνης της χώρας μας η οποία βρίσκεται σε σημείο ρεκόρ σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – εκφράστηκε η ιδέα του ιατρικού τουρισμού. Μέχρι στιγμής γνωρίζαμε για τουρίστες αναψυχής, για αγροτικό τουρισμό και για επιχειρηματικό τουρισμό. Ο Υπουργός Υγείας Κος Ανδρέας Λυκουρέντζος προτείνει να εκμεταλλευτούμε και τον θεσμό του ιατρικού τουρισμού.
Έχοντας τις υποδομές και το προσωπικό, συγκεκριμένες μονάδες υγείας σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια υπολειτουργούν με χαμηλά ποσοστά πληρότητας. Επιλέγοντας συγκεκριμένες περιοχές της χώρας οι οποίες όχι μόνο έχουν στην διάθεσή τους ένα αξιόλογο και οργανωμένο νοσοκομείο αλλά είναι και γενικότερα ελκυστικές για άλλα είδη τουρισμού, γεννιέται η ευκαιρία για ιατρικό τουρισμό. Η ιδέα λειτουργεί ήδη σε πολλές χώρες του κόσμου – ακόμα και στις δικές μας Ευρωπαίες γειτόνισσες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Τα ελληνικά νοσοκομεία δύναται να παρέχουν υπηρεσίες υγείας υψηλής ποιότητας σε νεφροπαθείς, άτομα τα οποία θέλουν να κάνουν ένα χειρουργείο πλαστικής, καρκινοπαθείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες και πολλών άλλων ειδών ασθενείς με σκοπό τόσο οι ίδιοι οι ασθενείς όσο και η οικογένειές τους να χαρούν τις ελληνικές ομορφιές στα περίχωρα του νοσοκομείου το οποίο θα αναλάβει την κάθε περίπτωση ανάλογα με τις δυνατότητές του. Ήδη – άτυπα – ο ιατρικός τουρισμός λειτουργεί στη χώρα μας με επισκέπτες από τα Βαλκάνια οι οποίοι αναζητούν καλύτερες υπηρεσίες υγείας στην Ελλάδα συνδυάζοντας και την καλοπέρασή τους – φυσικά με το αζημίωτο.
Όπως περιγράφει ο Κος Γιάννης Τούντας, Πρόεδρος του ΕΟΦ και καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το εν λόγω πρόγραμμα μπορεί να προσελκύσει 100.000 τουρίστες αυτού του είδους μέσα σε ένα έτος και περίπου €500.000 έσοδα για το Εθνικό Σύστημα Υγείας! Ποσά διόλου ευκαταφρόνητα στη δύσκολη περίοδο την οποία διανύουμε ως κράτος. Το μόνο που απομένει είναι να δούμε αν ακόμα μία καλή ιδέα θα μπλέξει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας του ελληνικού κράτους και δεν θα καταφέρει ποτέ να αποδώσει τα οφέλη με τα οποία σχετίζεται. Ή απλά θα υλοποιηθεί με συνοπτικές και πρόχειρες διαδικασίες εξυπηρετώντας συγκεκριμένα προσωπικά συμφέροντα και όχι το ταμείο του κράτους. Για να δούμε…