Κάθε φορά που αναγγέλλεται κάποια απεργία, δυσανασχετούμε και αγανακτούμε για την ταλαιπωρία που θα υποστούμε. Κανείς δεν σκέφτεται αυτούς τους ανθρώπους τι τους οδήγησε στην διαμαρτυρία. Είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου να διεκδικεί τα δικαιώματα του στην αξιοπρέπεια. Κλείνουν τους δρόμους και νευριάζουμε γιατί χάνουμε λίγο από το χρόνο μας. Είναι όμως οι άνθρωποι εκείνοι που αντί για μας φωνάζουν για μια καλύτερη ζωή, σωστή εκπαίδευση και μέλλον στα παιδιά τους. Είναι άνθρωποι μήνες απλήρωτοι που δεν μπορούν όχι να αγοράσουν χυμό που για σένα είναι αυτονόητο, αλλά ούτε ένα πακέτο μακαρόνια, δηλαδή αδυνατούν να καλύψουν ακόμα και την ανάγκη της διατροφής.
Με μια γρήγορη ματιά βλέπω ότι ακόμα υπάρχουν αγγελίες για εργασία. Αν κοιτάξω καλύτερα ζητούν ανεξάρτητους συνεργάτες και κορόιδα που δήθεν θα πληρώνονται με μπόνους. Ακόμα και αν έχεις δικαιώματα, αν είσαι τυχερός ζεις την οικογένειά σου με 700€ το μήνα (και πολλά λέω). Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους απεργούν και χτυπάνε μπροστά στη βουλή τις άδειες κατσαρόλες. Δεν ζητούν ελεημοσύνη να τις γεμίσουν μπροστά στα κανάλια αλλά να δουλέψουν σκληρά για να θρέψουν την οικογένειά τους. Σήμερα αγανακτείς εσύ γιατί με την απεργία χαλάς την βόλεψή σου. Αύριο θα χτυπάς κι εσύ την άδεια κατσαρόλα σου…
Μπορούμε να κάνουμε κάτι αποτελεσματικότερο? Η οργή που δημιουργείται σε καταστάσεις πανικού είναι τροφή για τους βάρβαρους. Και δεν ισχύει πια το ”Πας μη Έλλην βάρβαρος”. Γιατί οι “γνωστοί-άγνωστοι” που καταστρέφουν τις ιδιοκτησίες κάτω από την μάσκα της απεργίας, είναι Έλληνες και βάρβαροι. Οι απεργίες και τα συλλαλητήρια γίνονται αφορμή να ξεσπούν εκείνοι τον βίαιο χαρακτήρα τους στις περιουσίες των ανθρώπων που δύσκολα επιβιώνουν σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ο Έλληνας από την αρχαιότητα ήταν πιο εφευρετικός από άλλους λαούς. Θα βρει μια μορφή διαμαρτυρίας που θα δίνει αποτέλεσμα στον αγώνα του και θα ακινητοποιεί τους μασκοφόρους (πολιτικούς και βάρβαρους). Επομένως την επόμενη φορά που θα κλείσουν τον δρόμο αντί να κάθεσαι στο αμάξι σου περιμένοντας και βρίζοντας, κατέβα και βάρα καμία κατσαρόλα…
2 Comments
Γιώργος Ηγουμενάκης
Οι περισσότερες απεργίες σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου κρατάνε εβδομάδες, ισως και μήνες. Μια μέρα απεργία από συνδικαλίστες με παχυλούς μισθούς οι οποίοι όχι μόνο πληρώνονται για την εν λόγω ημέρα απεργίας αλλά όπως φεύγουν θα ξεπαρκάρουν και το Jeep από το πεζοδρόμιο που καβάλησαν για να πάνε στην πορεία, δεν συγκινεί κανέναν πλέον. Πόσω μάλλον εμάς του ιδιωτικού τομέα που με τους φόρους μας συτηρούμε αυτό το καθεστώς…
Το άρθρο πολύ καλογραμμένο – αλλά μάλλον εκτός πραγματικότητας.
Ευδοκία
Όντως πρώτες μούρες στις πορείες βλέπουμε όσους στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα βιοποριστικό πρόβλημα. Στο τέρμα της ουράς βρίσκονται οι βιοπαλαιστές.