Όπως κάθε απόγευμα έτσι και το απόγευμα στις 17 του Οκτώβρη, πίνοντας έναν αναζωογονητικό καφέ, χάζευα στις ειδήσεις-επικαιρότητα του διαδικτύου. Το κλίμα όμως που επικρατούσε στον ιντερνετικό κόσμο ήταν διαφορετικό, πιο μουντό, πιο προβληματισμένο.Μου πήρε λίγη ώρα για να διαπιστώσω ότι η αλλαγή της ημέρας οφείλονταν στην πληθώρα άρθρων για την φτώχεια (κάτι που μου έκανε εντύπωση γιατί οι δημοσιογράφοι συνήθως δεν ασχολούνται με τόσο “δύσπεπτα” θέματα).
Έτσι ανακάλυψα και εγώ ότι από το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η 17η Οκτωβρίου τηρείται ως μέρα για την εξάλειψη της Φτώχειας.
Εγώ δεν θα μιλήσω για το φαινόμενο της φτώχειας ούτε βάση ερευνών, ούτε βάση στατιστικών, που μπορεί εύκολα ο καθένας να βρει στο διαδίκτυο κανείς, θα πω αυτά που ταπεινά πιστεύω, αισθάνομαι και με προβληματίζουν. Η φτώχεια και η πείνα ήταν από τα κοινωνικά θέματα που με προβλημάτισαν από τότε που άρχισα να έχω αίσθηση των πραγμάτων που γίνονταν γύρω μου.
Γιατί εγώ να ζω μια σχετικά άνετη ζωή; Λόγο του ότι είχα την τύχη και γεννήθηκα από αυτήν την πλευρά του πλανήτη; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που τριγυρνούσαν στο μυαλό μου. Πως θα ήταν αν κάποιοι από εμάς γεννιόμασταν σε μια άλλη ήπειρο, όπως η Αφρική; Πόσο πιο δύσκολες θα ήταν οι συνθήκες επιβίωσης μας; Πόσο καταδικασμένο θα ήταν το μέλλον μας;
Δεν χωράει ο νους μου ότι βρισκόμαστε στο 2012 και ακόμα και μετά από τόσα χρόνια εξέλιξης και ανάπτυξης της ανθρωπότητας σε όλους τους τομείς, ακόμα και τώρα κάθε μέρα πεθαίνουν 50.000 άνθρωποι από την πείνα. Μήπως πλέον οι κοινωνίες δεν κάνουν βήματα μπροστά αλλά άλματα πίσω; Το χειρότερο είναι ότι πλέον στον καθένα από εμάς φαίνεται λογικό-φυσιολογικό-καθημερινό να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, άνθρωποι που επιβιώνουν και άνθρωποι που πεθαίνουν. Μια όμως βαθύτερη δεύτερη και τρίτη ματιά ίσως μας ταρακουνήσει.
Και στην χώρα μας το φαινόμενο της φτώχειας είναι πιο ορατό από ποτέ, μπορεί να το διακρίνει κανείς από τους πολλαπλασιασμένους άστεγους που έχουν κατακλύσει τις πλατείες καθώς και από τα συσσίτια του δήμου και της εκκλησίας που δυστυχώς δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες όλων.
Και για να τελειώσω και να σας αφήσω στην ησυχία σας, ας μου εξηγήσει κάποιος πως γίνεται να ζουν 1 εκατομμύριο άνθρωποι με λιγότερο από 1$ καθημερινά, 50.000 άνθρωποι να πεθαίνουν κάθε μέρα ,κάθε 3 δευτερόλεπτα να πεθαίνει ένα παιδί και όλα αυτά την στιγμή που ο πλανήτης είναι πιο πλούσιος από ποτέ1
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!