Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat που δημοσιεύτηκε στις Βρυξέλλες, με ποσοστά που αφορούν το 2011, όσο πιο μορφωμένοι είναι οι γονείς μας τόσο μειώνεται ο κίνδυνος της φτώχειας για εμάς. Συγκεκριμένα με ποσοστό 50,2% απειλούνται τα παιδιά αυτών που έχουν χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, το ποσοστό φτάνει στο 28,7% για τα παιδιά αυτών με μέσο επίπεδο μόρφωσης ενώ στο μόλις 7,9% για τα παιδιά αυτών με υψηλό επίπεδο μόρφωσης.
Ζώντας το 2013 αναρωτιέμαι γιατί θα πρέπει τα παιδιά των ανειδίκευτων εργατών ή αυτών που δεν κατέχουν υψηλές θέσεις εργασίας να απειλούνται να ζήσουν στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού; Γιατί ενώ οι γονείς τους παλεύουν για το μεροκάματο μόνο και μόνο για να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτά τελικά να γίνεται το αντίθετο; Είναι άσχημο στις μέρες μας, εν μέσω κρίσης, να μιλάμε μόνο για αυτήν. Θα πρέπει πάντα να προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις για να ζούμε μια αξιοπρεπή ζωή και για να προσφέρουμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο αύριο. Οι έρευνες σαν και αυτή δεν θα πρέπει να μας πηγαίνουν πίσω, πρέπει πάντα να πιστεύουμε ότι δεν ανήκουμε στον κανόνα αλλά μπορούμε να είμαστε η εξαίρεση.
Από την άλλη πλευρά είναι άσχημο να δημιουργείται η εντύπωση ότι τα παιδιά αυτών με υψηλό επίπεδο μόρφωσης, με λίγα λόγια των πλουσίων, είναι παιδιά που απλά τα έχουν όλα και δεν έχουν τίποτα και κανέναν ανάγκη. Όχι, δεν είναι έτσι ή μάλλον δεν είναι μόνο έτσι, είναι πολύ μικρό το ποσοστό αυτών των παιδιών, τα περισσότερα είναι παιδιά που προσπαθούν καθημερινά για την συνεχή και καλύτερη μόρφωση τους. Είναι παιδιά ανθρώπων που έχουν και αυτοί παλέψει στη ζωή τους και απλά τελικά τα κατάφεραν λίγο καλύτερα.
Όλοι πρέπει να παλεύουμε για το καλύτερο σε όποια κατηγορία και αν μας τοποθετούν.
Το μέλλον είναι μπροστά για όλους μας και όλοι μας είμαστε εξίσου ικανοί είτε ο πατέρας μας φοράει φόρμα εργασίας είτε κουστούμι στη δουλειά του.