Πάμε πάλι από την αρχή. Θέλουμε να μειώσουμε το έλλειμμα εδώ και τρία χρόνια. Μαζί και το δημόσιο χρέος – ως προς το ΑΕΠ της χώρας. Ένα ποσοστό είναι – στην ουσία – ένα κλάσμα. Απλά μαθηματικά δημοτικού. Για να μειώσουμε ένα κλάσμα είτε θα μειώσουμε τον αριθμητή (δημόσιο χρέος) είτε θα αυξήσουμε τον παρονομαστή (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Οι προσπάθειες για τη μείωση του χρέους καλά κρατούν. Μειώσεις σε δαπάνες του δημοσίου, μισθούς, συντάξεις, έξοδα στέγασης υπουργείων, αμυντικές δαπάνες, μείωση επιχορηγήσεων, επιδοτήσεις λίγων ευρώ. Όλα αυτά τα δυσβάσταχτα μέτρα για τον αριθμητή του κλάσματος. Με τον παρονομαστή όμως, τι γίνεται;
Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας θα αλλάξει βάσει των επενδύσεων οι οποίες γίνονται σε ελληνικό έδαφος. Αν γνωστή Βραζιλιάνικη εταιρεία παραγωγής καφέ πρόκειται να δραστηριοποιηθεί με επένδυση εκατομμυρίων στο Κορωπί της Αττικής είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό. Χρειαζόμαστε δεκάδες και εκατοντάδες τέτοια παραδείγματα για να αλλάξουμε τον παρονομαστή του εν λόγω κλάσματος. Και τίποτα να μην κάναμε στη μείωση των δαπανών του κράτους και επικεντρώναμε όλες τις δυνάμεις μας στην αύξηση του παρονομαστή με την προσέλκυση επενδύσεων και την άνοδο του ΑΕΠ, το εν λόγω κλάσμα (το ποσοστό δηλαδή του δημόσιου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ της χώρας) θα μπορούσε να πείσει και τους πιο δύσκολους δανειστές για περαιτέρω βοήθεια, να μειώσει την ανεργία, να κάνει τη διαφορά.
Πώς όμως μπορεί να επενδύσει κάποιος σε μια χώρα με διεφθαρμένες δημόσιες υπηρεσίες, δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, συνεχώς μεταβαλλόμενο φορολογικό σύστημα και ένα κράτος το οποίο υστερεί σε μεγάλο βαθμό στην οποιαδήποτε σύγκριση με κάποια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα; Δύσκολα. Εδώ Ελληνικές εταιρείες σιγά-σιγά τα μαζεύουν και μετακομίζουν τις έδρες τους στο εξωτερικό για να μειώσουν τα ρίσκα τους. Με αυτά τα δεδομένα ελάχιστοι – εάν υπάρχουν ακόμη κάποιοι θαρραλέοι – θα ξοδέψουν χρήματα με σκοπό να στήσουν κάτι καινούριο στην Ελληνική επικράτεια. Χωρίς να θέλουμε να καταστροφολογούμε, απλά παρουσιάζουμε την πραγματικότητα μέσα από τα μάτια ενός εν δυνάμει επενδυτή. Αυτός ξέρει απλά μαθηματικά. Οι ιθύνοντες όμως, οι οποίοι έχουν στα χέρια τους το μέλλον της Ελλάδας, τα έχουν – μάλλον – ξεχάσει.