Υπάρχει ελευθερία στην Ελλάδα? Στον πολίτη, στην δημοκρατία, στην παιδεία, στον λόγο? Η τυποποιημένη απάντηση είναι ότι μετά την δικτατορία υπάρχει απεριόριστη ελευθερία ο καθένας να εκφράζει την άποψη του. Είστε σίγουροι? Αποκάλυψε ένα πολιτικό σκάνδαλο και θα βρεθείς εν μία νυκτί κατηγορούμενος. Όλα ξεκινούν από την παιδεία. Το υπουργείο φτιάχνει μια ύλη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ισχυρών. Πληροφορίες που δεν θα τους απειλήσουν στο μέλλον. Παιδιά-κουστουμαρισμένοι πολίτες δουλεύοντας έπειτα αθόρυβα στα γραφεία, εξαρτώμενοι 100% από την “σωτήρια κυβέρνηση”. Πασχίζουν εν έτη 2012 να δημιουργήσουν ένα λαό που δεν θα αντιμιλά, δεν θα έχει σκέψη και θα ακολουθεί αυτό που του υποδεικνύουν ως ορθό. Δεν θα διαμαρτύρεται αλλά θα δουλεύει σκληρά για να παρέχει άνεση σ’ αυτόν που θα του πετά ένα ξεροκόμματο για να επιβιώσει. Στην πολιτική υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που προσπαθούν για μια δικαιοσύνη, ένα μέλλον αντάξιο του Έλληνα και της ιστορίας του.
Όπως πρόσφατα παρακολουθήσαμε την γεμάτη “ελευθερία λόγου” εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε στην ζητιανιά, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου προσπαθούσε ρωτώντας επανειλημμένα να μάθει αλήθειες και δεχόμενοι πίεση οι υπαίτιοι βουλευτές μαζί με τον πρόεδρο αποφάσισαν να της αφαιρέσουν τον λόγο. Έτσι απλά, δημοκρατικά. Και φυσικά παραμυθιάζουν ακόμα και τους ίδιους ότι υπάρχει ελευθερία, δημοκρατία. Για τον αξιότιμο κ. Βαξεβάνη μιλάει όλη η υφήλιος. Ένας αληθινός δημοσιογράφος, από τους ελάχιστους που απέμειναν. Έκανε σωστά και αντικειμενικά την δουλειά του, δέχτηκε τις συνέπειες της “ελευθερίας του λόγου” κι αν δεν γινόταν τόση φασαρία και με την συμμετοχή των ξένων δημοσιογράφων θα είχε σίγουρα καταδικαστεί. Για ένα έγκλημα που δεν έπραξε, γιατί τόλμησε να πει την αλήθεια σε μια χώρα που αργοπεθαίνει μέσα στο ψέμα της…
Επισημαίνω την άλλη μεγάλη πληγή, την διαδήλωση. Ή μάλλον τον πόλεμο. Γιατί κάθε φορά μετατρέπεται σε εμφύλια σύρραξη. Κουκουλοφόροι, φωτιές, βανδαλισμοί, χημικά, οπλισμένοι αστυνομικοί να δέρνουν όποιον βρουν μπροστά τους… και το τελευταίο απόκτημα, μάνικες με νερό. Κάνουν ένα σημαντικό λάθος. Προστατεύουν 300 άτομα, αντί να προστατεύουν τα 10 εκατομμύρια πολίτες που από εκεί πληρώνονται. Γιατί ο λαός χρειάζεται προστασία. Όταν του στερούν το φαγητό, το σπίτι, την πατρίδα. Πατρίδα υπάρχει? Προς το παρών ναι, υποθηκευμένη μεν, υπάρχουσα δε. Ένας από τους λαμπρούς όρους της δανειακής σύμβασης (ένα ακόμη μεγαλοφυές σχέδιο κατοχής) είναι ότι σε περίπτωση μη δυνατότητας αποπληρωμής του δανείου, έχουν την δυνατότητα να πάρουν μέρος της ελληνικής γης. Τι θα κάνουν όταν συμβεί αυτό? Πώς θα διώξουν τους κατοίκους? Η Ελλάδα θα ζήσει άλλη μια φορά κατοχή, και αυτή τη φορά από πολλές “σωτήριες χώρες”.
Τα τραγούδια των ελληνικών μεγάλων τραγουδοποιών δίνουν κουράγιο στην ελληνική ψυχή. Ο Θεοδωράκης, ο Λοΐζος, ο Χατζιδάκης, ο Ξυλούρης που έγραψαν αληθινά τραγούδια, σύμβολα παντοτινής αφύπνισης του έθνους για την ελευθερία. Την αληθινή, την ουσιαστική. Η υπομονή της ελληνικής ψυχής τελειώνει. Να φοβάσαι την οργή, δεν ελέγχεις τις πράξεις σου, κινείσαι σπασμωδικά για να ανακτήσεις όσα σου πήραν. Δεν πιστεύω πως δεν υπάρχουν κατάλληλοι πολίτες να κυβερνήσουν. Πιστεύω πως δεν έχουν βρει τη δύναμη να εμφανιστούν και να μας δώσουν πίσω αυτό που αξίζουμε. Κανένας δεν θα νοιαστεί για σένα, αν δεν νοιαστείς εσύ για τον εαυτό σου. Ο ηγέτης πρέπει να κυβερνά για τους πολίτες του, για το συμφέρον τους και με σεβασμό.
«Οι ελεύθεροι λαοί οφείλουν να μάχονται με όλες τους τις δυνάμεις εναντίον σ’ όποιον απειλεί την ελευθερία τους, σ’ όποιον καταπατάει τα εδάφη τους.», Ηρόδοτος.
