Μιλώντας για Μπιτς Βόλεϊ, μιλούμε επί της ουσίας για ένα Ολυμπιακό άθλημα. Όχι κάποιο…τυχαίο δηλαδή. Μπορεί οι περισσότεροι να μην γνωρίζουν αρκετά πράγματα που αφορούν το καλοκαιρινό πρωτάθλημα που διεξάγεται και τα συναφή, όμως, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι σχεδόν όλοι έχουν καθίσει να παρακολουθήσει μια φορά έναν αγώνα. Έστω και ερασιτεχνικού επιπέδου. Άλλωστε, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλές άθλημα.
Και όμως. Αυτό το άθλημα ή καλύτερα οι αθλητές που το απαρτίζουν (μιλώντας για επαγγελματίες), δεν είχαν εκπροσώπηση στα αρμόδια όργανα. Οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυπτε, οτιδήποτε συνέβαινε, ακόμα και θέμα ρουτίνας, γινότανε πολύπλοκο. Στην ουσία, ακόμη και στο υπουργείο να ήθελαν να εκφράσουν κάποια θέματα τα άτομα του αθλήματος, γινόταν με τρόπο «μπακαλίστικο» χωρίς την επισημότητα που του αρμόζει.
Γι’ αυτό και περισσότεροι πενήντα αθλητές του αθλήματος απέστειλαν επιστολή στον ΠΑ.Σ.Α.Π (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβόμενων Πετοσφαιριστών) με την οποία ζητούσαν να εκπροσωπούνται από τον σύνδεσμο σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα. Φυσικά, και προς τιμήν του συνδέσμου, ο ΠΑ.Σ.Α.Π έκανε το αίτημα δεκτό και θα ορίσει μια επιτροπή που θα ασχολείται μονίμως με τα προβλήματα του Μπιτς Βόλεϊ. Είναι κάτι που το άξιζε το άθλημα, μα πάνω από όλα οι αθλητές και οι άνθρωποι που επενδύουν χρόνο ή και χρήμα σε αυτό. Μάλιστα, κατά δήλωση των αθλητών, τα προβλήματα δεν είναι λίγα. Κάθε άλλο.
Μείωση επάθλων, μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή τους, κάκιστες συνθήκες διαμονής στα τουρνουά, μικρή προσέλευση κόσμου στα γήπεδα, κάκιστοι αγωνιστικοί χώροι, είναι μόνο κάποια από αυτά. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την αναγκαιότητα αυτής της κίνησης, όχι μόνο για την εξέλιξη, μα πάνω απ’ όλα για την επιβίωση του αθλήματος. Πλέον, το θέμα είναι όλοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να γίνουν ουσιαστικές κινήσεις που θα κάνουν καλό στο άθλημα.
Από «τσαπατσουλιές» και «μπαλώματα» στον αθλητισμό έχουμε χορτάσει. Δεν χρειάζεται να τα (ξανά)βιώσει ένα ακόμη άθλημα.