Αν και δε συνηθίζω να ασχολούμαι με ποδηλασία, ούτε καν με Ολυμπιακούς Αγώνες, μία νέα συνέντευξη του επτάκις πρωταθλητή ποδηλάτη του Tour de France, Λάνς Άρμστρονγκ, στάθηκε η αφορμή να γράψω δυο λόγια. Η ιστορία αυτού γνωστή. Το σκάνδαλο που ξέσπασε λόγω των αναβολικών που χρησιμοποιούσε γνωστό. Το ότι του αφαιρέθηκαν (σχεδόν) όλοι οι σημαντικοί τίτλοι που είχε κατακτήσει, επίσης, γνωστό. Ενδιαφέρον, ωστόσο, προκαλεί μία νέα του τοποθέτηση επί του θέματος, για την οποία κατακεραύνωσε τον πρώην επικεφαλή της Διεθνούς Ποδηλατικής Ένωσης, Χέιν Βερμπρούγκεν.
«Ο Βερμπρούγκεν ήταν από τα πρόσωπα – κλειδιά για να με βοηθάει να βρίσκω τρόπους διαφυγής από τα αντιτόπινγκ κοντρόλ. Ήξερε για τη χρήση αναβολικών που έκανα και με βοηθούσε να το κρύψω. Δε θα ψεύδομαι για να αποκρύψω άτομα που δεν αξίζουν τον ελάχιστο σεβασμό. Τον μισώ. Με πέταξε μπροστά στο λεωφορείο».
Αυτά, εν ολίγοις, ήταν τα σημαντικότερα που εκστόμισε στη συνέντευξη. Για πολλούς, ίσως είναι μεγάλες αλήθειες. Για μένα πάντως είναι απαράδεκτα. Το ότι κάποιος είναι συνέταιρος στο έγκλημα, όπως είπε, δεν τον κάνει χειρότερό σου, αλλά, τουλάχιστον, ισάξιό σου. Εξάλλου, ο Άρμστρονγκ δεν ήταν κανένα μικρό παιδί για να τον παρασέρνουν οι «κακοί» πρόεδροι. Άρα, ναι ο Βερμπρούγκεν φταίει, όχι λιγότερο όμως από τον πρώην πρωταθλητή. Διότι όλα γινόταν εν γνώσει και με τη θέληση του ίδιου!
Έπειτα, η φράση «τον μισώ», στα αυτιά μου ακούγεται αποτρόπαια. Μισείς ποιον; Αυτόν που για χρόνια ολόκληρα σε βοηθούσε να είσαι ο μόνιμος πρωταθλητής; Αυτόν που σου έκανε «πλάτες» για να ζεις ως ένας μύθος; Αυτόν που αν δεν τον είχες δε θα είχες ούτε τα μισά από όλα αυτά τα πλούτη που απέκτησες; Σίγουρα, όλα αυτά αποδείχθηκαν «φούσκα». Ο Άρμστρονγκ, όμως, τα ήθελε (με τον οποιοδήποτε τρόπο) και τα απέκτησε ΚΑΙ χάρη στον Βερμπρούγκεν.
Προσωπικά, πιστεύω πως σκοπός αυτής της λεκτικής επίθεσης ήτανε άλλος. Δηλαδή, έβγαλε στη… σέντρα τον πρόεδρο, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως θύμα, για να εξιλεωθεί (ως ένα βαθμό) στις συνειδήσεις των χιλιάδων θαυμαστών του. Ουσιαστικά, ακόμη και τώρα που έχει φτάσει τα τάρταρα, πάλι στις πλάτες του πρώην προέδρου προσπαθεί να αναγεννηθεί! Εγώ αυτό εξέλαβα.
Όλα αυτά, μου δημιουργούν την πεποίθηση ότι εκτός από το ξέπεσμα που υπέστη σαν θρύλος, σαν αθλητής, σαν πρότυπο, πλέον ξεπέφτει και ως άνθρωπος. Πράγμα, ακόμη χειρότερο. Το ξέρω, είναι πολλά τα λεφτά για μία συνέντευξη, αλλά για το Θεό Λάνς, κλείσου στο κουφάρι σου και ψάξε μόνος σου να ξαναβρείς τον χαμένο σου εαυτό. Το σλόγκαν της γνωστής και παλιάς διαφήμισης: «Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς», νομίζω ότι σ’ αυτή τη περίπτωση ταιριάζει… γάντι!
