Επειδή πέρα από τη μουσική, αδυναμία μας είναι ο κινηματογράφος αλλά και οι (ξένες) σειρές εμείς βρίσκουμε τρόπο να τα συνδυάζουμε όλα αυτά. Και έτσι λοιπόν, πριν έρθει το άρθρο με θέμα soundtracks ταινιών, η σειρά “How I met your mother”, η οποία έριξε την αυλαία της πριν δύο βδομάδες περίπου, δίνει την αφορμή για το σημερινό άρθρο.
Για όσους δεν γνωρίζουν τη σειρά (κακώς, πολύ κακώς) να πούμε πως βρισκόμαστε στο Manhattan (όχι εμείς, δυστυχώς, αλλά οι ήρωες της σειράς) όπου ο κύριος χαρακτήρας, Ted, εν έτη 2030 εξιστορεί στα παιδιά του το πως γνώρισε την μητέρα τους. Εξ ου και ο τίτλος δηλαδή. Βέβαια, 9 χρόνια μητέρα ακούμε και μητέρα δεν βλέπουμε παρά μόνο στον τελευταίο κύκλο της σειράς. Οι υπόλοιποι 8 κύκλοι γεμίζουνε με τις ιστορίες και τα ευτράπελα που συμβαίνουν πριν γνωριστούμε με την μητέρα. Ιστορίες που καθορίζουν τον χαρακτήρα των ηρώων, της πεντάδας δηλαδή που πρωταγωνιστεί σε κάθε επεισόδιο.
Κάθε ένα επεισόδιο ξεχωρίζει για το χιούμορ που απλόχερα χαρίζει στους τηλεθεατές. Γρήγορη ροή, έξυπνες ατάκες, στιγμές γέλιου και συγκίνησης δεν έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια. Ατάκες που έχουν καταγραφεί στη μνήμη των φανατικών της σειράς και τις επαναλαμβάνουν με κάθε ευκαιρία. Ακόμα, αξιοσημείωτη είναι και η δομή της σειράς καθώς με τον καιρό τα διάφορα κομμάτια του κάθε επεισοδίου έρχονται και ενώνονται τέλεια μεταξύ τους ολοκληρώνοντας την ροή των γεγονότων. Η ευφυΐα των σεναριογράφων μπορούσε να συνδέσει γεγονότα που είχαν συμβεί στον τελευταίο με αυτά που είχαν γίνει στον πρώτο πρώτο κιόλας κύκλο (μόνο με αυτόν τον ανανά δεν μάθαμε ποτέ τι έγινε…). Το τέλος του δίχασε το κοινό και εισέπραξε τόσο θετικά όσο και αρνητικά σχόλια, από αυτούς που περίμεναν μία διαφορετική έκβαση της ιστορίας. Το σίγουρο όμως είναι πως κατάφερε αυτά τα 9 χρόνια να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον όλων των τηλεθεατών και κάθε χρόνο να μετράει και περισσότερους φανατικούς της σειράς.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια μάθαμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία, τα πράγματα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, κάποια λάθη πρέπει να γίνονται, ακόμα και αν γνωρίζουμε πως είναι λάθος, τίποτα καλό δεν συμβαίνει μετά τις 2π.μ, όλα μοιάζουν πολύ πιο ωραία μέσα σε ένα κουστούμι και ένα slap bet μπορεί να λύσει τα πάντα ωραία και εύκολα. Μάθαμε να υπακούμε σε κώδικες και playbooks, γίναμε ο καθένας από εμάς μέλος της παρέας αυτής, μάθαμε τις κινήσεις και τον τρόπο σκέψεις τους. Ζήσαμε τις ιστορίες τους μαζί τους.
Γι’αυτό και κάτι μας λείπει τώρα.
Γι’αυτό ψάχνουμε όλοι μας για την κοπέλα με την κίτρινη ομπρέλα.
Θέλετε και τους τίτλους; Ε, ορίστε!
