Από τότε που ανακάλυψα τη Ρόζαμουντ Πίλτσερ, κυριολεκτικά καταβρόχθισα τα βιβλία της, διαβάζοντάς τα με μανία. Δεν θα αναφερθώ στο ευρύτερο συγγραφικό της έργο, διότι για εμένα η Ρόζαμουντ Πίλτσερ είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο – ένα ξεχωριστό άρθρο… Θα σταθώ, μόνο, σε ένα συγκεκριμένο βιβλίο της.
Το εν λόγω βιβλίο με τίτλο “Το γαλάζιο δωμάτιο” δεν είναι ένα μυθιστόρημα, είναι μια συλλογή διηγημάτων. Κυκλοφόρησε στα Αγγλικά, με τίτλο “The blue bedroom”, το 1985 και η πρώτη ελληνική έκδοση έγινε τον Ιανουάριο του 2006 από τις εκδόσεις “Ωκεανίδα” – όπως και όλα τα βιβλία της Πίλτσερ – μεταφρασμένο από τη Ρένα Χατχούτ. 13 διαφορετικές ιστορίες, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές που θα καταφέρετε να γνωρίσετε και να αγαπήσετε μέσα σε λίγες μόνο σελίδες της κάθε ιστορίας. Θα συγκινηθείτε, θα δακρύσετε, θα γευτείτε το αγγλικό πρωινό και θα μυρίσετε το χώμα μετά από τη βροχή. Με ζωντανές περιγραφές και εικόνες από την καθημερινότητα, θα σας κάνει να νιώσετε οικεία, να βρείτε κοινά στοιχεία ίσως ακόμη και να ταυτιστείτε. Όλα αυτά επί δεκατρία! Αφεθείτε, έτσι απλά, και χαλαρώστε με τον ανεπιτήδευτο τρόπο που η Πίλτσερ γνωρίζει να ταξιδεύει τους αναγνώστες της…
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ιστορίες λιτές, ευχάριστες, γεμάτες συναισθήματα, μυρωδιές και χρώματα. Καταστάσεις απλές, αληθινές, βγαλμένες από την καθημερινότητα. Με κατανόηση και τρυφερότητα, όπως πάντα, η Πίλτσερ καταγράφει καθοριστικές στιγμές που αλλάζουν τους ήρωές της, τους ωριμάζουν και τους βοηθάνε να προχωρήσουν στο δύσκολο δρόμο της ζωής με μεγαλύτερη αισιοδοξία και πίστη στην έμφυτη καλοσύνη που υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους.
