Αυτό είναι ένα guest post από τον Πέτρο Κεφαλά, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
Εννέα κύκλοι, διακόσια επεισόδια, δυο ταινίες και ένα video game. Στις δέκα Σεπτεμβρίου του 1993 προβάλλεται ο πιλότος της σειράς που έγραψε τη δική της ιστορία και έκανε όσους την παρακολούθησαν να αναρωτηθούν πολλές φορές… Ρε λες; Ο Κρις Κάρτερ κατάφερε να δημιουργήσει μια τηλεοπτική σειρά που επηρέασε όσο λίγες την ποπ κουλτούρα κι άλλαξε με μοναδικό τρόπο το πώς βλέπουμε τηλεόραση.
Με σλόγκαν το ‘’η αλήθεια είναι εκεί έξω’’, ο ειδικός πράκτορας του FBI Φοξ Μολντερ μαζί με την συνεργάτη του Ντεινα Σκαλυ εξερεύνησαν το παραφυσικό σε σημείο που δεν έφτασε ποτέ κανένας άλλος. Ο Νειβιντ Ντουκοβνι και η Τζιλιαν Αντερσον ενσάρκωσαν μοναδικά τον αλλοπαρμένο Μολντερ που είναι έτοιμος να πιστέψει τα πάντα και την σκεπτικίστρια-επιστήμονα Σκαλυ που προσπαθεί να εξηγήσει και τα πιο ανεξήγητα υπό το πρίσμα της λογικής.
Η σειρά σημείωσε τεράστια επιτυχία. Το πρώτο επεισόδιο μόνο της σειράς παρακολούθησαν περίπου δώδεκα εκατομμύρια τηλεθεατές . Η σειρά μεταδόθηκε σε ενενήντα χώρες και ψηφίστηκε ως η δεύτερη πιο καλτ σειρά παγκοσμίως, καθόλου άδικα.
Σιγά σιγά ο θεατής, ανάμεσα στα αυτοτελή επεισόδια όπου οι κεντρικοί ήρωες σχεδόν εξιχνιάζουν άλλη μια περίεργη υπόθεση, αρχίζει να βλέπει και τη μεγάλη εικόνα.
Ανάμεσα σε μεταλλαγμένα πλάσματα, χαμένους κρίκους της εξέλιξης, βρικόλακες, ufo, περίεργα παιχνίδια με το χρόνο και ότι παράδοξο μπορεί να έχει γεννήσει η ανθρώπινη φαντασία, όσο η σειρά προχωράει, αρχίζει να φαίνεται και η μεγάλη συνωμοσία. Ο περίεργος μαυροντυμένος κύριος που καπνίζει στις σκιές κάνει την εμφάνιση του και ενορχηστρώνει τα πάντα κινώντας αόρατα νήματα.
Από τα πρώτα επεισόδια οι δημιουργοί της σειράς δείχνουν της προθέσεις τους. Δίπλα στο ‘’the truth is out there’’ και στο ‘’I want to believe’’ έρχεται να προστεθεί το ‘’trust no one’’. Οι συνωμότες έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους παντού κι ενώ μια εξωγήινη εισβολή απειλεί τον πλανήτη, παράλληλα ο Φοξ και η Ντεινα προσπαθούν να εξιχνιάσουν περίεργες υποθέσεις σε αυτοτελή επεισόδια.
Οι δημιουργοί δεν τσιγκουνεύτηκαν την υπερβολή. Κι όταν λογική εξήγηση δεν υπάρχει, κι όταν η φαντασία και το παράδοξο δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις, τότε είναι πλέον σαφές ότι οι απαντήσεις και οι εξηγήσεις είναι περιττές. Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως ο Μωλντερ έχει πεθάνει κι αναστηθεί, μετά από πολύμηνη παραμονή του στο φέρετρο, μέσα στη γη. Ότι η Σκαλυ έχει μείνει έγκυος ενώ είναι στείρα και φυσικά και οι δυο κάποια στιγμή μέσα στη σειρά πέφτουν θύματα απαγωγής από εξωγήινους.
Το χιούμορ δεν λείπει από τη σειρά. Εννέα κύκλοι δεν βγαίνουν έτσι. Πέρα από τις δηλητηριώδεις ατάκες του Μωλντερ, αρκετά επεισόδια έχουν χιουμοριστικό, ακόμα κι αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα κι αυτό προσμετράτε στα συν της σειράς που δεν είναι και λίγα.
Εύφημος μνεία φυσικά πρέπει να αποδοθεί και σε αυτούς που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές. Ο διευθυντής Σκινερ που προσπαθεί να κρατήσει της ισορροπίες υποστηρίζοντας υπογείως τον Μωλντερ. Οι τρεις nerds, χάκερ που βοηθούν ανεπίσημα τον Μωλντερ όποτε αυτός τα βρει σκούρα και δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Και φυσικά ο καπνιστής. Ο μέγας συνωμότης κι αγαπημένη φιγούρα της σειράς.
Από τον έβδομο κύκλο και με μια πολύ καλή ταινία – μεγάλο επεισόδιο ανάμεσα στον 5ο και στον 6ο κύκλο- αρχίζει η παρακμή και οι σεναριακές κοιλιές. Η σειρά έχει επιτυχία και κάπως πρέπει να συνεχιστεί. Ο Ντειβιντ Ντουκοβνι δεν σκοπεύει να συνεχίσει κι έτσι από τον 8ο κύκλο μπαίνει στο παιχνίδι ο Πράκτορας Ντογκετ ενσαρκωμένος από τον Ρόμπερτ Πατρικ. Για την ιστορία να πούμε ότι ο Ντογκετ νεκραναστήθηκε δις. Οι φανς της σειράς αρχίζουν να ψιλοβαριούνται αν και ο 8ος κύκλος αρχίζει με πολύ καλά επεισόδια κι όλοι ανυπομονούν για το τέλος.
Το τέλος έρχεται στον ένατο κύκλο με το διπλό επεισόδιο ‘’the truth’’. Κάποια πράγματα εξηγούνται και μπαίνουν στη θέση τους, αλλά όπως είπαμε και πιο πάνω, οι καθαρές απαντήσεις δεν είναι και το πιο δυνατό χαρτί της σειράς. Από το 1993 έως και το 2002 η σειρά κράτησε πολλές φορές τον τηλεθεατή σε εγρήγορση και χάρισε αρκετή ψυχαγωγία. Παρά τα αρνητικά της, παραμένει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κι ωραίες σειρές της τηλεόρασης. Δεν απέκτησε άδικα τόσους φαν.
Το 2008 βγαίνει στις αίθουσες το “I want to believe”, η δεύτερη ταινία. Αρκετά καλή, αλλά τελείως άσχετη με την κεντρική υπόθεση της σειράς. Ένα καλοδουλεμένο θρίλερ, άλλη μια υπόθεση για τον Μωλντερ και τη Σκαλυ. Απαντήσεις δεν δόθηκαν πάλι και κάποιες συζητήσεις ακούστηκαν για μια τρίτη ταινία.
Για όποιον δεν έχει δει τη σειρά και φοβάται ότι αυτό το άρθρο του αποκάλυψε πολλά και δεν θα ‘χει νόημα να την δει, να σημειώσω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι σεναριογράφοι το χουν τερματίσει τόσο πολύ, που ότι και να αποκαλύψω η σειρά είναι γεμάτη εκπλήξεις, ανατροπές και μερικά πολύ καλά αυτοτελή επεισόδια. Για όποιον έχει δει τη σειρά, τότε ξέρει, όπως ξέρω και ‘γω κι όπως ξέρουν και εκατομμύρια άλλοι ότι η αλήθεια εξακολουθεί να είναι εκεί έξω.
